الحمد

الْحَمْدُ لِلَّهِ [یعنی‏] تمام محامدی که در عالم و هر کمال و هر حمد و هر ستایشی که باشد، به او واقع می‏شود، برای اوست. آدم خیال می‏کند غذایی را که می‏خورد تعریف می‏کند که چه غذای لذیذی بود! این حمد خداست، خود آدم نمی‏داند.
[یا می‏گوید:] چه آدم خوبی است! چه فیلسوف و دانشمندی است! این ثنا برای خداست، خود آدم نمی‏داند این را. برای چه؟ برای اینکه آن فیلسوف و دانشمند از خودش هیچ ندارد، هر چه هست جلوه اوست. آنچه هم که ادراک کرده، با عقلی ادراک کرده که جلوه اوست، خود ادراک جلوه اوست، خود مدرک جلوه اوست، همه چیز از اوست. آدم خیال می‏کند مثلًا از این فرش دارد تعریف می‏کند [یا] از این آدم دارد تعریف می‏کند؛ هیچ حمدی برای غیر خدا واقع نمی‏شود. هیچ ستایشی برای غیر خدا واقع نمی‏شود، برای اینکه شما هر کس را ستایش کنید [به این دلیل‏] که یک چیزی در او هست، ستایشش می‏کنید، عدم را هیچ وقت ستایش نمی‏کنید، یک چیزی در او هست که ستایش [می‏کنید]، هر چه هست از اوست، هر چه ستایش بکنید ستایش اوست، هر چه حمد و ثنا بگویید مال اوست.
«الحمد»، یعنی همه حمدها، هر چه حمد هست، حقیقتِ حمد مال اوست. ما خیال می‏کنیم که داریم زید را تعریف می‏کنیم، عمرو را تعریف می‏کنیم، ما خیال می‏کنیم که داریم از این نور شمس، از این نور قمر تعریف می‏کنیم، از باب اینکه نمی‏دانیم... تفسیر سوره حمد، ص: ۱۰۴

کد فیلم: 187813  
ارسال به دوستان

کلمات کلیدی

دیدگاه ها و نظرات

برای ارسال نظرات از فرم پایین صفحه استفاده کنید.
مسئولیت نوشته‌ها بر عهده نویسندگان آنهاست و گذاشتن آنها به معنی تائید نظرات آنها نیست.
*
*
دیدگاه شما با موفقیت ارسال شد.
دیدگاه شما پس از تایید توسط مدیریت، نمایش داده خواهد شد.