حجت الاسلام و المسلمین مهدی مهریزی

امام خمینی، و گسترۀ آزادی زن

مسأله «آزادی زنان» بسان بسیاری از مفاهیم اجتماعی و سیاسی جدید چند پهلو و لغزنده است، چرا که می ‏توان آن را بر بستر فرهنگ و اندیشه ‏های گوناگون ارایه و نتایج متفاوت از آن برگرفت. به تعبیر دیگر، آزادی زنان مانند اصل آزادی از منظرهای گوناگون بدان نگریسته می ‏شود و صف ‏بندی ‏های ویژه ‏ای را ایجاد می‏ کند. ممکن است آزادی زن در معنای اباحی ‏گری و ابتذال به کار گرفته شود. چنان‏ چه ممکن است آن را به معنی رهایی از قید و بند سنت ‏های قومی و مردسالارانه به کار گرفت، یعنی زن انسانی مستقل است که می ‏تواند خود انتخاب ‏گر باشد. در این نوشتار، آزادی زن به معنای دوم از دیدگاه امام خمینی مورد بررسی قرار می ‏گیرد.

عبدالکریم بی آزار شیرازی

امام خمینی (س) و اصلاح اخلاق دولتمردان با لسان سعدی

شاید برای بسیاری علاقمندی به شعر و شاعری به خصوص برای رهبری انقلابی و سیاستمدار چون امام خمینی (س) غیر منتظره و عجیب به نظر رسد، اما تعجب آنان رفع می شود اگر بدانند که شعر و زبان فارسی تنها یک زبان موزون نیست، بلکه یک فرهنگ و یک تمدن زبان مشترک و حلقه اتصال زبانی و فرهنگی تمام آسیای میانه، شبه قاره هند و ایران و قفقاز بوده است، وابن بطوطه در تمام جغرافیای این منطقه با زبان فارسی مشکل گفتاری خود را حل می کرد.

درآمدی بر انسان شناسی و تعلیم و تربیت در آراء امام خمینی

مسئله تعلیم و تربیت، عموم جنبه های وجودی انسان اعم از اعمال و رفتار و حتی افکار او را در بر می گیرد؛ لذا درهم تنیدگی و اثرگذاری تربیت در ابعاد مختلف وجود انسانی و همچنین تاثیر و تاثر آن بر نهادهای جمعی و جمعیت های انسانی نظیر خانواده و اجتماع، آن را یکی از دغدغه همیشگی شکل دهندگان و ترسیم کنندگان نظام های فرهنگی و تربیتی و نیز مورد تحقیق و کنکاش بسیاری از دانشمندان قرار می دهد.

عید نوروز 1342

بازخوانی یک رویداد تاریخی

با نزدیک شدن عید نوروز 1342 فرصت دیگری برای امام پیش آمد که به روشنگری و افشاگری دست بزند و افکار مردم مسلمان را علیه رژیم شاه تحریک کند.

نظم و امنیت اجتماعی از منظر امام خمینی (س)

مقوله نظم و امنیت اجتماعی نوعاً از مباحثی است که در طبقه بندی موضوعات جامعه شناختی، نقطه مقابل جامعه شناسی تغییرات اجتماعی و به ویژه در تعارض با مباحث تغییرات عمیق و انقلابات اجتماعی است. بر این اساس، سخن گفتن از نظم و امنیت در اندیشه کسی که نام وی با یکی از عظیم ترین انقلابات تاریخ معاصر پیوندی عمیق خورده است ـ تا آنجا که به قول رهبر معظم انقلاب، انقلاب اسلامی بی نام امام خمینی در هیچ کجای جهان شناخته شده نیست ـ پارادوکس یا معماگونه خواهد بود. کسی که عظمت شخصیتش یا لااقل شهرت وی، به رهبری انقلابی است که نه تنها امنیت 2500 سال نظام شاهنشاهی را در ایران درهم ریخت بلکه امنیت بسیاری از دیگر نظام های سلطه گر را نیز به خطر انداخت و آرزویش در هم ریختن چهارچوب ها و داربست های ظالمانه نظام جهانی بود و در جهت تحقق این آرزو نیز اندیشه ها و طرحهایی را پی افکنده است که برای دو گروه رسالتی متضاد را به میراث گذاشته است. از یکسو فرزندان انقلابی و بیدارشدگان از تر نّم سرود انقلابش، خود را مامور تحقق رسالتی می دانند که وی بر دوششان گذاشته است و از سوی دیگر اردوگاه استکبار جهانی است که برای مقابله با موج اسلام خواهی و به اصطلاح خودشان بنیادگرائی حاصل از انقلاب او، به بسیج همه امکانات رسانه ای، اقتصادی و سیاسی و حتی نظامی دست زده است.

خاطرات آیت الله سید محمد سجادی از سالهای حضور امام در نجف

یادم می آید که حضرت امام همیشه در پایان جلسه درس آهسته ذکر استغفرالله ربی و اتوب الیه را بر زبان می آوردند و این برای سالکین الی الله و طلاب حقیقت و برای همه، یک درس بود؛ چون همین توجه به کثرت و انصراف از وحدت، گرچه به حساب وظیفه و جزئی هم باشد، آینه دل را کدر می کند و آن وقت است که استغفار کأنّه برای انسان قرب می آورد