اهميت و ضرورت تبليغ از نگاه امام

1. به همان اندازه كه ملت ايران براى قطع دست تجاوز طاغوت ها از كشور اسلامى خويش و اعادۀ اسلام كه مى‏رفت تا در عصر رژيم منحوس پهلوى محو گشته و به دست نسيان سپرده شود، سختى جهاد مستمر در طول ساليان متمادى را بر خويش هموار ساخت و با امدادهاى غيبى، به اين مقصد مقدّس نايل گشت، پس از پيروزى نيز
بايد براى ادامۀ اين نهضت بكوشد و به شكرانۀ اين نعمت خداوندى و عطيّۀ الهى، براى حفظ آن مجاهده نمايد. يكى از مهم ترين علل و عوامل صيانت از اين وديعۀ گرانقدر، همانا «تبليغ» است كه به‏نظر رهبر فقيد انقلاب، از اصول بسيار مهم اسلام محسوب مى‏شود و عبارت از شناساندن خوبي ها و تشويق به انجام دادن آنها و ترسيم بدي ها و نشان دادن راه گريز و منع از آن موارد مى‏باشد.

2. از ديدگاه معظم‏له، تبليغات اسلامى به محض استطاعت، در هر عصرى لازم است و جزء امور واجب شمرده مى‏شود؛ اما در عصر كنونى كه ابزارهاى ارتباط و وسايل تبليغ بيش از صدر اسلام فراهم است و دنيا دستخوش تحولى بزرگ گشته و چونان عائلۀ واحد، همۀ اهل خود را در محصورۀ كوچكى مجتمع كرده است [1] و تبليغات در دنيا در رأس همۀ امور قرار گرفته و آتيۀ اسلام، به عملكرد «تبليغات اسلامى» وابسته است، حجت به نصاب تمام رسيده و اهميت تبليغ مبانى اسلام و ارائه و معرفى حقيقت آن ـ‏‏چنانكه در آيات و روايات آمده‏‏ مضاعف شده است. بدين سبب، امام راحل(س) خدمتِ دست‏اندركاران امر تبليغ را در اين زمان، از خدماتى كه در طول تاريخ براى
اسلام انجام گرفته است، ارزنده‏تر مى‏دانند و ضمن بيان ميزان اهميت و ارزش كار آنها، بر مسئوليت سنگين آنان به همان ميزان تأكيد مى‏ورزند و نسبت به حُسنِ انجام آن هشدار مى‏دهند.

3. با آنكه خون پاك شهدا، آبيارى اصل ثابت شجره طيبۀ حكومت اسلامى را عهده‏دار است و از اين حيث بسيار ارزشمند مى‏باشد، ليكن زبان گوياى عالمان درد آشنا و زبانۀ قلم آنها، در اين امر نقش سازنده‏اى دارد و اصولاً شهدا را ‏قلم ها مى‏سازند و قلم ها هستند كه شهيد پرورند. از اين‏رو، در نظرگاه حضرت امام(س) انتشار كتاب هاى
مختلف براى ترويج شرع مطهر و تبيين حقايق اسلام و تعميق آگاهى آحاد ملت ـ‏‏كه شعبه‏اى از تبليغات اسلامى است‏ از «امور خيريه» بلكه «بهترين خيرات» به‏شمار آمده و اهميت آن، دستكم معادل اهميت خونهاى سرخى است كه در جبهه‏هاى جنگ ريخته مى‏شود.

4. همان‏طور كه در سايۀ تبليغ صحيح، انسان با فطرت خويش آشنا مى‏شود و به كوى دانش و بينش رهنمون مى‏گردد، بر اثر تبليغ سوء و مسموم، از طبيعتِ خود بيگانه مى‏شود و ملاحظه مى‏كند كه قدرت تفكر و توان تأمل از وى سلب شده است؛ از ‏اين رو همان‏گونه كه سلاحِ «صَلاح تبليغى»، از انواع ساز و برگ مدرن جنگى مؤثرتر و سودمندتر است، حربه «فساد تبليغى»، از اقسام تجهيزات پيشرفتۀ نظامى، مخرّبتر و زيانبارتر خواهد بود؛ زيرا آثار تخريبى اسلحۀ نظامى، موقتى و گذراست؛ اما نتايج مضرّ ابزار فرهنگى، دائمى و ديرپاست و به نسل هاى آينده انتقال مى‏يابد. طبق اين معيار، امام امت، علت موفقيت نسبى ابرقدرت ها را در مشوّه ساختن چهرۀ انقلاب، خلع «سلاح تبليغ» از صالحان، و مسلح كردن طالحان به اين سلاح كارآمد در جهان معاصر دانسته‏اند كه اين امر، جز قلع و قمع فرهنگ انقلاب اسلامى در دنيا، نتيجه‏اى به‏دنبال نداشته و نخواهد داشت.