امام سن تکلیف را براى دختر سن نه سالگى مىگرفتند و در ماه رمضان مىگفتند: اگر کسى مىتواند روزه بگیرد، بگیرد، اگر نمىتواند بگیرد و مریض است و احساس خطر مىکند، از نظر شرعى نباید بگیرد. تکلیف دختر نه ساله هم عین زن پنجاه ساله مىماند، اگر مىتواند، باید روزه بگیرد و اگر نمىتواند که بر او تکلیفى نیست.
زمانى که ماه رمضان در فصل تابستان واقع مىشد، آقا براى اینکه گرماى قم روى دخترها فشار نیاورد که مریض شوند یا به دلیل کم سنى خلاف شرعى انجام دهند و مثلاً آبى بخورند، اول تابستان خانواده را به ییلاق مىبردند و در آنجا خودشان قصد مىکردند و به بچهها مىگفتند که شما مسافر هستید و مىتوانید روزه نگیرید. ولى زمستان که مىشد، یک ماه در خانه، ماهرمضان اعلام مىکردند و هر که مىخواست روزه مىگرفت و به بچهها هم گفته مىشد که چون در ماه رمضان سفر بودید و روزه نگرفتید حالا باید، این سى روز را روزه بگیرید و در واقع در زمستان براى بچههاى خودشان ماه رمضان ایجاد مىکردند.
منبع: پدر مهربان، خاطراتى از رفتار حضرت امام خمینى(س) با کودکان و نوجوانان، به کوشش سیداحمد میریان، ص78
.
انتهای پیام /*