ذکر احوال رجالِ بزرگ و اولیاء و انبیاء که در قرآن کریم و احادیث شریفه وارد شده، برای تاریخ گوئی نیست، بلکه برای تکمیل بشر است که از حالات بزرگان عالَم عبرت گیرند و خود را به صفات کریمه آنان و اخلاق فاضله ایشان، متّصف کنند.
و این حدیث شریف را، خصوص علماء و بزرگان بیشتر باید مورد نظر قرار دهند، و از علماء بالله و رجال دین دستور اخلاقی و دینی اتّخاذ کنند، و شیوه بزرگان را با زیردستان و متعلّمان یاد گیرند، و خود را به این اخلاق بزرگ الهی موصوف کنند، و تفکّر کنند در این که عیسی مسیح شست و شوی پای حواریِّین را حاجت خود می دانست و خود را نیازمند به آن می دانست، و این غایت تذلُّل و تواضع است. و این که فرمود: «سزاوارترین مردم به خدمت نمودن به مردم، علماء هستند» برای آن است که تواضع ثمرۀ علم بالله و علم به نفس است. و این در علماء باید حاصل شود.
کتاب شرح حدیث جنود عقل و جهل - مقاله ششم - مقصد هجدهم - فصل پنجم (در شمّه [ای] از احادیث شریفه در این باب)
.
انتهای پیام /*