پرتال امام خمینی(س): در میان علما و مراجع بزرگ اسلام کمتر دیده شده است که عالمی در چند رشته از علوم، تخصص ویژه و مهارتی کامل داشته باشد. چنانکه در علوم روز نیز کمتر کسی دارای چندین دکترای متفاوت و مختلف می باشد؛ مثلاً دکتر در طب کمتر اتفاق می افتد که دکترای حقوق، ادبیات و ... نیز باشد. در علوم اسلامی نیز کمتر یافت می شود عالمی که در فقه یا اصول تخصص و مهارت دارد، در فلسفه و حکمت نیز متخصص و متبحر باشد؛ فقیهی که در فهم و استنباط احکام دارای مهارت و تخصص است، در رشته های دیگر علوم مانند فلسفه، حکمت و عرفان یا اساساً وارد نیست و یا آنکه در حد متعارف و معمولی اطلاعاتی دارد؛ نیز فیلسوفی که در رشتۀ خود تخصص کم نظیری یافته است، از مبانی فقه و اصول ـ اگر بی نصیب نباشد ـ اطلاعات اندکی دارد و همچنین علمای عرفان و غیره که غالباً در رشته های دیگر علوم تخصص ندارند.

اکنون در این رهگذر می بینیم که امام خمینی را امتیاز ویژه ای است که مقام علمی او را از دیگران ممتاز و مشخص می کند و بنا به اعتراف بسیاری از علما و فضلای خبره و وارد، امام در رشته های مختلف علوم معقول و منقول: فقه، اصول، فلسفه و عرفان، تخصص ویژه و مهارت کامل دارد و دارای فنون علمی و جامع معقول و منقول می باشد؛ و آنگاه که از مراتب علمی او در هر رشته ای از رشته های علوم و فنون مختلف سخن به میان می آید، دیده می شود که بسیاری از علما و فضلای خبره، او را در آن رشته، بی مانند دانسته و به امتیاز چشمگیر و برتری او از دیگر متخصصین بنام آن رشته اعتراف می کنند. اگر از مقام فقاهت امام پرسش به عمل آید، از طرف بسیاری از علما و صاحبنظران پاسخ داده می شود که سرآمد علمای این رشته در عصر حاضر بوده و نسبت به اعصار گذشته کم نظیر است؛ اگر از اصول او سؤال شود نیز گروه زیادی از صاحبنظران، اصول او را برتر و ژرفتر از «اصولیین» معاصر می دانند؛ نیز وقتی که از مراتب علمی او در علوم عقلیه سخن به میان می آید، گروه بیشماری او را یکه تاز میدان فلسفه و حکمت و عرفان معرفی کرده، در برابر عظمت فکری او در بررسی مسائل غامض و پیچیدۀ علوم عقلیه، سر تعظیم فرود می آورند. چنانکه گفته شد، در تاریخ علمای شیعه کمتر به چنین شخصیتی برمی خوریم که در هر دو رشتۀ علوم معقول و منقول صاحبنظر باشد و دست کم، نزد جمعی از صاحبنظران در فقاهت بی مانند و در فلسفه بی همتا بوده، فقیه دوران و فیلسوف زمان خوانده شود.

تخصص ویژۀ امام خمینی در علوم عقلیه موجب شد که او در همان عنفوان جوانی، تنها پاسخگوی اشکالات و شبهات عقلی نسبت به اسلام، در حوزۀ علمیۀ قم باشد و در آن روز اگر کسی نسبت به مسائل دینی اشکالی داشت و برای حل آن به قم رجوع می کرد ـ با اینکه علمای زبردست و طراز اول در قم می زیستند ـ او را برای برطرف کردن ابهام و اشکالش به حضور امام خمینی راهنمایی می کردند. گویا در سال ۱۳۶۳ قمری بود که شخصی، به علت شبهاتی که معاندین به او تلقین و تزریق کرده بودند، در ایمان و عقاید دینی خود دچار لغزش شد و برای به دست آوردن حقیقت به قم مراجعه کرد و او را به امام خمینی معرفی کردند؛ امام با پشتکار و اهتمام فراوان در مقام رفع شبهات و ابهاماتی که در ذهن او جای گرفته بود برآمد، و تا آنجا به آن اهتمام ورزید که سه روز حوزۀ درس خویش را تعطیل کرد و سرانجام موفق شد که شبهات را از ذهن او دور سازد و از انحطاط فکری او جلوگیری کند و راه حق و حقیقت را به او نشان دهد.

نیز آن روز که کتاب سفسطه آمیز اسرار هزار ساله منتشر شد، نظر به اینکه مطالب آن به مسائل عقلی مربوط بود، از طرف علما و مراجع قم برای رد آن به امام خمینی مراجعه شد و او با اینکه مدتی بود به درد چشم مبتلا بود و به مطالعه و نوشتن قادر نبود، دست به کار ردّ آن کتاب منحرف کننده شد. آورده اند که وقتی امام به نوشتن رد این کتاب دست زد و کتاب کشف اسرار را تألیف می کرد، به طور معجزه آسا درد چشم او برطرف شد؛ به طوری که گویا عارضه ای متوجه آن نبوده است. این احاطه و مهارت کم نظیر امام خمینی در علوم عقلیه و بررسی ها و تحقیقات ژرف و پیگیری که در مسائل پر پیچ و خم فلسفه و عرفان دارد، او را استاد منحصر به فرد حوزۀ علمیۀ قم در علوم عقلیه قرار داد و عدۀ بیشماری از فضلا، علما و دانش پژوهان برای استفاده و اندوختن سرمایۀ علمی به او روی آوردند و همانند هاله ای به گرد او حلقه زدند و از بوستان علم و دانش او بهره مند شدند و می توان گفت که اکثر علما و دانشمندان حوزۀ علمیۀ قم که از رشتۀ معقول اطلاعاتی دارند یا مهارتی یافته اند، از شاگردان امام بوده و از معدن پر ذخایر او در علوم عقلیه استفاده برده اند.

منبع: نهضت امام خمینی، ج ۱

. انتهای پیام /*