اسناد و مدارک تاریخی راویان رویدادها و جریانهای گذشته و حاملان پیامها و گزارشهایی هستند که می تواند مورخان پژوهشگران و صاحبان خرد و اندیشه را به واقعیتها نزدیک کند، کاستیها و نادرستیها را به آنان بنمایاند، پرده های ابهام را کنار زند، ماسکها را بدرد و تاریخ نویسان راستین را از مزوران و بازیگران عرصه سیاست و تاریخ بازشناساند. اسناد و مدارک تاریخی، دوره های گذشته را با زمان حاضر و جریانهای روز را به گذشته ها پیوند می دهد و حلقه اتصال و پل ارتباط گذشته و آینده است.

بی تردید مورخان، فرزانگان و دانشوران بدون در دست داشتن اسناد و مدارک نمی توانند واقعیتها را آنگونه که بایسته و شایسته است، به رشته نگارش درآورند و از بیراهه پویی و کژاندیشی در امان باشند. بدون در دست داشتن اسناد معتبر چگونه میتوان درباره پیشینیان سخن گفت و به دور از خبط و خطا به بررسی و ارزیابی عملکرد آنان نشست و داوری درستی به عمل آورد؟

چه بسا سندی که می تواند تحلیلها، یافته ها و برداشتهای نویسنده ای را به هم ریخته و نادرستی آن را به نمایش گذارد و چه رویدادها یا جریانهایی که به علت در دسترس نبودن اسناد آن، به شکل ناروا مورد بررسی و داوری قرار می گیرد و حقوقی تضییع می شود. اسناد به جا مانده از دوران پهلوی نیز از گرانبهاترین و ارزشمندترین ذخایر ملی و منابع فرهنگی کشور برای دریافت حقایق تاریخی این دوره است و گوشه هایی از آنچه را که بر این کشور و ملت رفته است به نمایش می گذارد.

در این میان اسناد مبارزاتی حضرت امام خمینی از ارزش بیشتر و بالاتری برخوردار است و دربردارنده بسیاری از حقایق، ناگفته ها و ناشنیده ها درباره حضرت امام می باشد آنچه به این اسناد اعتبار ویژه ای می بخشد این است که از زبان دشمن تراوش کرده است و زبان دشمن بهترین گواه است! دشمنی که در جهت به زیر سوال بردن امام و بدنام کردن او از هیچ توطئه و ترفندی پروا نکرد و همه نیرو و توان خود را در راه ساقط کردن یاد و نام آن حضرت از میان مردم به کار گرفت و اتهامات گوناگونی به ایشان نسبت داد.

گفتنی است در این اسناد اشتباه کاریها گزارشهای نادرست و عاری از واقعیت فراوان دیده می شود که از یک سو بی دقتی و ناآگاهی گزارشگران را می رساند و از سوی دیگر عدم احاطه آنان به اوضاع سیاسی کشور را نشان می دهد تحلیلها، برداشتها و پیش بینی هایی که در لابلای این گونه اسناد مشاهده می شود، در مواردی با واقعیت سازگاری ندارد و بعضا ماموران و حتی متصدیان امر متاثر از تبلیغات دروغین رژیم بودند و یا برای خوش رقصی و حفظ موقعیت خود برخی واقعیات را واژگونه گزارش می کرده اند.  با همه اینها آنچه درباره اسناد پشت پرده رژیم پهلوی مانند اسناد ساواک شهربانی، وزارت خارجه و ... می توان گفت، این است که چون این اسناد برای انتشار تنظیم نشده است و جنبه محرمانه سری و فوق سری داشته است از غرض ورزی، دروغ و تحریف کمتری همراه است و تا پایه ای می توان به آن اعتماد کرد. انتشار اسناد رژیم پهلوی علاوه بر فواید عمومی آن برای مردم و نسل جوان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بی شک این منابع در کنار سایر داده های تاریخی و همراه با نگرشهای نو به مباحث نظری تاریخ و آشنایی با روند سلطه گری دولتهای استعماری این امکان را به محققان حق جو خواهد داد که همچون سایر عرصه های فرهنگی تحول یافته پس از انقلاب، تاریخ نگاری نوین و مستقلی را در ایران بیافرینند.

. انتهای پیام /*