مقام و موقعیت حضرات معصومین ـ علیهم السلام ـ در دیدگاه امام خمینی(س) از جایگاه بسیار رفیعی برخوردار است و برای ایشان که دل در گرو دین و مکتب دارد، بهترین نمونه‌ها در ابعاد مختلف دینداری در قول و عمل آنها یافت می‌شود. اما واضح است که شأن اجتماعی و سیاسی این حضرات برای معدودی به طور کامل صورت تحقق به خود پذیرفته و حکومت تشکیل شده است که بارزترین آن بعد از نبی مکرم اسلام، دوران حکومت حضرت علی(ع) است که در اندیشه و عمل امام خمینی(س) بهترین الگو و نمونه مورد تأسی و تمسک و مورد اشاره و تذکر مدام برای مسئولان نظام اسلامی است. ابعادی نظیر ظلم‌ستیزی، عدالت‌پیشگی، اخلاص در عمل، بی‌اعتنایی به مظاهر مادی، پرهیز از دنیاخواهی، دوری از تشریفات، تواضع و فروتنی در رفتار با مردم، ساده‌زیستی و خود را در عرض مردم و بلکه محروم‌ترین آنها در برخورداری از مادیات قرار دادن و خلاصه مجموعه خوبی‌ها و به خصوص دقت و توجه ویژه در مورد بیت المال همگی در آینه وجود صاف و صیقل داده شده خمینی از پرتوهای وجود تابناک حضرت علی بازتاب‌های دم به دم و سازنده‌ای داشت که در صورت عمل درست به آن، راه هرگونه کژی و انحراف اجتماعی بسته می‌شد و فضای خوبی‌ها رخ می‌نمود. اما دریغ!
اکنون و در آستانه عید سعید غدیر خم فرازهایی از بیانات خمینی کبیر در باب اسوه عدالت و دادگستری ـ حضرت علی(ع) ـ عرضه می‌شود، بدان امید که در جهت بهبود اوضاع مؤثر افتد.
«روز عید غدیر روزی است که پیغمبر اکرم- صلی اللَّه علیه و آله و سلم- تکلیف حکومت را معیّن فرمود و الگوی حکومت اسلامی را تا آخر تعیین فرمود که حکومت اسلام نمونهاش عبارت از یک همچو شخصیتی است که در همه جهاتْ مهذّب، در همه جهات معجزه است. و البته پیغمبر اکرم این را می‌دانستند که به تمام معنی کسی مثل حضرت امیر- سلام اللَّه علیه- نمی‌تواند باشد لکن نمونه را که باید نزدیک به یک همچو وضعی باشد از حکومت‌ها، تا آخر تعیین فرمودند» (صحیفه امام، ج5، ص28)
و اکنون:
«شما که داعیه پیروی از حضرت امیرالمؤمنین(ع) دارید، لااقل در زندگی آن مرد بزرگ کمی مطالعه کنید، ببینید واقعا هیچ گونه پیروی و مشایعتی از آن حضرت می‌کنید؟ آیا از زهد، تقوی، زندگی ساده و بیآلایش آن حضرت چیزی میدانید و به کار میبندید؟ آیا از مبارزات آن بزرگوار با ظلم و بیدادگری و امتیازات طبقاتی، و دفاع و پشتیبانی بیدریغی که از مظلومین و ستمدیدگان میکرد و دستگیری‌هایی که از طبقات محروم و رنجدیده اجتماع می‌نمود چیزی می‌فهمید؟ و عمل می‌کنید؟» (جهاد اکبر، ص28)
و دیگر:
