نقل کرده‏اند که زمان رضا شاه ملعون، حضرت امام بلیط اتوبوس تهیه مى‏کنند تا از قم به تهران سفر کنند، حضرت امام سوار اتوبوس مى‏شوند و روى یکى از صندلیهاى جلوى اتوبوس مى‏نشینند، وقتى راننده مى‏آید با اخلاق تند با امام برخورد مى‏کند و ایشان را وادار مى‏کند که روى صندلى‏هاى عقب ماشین بنشیند، در بین راه براى صرف چاى و استراحت مختصر اتوبوس توقف مى‏کند، راننده خسته روى تختى دراز مى‏کشد و خوابش مى‏برد؛ امّا مگسها مزاحمش بودند و اذیتش مى‏کردند، حضرت امام عبایش را روى راننده مى‏اندازد تا او راحت بخوابد، وقتى که راننده از خواب بیدار مى‏شود، مى‏بیند عباى همان سیدى که به او تندى کرده بود و او را به عقب ماشین فرستاده بود بر رویش افتاده است، خیلى شرمگین مى‏شود، عبا را تحویل مى‏دهد و از ایشان تشکر مى‏کند، بالاخره مسافران سوار اتوبوس مى‏شوند، و امام هم مانند دیگران سر جاى خود مى‏نشیند؛ امّا راننده با نهایت احترام نزد امام مى‏رود و با گریه و التماس ایشان را به جلوى اتوبوس مى‏برد و از ایشان خواهش مى‏کند تا در همان صندلى جلو بنشیند.

منبع: پرتوى از خورشید، به کوشش حسین رودسرى، ص193.

. انتهای پیام /*