امام خمینی در یکی از سخنرانى های خود در جمع اعضاى بسیج مستضعفین بر استمرار راه انقلاب وحفظ نظم تاکید کردند . ایشان که در جمع اعضاى بسیج مستضعفین سخنرانی می کردند بر وابسته نبودن انقلاب به اشخاص نیز تاکید فرمودند. یکی از نکات جالب این سخنرانی نقل یک مثالی است که امام آن را به موضوع یکی از نگرانی هایش ربط می دهد. ظرافت نقل مثال از دلایل انتخاب این مطلب است که از نظر می گذرد:
وابسته نبودن انقلاب به اشخاص
«من شخصاً یک گرفتارى خاصى دارم و آن این است که اگر من هر روز صحبت بکنم یا روزى دو مرتبه صحبت بکنم، اطبا مىآیند و به من اشکال مىکنند و جمع مىشوند که شما صحبت زیاد نکنید. و اگر دو- سه روز صحبت نکنم، رادیوهاى خارجى مىگویند که فلان چه شده و چه شده و حاصل [اینکه] مىرود همین دو- سه روزه و همین چند وقت و اینها. و من یک مثلى یادم آمد و آن این است که یک بچهاى دعا مىکرد که معلمش بمیرد، معلم مرد. پدر، این را برد به یک مکتبخانه دیگر- به اصطلاح سابق-. باز دعا کرد معلم بمیرد، مرد. باز پدر او را برد به یک جاى دیگر؛ مکتب دیگر. به این پسر گفتند که دعا کن پدرت بمیرد و الّا این معلم بمیرد یک معلم دیگر هم هست. حالا این خارجیها و آنهایى که تبع خارجیها هستند باید دعا کنند که این سلاح «اللَّه اکبر» از ملت ما گرفته بشود و این دعا هم مستجاب نیست و الّا من نباشم باز خود ملت هست. ملت ما امروز متوقف نیست نهضتشان و پیشبردشان به اینکه من باشم یا زید باشد یا عمرو باشد. ملت ما امروز راه را پیدا کردند و مىدانند چه بکنند و با همین راهى که پیدا کردند و همین ترتیبى که تا کنون پیش آمدهاند به پیش مىروند و این طور نیست که اگر من نباشم چه خواهد شد. بیخود اینها در رادیوهایشان نگویند این مسائل را؛ براى اینکه، این مسائل در ملت ما تأثیرى ندارد و اینها خودشان راه را پیدا کردند و همان راه را خواهند رفت و به پیروزى نهایى ان شاء اللَّه خواهند رسید. و همه ارگانهاى دولتى ما تحقق پیدا کرد و بزودى تمام پیدا خواهد کرد. و ان شاء اللَّه تعالى ملت ما گرفتار این طور مسائلى که مثلًا اقتصادشان چه باشد، چهشان چه باشد نیستند. آنها دنبال اسلام هستند و همان طورى که الآن شعار دادید شما آقایان- و چه شعار خوبى بود- ما اللَّه اکبر سلاحمان است. کسى که اللَّه اکبر سلاحش است، کسى که خداى تبارک و تعالى پشتیبان او هست، این دیگر احتیاج به این ندارد که یک نفر آدم باشد یا نباشد. بود و نبود یک نفر آدم هیچ تأثیرى در این نهضت اسلامى ملت ما ندارد».
اتکال به خداوند و نهراسیدن از توطئهها
«و من دعا مىکنم که خداوند تبارک و تعالى، قدرت و قوه به شما عنایت کند و به شما مىگویم که از هیچ کس نترسید الّا خدا و به هیچ کس امید نبندید الّا خداى تبارک و تعالى و اگر امید خودتان را به خداى تبارک و تعالى تمام کنید، به این معنا که تام بشود این امید شما، اطمینان براى شما بیاورد این امید شما، من به شما اطمینان مىدهم که آسیبى این مملکت نبیند. توجه به همین معنا داشته باشید. همه ملت ما؛ چه دولتیهایشان و چه غیر دولتیها، چه نظامیها و چه غیر نظامیها، همه ملت ما امیدشان را به خداى تبارک و تعالى که منبع قدرت است و منبع نور است، امید خودشان را به او ببندند و هیچ توطئهاى را از آن نترسند. کسى که پشتیبان او خداست از این توطئههایى که هى شایعهاندازى مىکنند، که توطئه است و- نمىدانم- کجا توطئه است، کجا چه است، از اینها نباید بترسند. البته قواى انتظامى ما، ارتش ما، ژاندارمرى ما، سپاه پاسداران ما، اینها و همین طور بسیج ملى ما، بسیج اسلامى ما، اینها باید همیشه مراقب باشند. رفت و آمدهاى مشکوک را در نظر داشته باشند و اگر دیدند اطلاع بدهند به مراکزى که باید اطلاع بدهند. در عین حالى که باید تمام مراقبتها را بکنند و تمام رفت و آمدهاى مشکوک را تحت نظر بگیرند، در عین حال قلبشان مطمئن باشد به اینکه این قلب تا متوجه به خداست آسیبى نخواهد دید».
توصیه به نظم و هماهنگى در نیروهاى مسلح
«من براى بار چندم است که به این قواى مسلح سفارش مىکنم، به اینکه نظم در بین هر ارگانى که هست باید برقرار باشد و وظیفه دارند که با نظم باشند. اگر نظام با نظم نباشد، این نظام نیست، این آشفتگى است و این نمىتواند هیچ کارى انجام بدهد. پاسدارها باید با نظم باشند، پایینترها از بالاترها اطاعت کنند. ارتش باید با نظام باشد؛ مراتب را حفظ بکند و باید همه با هم هماهنگ باشند، برادر باشند. هر دستهاى براى خودش على حده، نکشد به طرف خودش. همه با هم روابط داشته باشند؛ سرانشان با هم روابط داشته باشند، بنشینند اگر مسائلى دارند با هم حل کنند و این طور نباشد که در هر یک از اینها یک آشفتگى باشد و بین خودشان ناهماهنگى. باید همگام باشند و همه با هم باشند؛ براى اینکه، یک مملکتى است مال همه است امروز و این مملکت که مال همه است، همه شما باید حفظش بکنید. و خصوصاً قواى مسلحه باید حفظ بکنند این مملکت را. و اگر در یک جایى از مملکت یک آشفتگى پیدا شد، باید بروند و آن آشفتگى را رفعش بکنند و ننشینند تا اینکه خودش یا مردم رفعش بکنند. موظفند قواى مسلحه به اینکه اگر در یک جایى از کشور یک اشتباه، کارهاى خلاف واقع مىشود، یا- فرض کنید- چند تا دزد یک کارى انجام مىدهند، یا دور هم مىنشینند مىخواهند توطئه بکنند، بروند و آنها را از بین ببرند و حل کنند قضایا را. و من امیدوارم که خداوند تبارک و تعالى به این ملتى که سالهاى طولانى در تحت فشار و اختناق بود، از این به بعد ان شاء اللَّه تعالى همه سالم و صحیح و استقلال مملکت ما، بکلى استقلال داشته باشد مملکت ما. کسانى که قبلًا به این ملت جور کرده بودند و ظلم کرده بودند، آنها هم مأیوس بشوند از این ملت و خداوند همه شما را قدرت و قوه عنایت کند».صحیفه امام، ج13، ص: 148
.
انتهای پیام /*