این کتاب که اثرى است سیاسى، عقیدتى و اجتماعى در سال 1323 هجرى شمسى (1364 هجرى قمرى)، یعنى دو سال پس از عزل رضاخان از سلطنت نوشته شده است. امام خمینى در این اثر به شبهات و تبلیغات ضد دینى و ضد روحانى جزوۀ «اسرار هزار ساله» یک وهابى گرا پاسخ گفته و به استناد حقایق تاریخى و ضمن طرح و نقد آراى فلاسفه یونان قدیم، فلاسفه اسلام و فلاسفه معاصر غرب، بر حقانیت تشیع و نقش سازندۀ روحانیت اسلام تأکید ورزیده است. در همین کتاب، اندیشۀ حکومت اسلامى و ولایت فقیه در عصر غیبت مطرح شده است و به تفصیل سیاستهاى ضد ملى و لائیک رضاخان و همفکران او در ممالک اسلامى (در آن زمان) افشا شده اند.
همچنین در 15اردیبهشت 1323 ه.ش. نخستین بیانیه سیاسى امام خمینى که در آن آشکارا علماى اسلام و جامعه اسلامى را به قیام عمومى فراخوانده بود، صادر کرد. (صحیفه امام، ج1، ص: 21-23) لحن و محتواى بیانیه و مخاطب آن به روشنى گواهى مى دهد که حضرت امام در آن شرایط اسفبار حوزه ها انتظار قیامى زودهنگام را نداشته است بلکه انگیزه انتشار آن، به صدا درآوردن زنگ خطرها و بیدارباش براى طلاب جوان بوده است.
.
انتهای پیام /*