«من این عید سعید[غدیر] بزرگ اسلامی را و مذهبی را به همه ملت‌های مستضعف و به مسلمین جهان و به ملت بزرگوار ایران تبریک عرض می‌کنم... حکومت، حکومت حضرت امیر- سلام اللَّه علیه- و وضع حکومت او را ما در نظر بگیریم، و کسانی که در حکومت هستند و در دستگاه‌های دولتی هستند، سیره آن بزرگوار را در نظر بگیرند و ببینند که باید چه بکنند. البته قدرت اینکه آنطور کسی عمل بکند، ماها نداریم، کسی ندارد. به طوری که نقل کردند در یکی از چیزهایی که به بعض از عمال خودشان نوشتند، نوشته اند که: «سر قلم‌ها را نازک بگیرید، سطرها را نزدیک هم بنویسید، از چیزهایی که فایده ندارد، احتراز کنید». این یک دستوری هست برای همه؛ یعنی، دستوری هست برای کسانی که در بیت المال دست دارند. این طور حضرت امیر- سلام اللَّه علیه- در وقت حکومتش دستور میدهد برای صرفه
جویی. او مضایقه می کند که در یک صفحه که می شود ده سطر نوشت، پنج سطر نوشته بشود؛ یک قلم که می تواند آن مرکّبی که در آن وقت بوده است صرف کند، سرش ریزه باشد تا کم صرف بشود، حرفهای غیر اصولی نوشته نشود، که صرفه واقع بشود. باز از ایشان نقل شده است که حساب بیت المال را میکشیدند، چراغی روشن بود، شمعی روشن بود و کسی آمد با ایشان حرف دیگری میخواست بزند، شمع را خاموش کردند، فرمودند که این مال بیت المال است، تو می‌خواهی حرف دیگر بزنی. ما چه کنیم با بیت المال مسلمین؟ وظیفه حکومت‌ها چیست با بیت المال مسلمین؟ این مسئله، مسئله این نیست که در آن وقت و در حکومت حضرت امیر باشد؛ این دستور است در طول تاریخ برای کسانی که متکفل حکومت هستند که تا اندازه ممکن در بیت المال تصرف نکنند، یک دِرهَمش در آن طرف حساب دارد. باید حساب بدهیم، باید در پیشگاه خدای تبارک و تعالی، در کارهایی که می‌کنیم، تصرف‌هایی که در بیت المال می‌کنیم، باید بعد حساب بدهیم چرا؟ زیاده‌روی شده باشد، مجازات دارد؛ عدالت شده باشد، مجازات خیر دارد. بیت المال مسلمین را بزرگ بشمارید.حکومت‌های اسلامی باید بیت المال مسلمین را برای جلال و جبروت خودشان صرف نکنند، بیت المال مسلمین صرف آن چیزی بشود که برای مسلمین است. وزارتخانه‌ها باید وقتی که میبینند که کارمند بیت المال مسلمین هستند ... و از آنجا حقوق میگیرند و ارتزاق می‌کنند و اداره، اداره بیت المال مسلمین است، حتی در آن مسائلی که حضرت امیر گفته ملاحظه کنند، کوچک نشمرند مسأله را، مسئله بیت المال مسلمین است و دستور، دستور اسلام است به حد ضرورت. البته راجع به آن چیزهایی که مربوط به حفظ مقامات است- در حالی که ما الآن درش می‌گذرانیم- آن یک چیز لازم است، امّا به حد لزوم. حتی مطبوعات باید این توجه را داشته باشند که چیزهایی که برای ملت مفید نیست در روزنامهها ننویسند، کاغذ صرف این نکنند، وقت صرف این نکنند. باید رادیو- تلویزیون توجه به این معنا داشته باشد که این از بیت المال مسلمین است، باید وقتش صرف چیزهایی که مربوط به مصالح مسلمین نیست، نشود، مسئولیت دارد اینها. باید اشخاصی که، مقاماتی که هستند، ملاحظه کنند که به اندازه ضرورت مشاور بگیرند، به اندازه ضرورت خدمتگزار بگیرند، نه به اندازه دلخواه. و این معنا را باید همه ما بدانیم که دلخواه‌های ما آخر ندارد.» (صحیفه امام، ج19، ص: 375- 373)
منبع: جماران
.
انتهای پیام /*