پرتال امام خمینی(س): بی هیچ تردیدی ۱۵ خرداد آغاز خونین و مستمر انقلاب اسلامی مردم ایران بود. امام خمینی پس از ۱۹ روز حبس در زندان قصر به زندانی در پادگان نظامی عشرت آباد منتقل شد. شاه از غیبت امام سوءاستفاده کرده، نهضت اسلامی را به شورش کور و بلوای دشمن پسند و اقدامی وحشیانه متهم می کند. سپس آن را نه قیامی مردمی که تحریکی از آن سوی مرزها می خواند و مدعی می شود که در این قیام مردمی که تحریکی از آن سوی مرزها می خواند و مدعی می شود که در این قیام رهبر مصر جمال عبدالناصر سهم به سزایی داشته است. وی با انتساب قیام بزرگ خرداد به بیگانگان و گاه متهم کردن آن به ارتجاع و توحش می کوشید ماهیت اصیل آن آشکار نشود؛ زیرا او به درستی دریافته بود که ماهیت این قیام، هرگز استحاله نخواهد شد و دیر یا زود دوباره سر برخواهد آورد و یک بار دیگر پایه های حکومت او را خواهد لرزاند. اتهامات شاه، هیچ کدام کارگر نیفتاد؛ زیرا همه ناظران و آگاهان سیاسی می دانستند که عناصر چپ و کمونیستها نه تنها هیچ گونه مشارکتی در این قیام نداشتند، بلکه آن را حرکتی کور و ارتجاعی و ضد اصلاحات مترقیانه شاه می خواندند. اصالت و استقلال قیام خرداد به اندازه ای آشکار بود که اتهام نفوذ و دخالت مصریان نیز در آن، هیچ پیامد خوشایندی برای شاه نداشت؛ بلکه یک بار دیگر ثابت کرد که مردم، فریب آدرسهای غلط او را نیم خورند.
امام خمینی در همه ایامی که در حبس بودند و یا تحت مراقبت به سر می بردند.، هیچ از سوالات بازجویان را پاسخ نگفت و در همه این مدت کتاب های مربوط به تاریخ معاصر ایران _ به ویژه مشروطیت _ و کتاب "تاریخ جهان" نوشته جواهر لعل نهرو را مطالعه می کردند. مقاومت و روحیه ظلم ستیز امام، حتی در زندان و تبعید، آخرین امیدهای شاه را بر باد داد. دستگاه حاکم از سویی می کوشید ایران را برای بیگانگان، به ویژه امریکا، امن و دارای ثبات نشان دهد و از دیگر سو غرور شاهنشاهی خود را سخت در معرض لطمه و خدشه می دید. او هرگز گمان نمی کرد که ایران به این سرعت و یکپارچگی علیه او بسیج شود و عالم و عامی آزادی رهبر قیامی را مطالبه کنند که او را چنین خوار و بی مقدار کرده است.
هنگامی که امام خمینی را از زندان عشرت آباد به خانه ای در داوودیه بردند، مردم تهران چون سیل بدان سوی سرازیر شدند و آن نظامی را مانند نگینی در آغوش محبت و ارادت خود گرفتند. آخرین حیله ای که رژیم اندیشید، آن بود که در روزنامه های دولتی خبر تفاهم مراجع تقلید را با مقامات حکومتی جعل و منتشر کند. برای امام مقدور نبود که صدای اعتراض خود را به این فتنه ریاکارانه به گوش مردم برساند، اما همه آنان که با روحیه و ثبات قدم ایشان آشنایی داشتند. مجعول بودن خبر تفاهم را دریافتند. بیانیه های بسیاری از سوی علمای وقت منتشر شد و همگی چنین تفاهم مجعولی را تکذیب کردند. شاید موثرترین و گویاترین بیانیه در میان همه آنچه در آن روزها منتشر شد، اعلامیه افشاگرانه و صریح آیت الله العظمی مرعشی نجفی بود آیت الله مرعشی در این اطلاعیه که مورخ ۱۵ ربیع الاول ۱۳۸۳ (۱۵ / ۵ / ۴۲) منتشر شد، جزئیات خبر مجعولی را که روزنامه کیهان و اطلاعات در عصر ۱۲ مرداد ۴۲ چاپ کرده بودند، نقد کرده، پاسخ های روشن و متینی به محتوای دروغین آن می دهد.
حملات پی در پی و اعتراض های مردمی، مانع از آن شد که شاه بتواند همه آزادی های امام خمینی را از وی سلب کند. از این رو با اسکان امام در منزل شخصی از متدینان تهران (آقای روغنی) موافقت کرد، اما تا روز آزادی ایشان و بازگشت به قم در شامگاه ۱۸ فروردین ۴۳، خانه و همه رفت و آمدهای ساکنان آن، کاملا تحت نظارت و کنترل بود.
صبح روز ۱۹ فروردین سال ۱۳۴۳، طلوع خورشید بهاری و خبر بازگشت امام به قم، کوچه و خیابان شهر را در نور و سرور فرو برد و مردم یکپارچه به خیابانها و اطراف منزل امام ریختند. به زعم سیاست بازان حکومتی، گذشت یکسال از وقایع قم و آزادی بی سر و صدای امام، پایان خوشایندی برای شاه به ارمغان می آورد. اما مردم قم چنان از رهبر خود استقبال کردند و جشن و سرور به راه انداختند که بیشتر نوید آغاز به گوش ها می رسید تا وعید پایان.
فیضیه را آذین بستند و کوچه و خیابان شهر را به چراغهای تابان و گلهای شادان آراستند. سه روز پس از بازگشت و حضور دوباره در میان امت وفادار، امام خمینی سخنانی بر زبان آوردند که همگان را به اراده رهبری نهضت ادامه راه، مطمئن کرد.
امروز جشن معنی ندارد، تا ملت عمر دارد، غمگین در مصیبت پانزده خرداد است.... در سر مقاله نوشته بودند که با روحانیت تفاهم شده و روحانیت با "انقلاب سفید" شاه و ملت، موافق هستند! کدام انقلاب؟ کدام ملت؟ ... خمینی را اگر دار بزنند تفاهم نخواهد کرد. با سرنیزه نمی شود اصلاحات کرد... من از آن آخوندها نیستم که در اینجا بنشینم و تسبیح دست بگیرم من پاپ نیستم که فقط روزهای یکشنبه مراسمی انجام دهم و بقیه اوقات برای خود سلطانی باشم و به امور دیگر کاری نداشته باشم. پایگاه استقلال اسلامی اینجاست. باید این مملکت را از این گرفتاری نجات داد. (صحیفه امام؛ ج ۱، ص ۲۷۲ – ۲۶۸ – ۲۶۹)
یکی از فرازهای مهم سخنان امام در این سخنرانی اشاره به ریشه های فساد و بی دنی در میان جوانان بود. امام در این سخنرانی فرمودند: وضع معیشتی بد است که این همه جنایات و مفاسد، که شب و روز در روزنامه ها می خوانید، به وجود می آید.
در همین سخنرانی امام به در آمیختگی دین و سیاست اشارات روشنی کرده، اعلام می دارند:
اسلام برای تمام زندگی انسان، از روزی که متولّد می شود تا موقعی که وارد در قبر‏‎ ‎‏شود، دستور و حکم دارد. (همان؛ ج ۱، ص ۲۷۰)

. انتهای پیام /*