نظارت بر اعمال شیعیان در عصر غیبت

نامۀ اعمال ما می رود پیش امام زمان ـ سلام‏ الله علیه ـ هفته ‏ای دو دفعه، به حسب روایت. من می ترسم که مایی که ادعای این را داریم که تبع این بزرگوار هستیم، شیعۀ این بزرگوار هستیم، اگر نامۀ اعمال را ببیند ـ و می بیند، تحت مراقبت خداست ـ نعوذبالله‏ شرمنده بشود. شما اگر یک فرزندتان خلاف بکند، شما شرمنده‏ اید. اگر این نوکر شما خلاف بکند، شما شرمنده ‏اید. در جامعه آدم شرمنده می شود که پسرش این کار را کرده یا نوکرش این کار را کرده، یا اتباعش این کار را کرده. من خوف این را دارم که کاری ما بکنیم که امام زمان ـ سلام‏ الله علیه ـ پیش خدا شرمنده بشود. اینها شیعه‏ های تو هستند دارند این کار را می کنند! نکنید. یک وقت نکند، یک وقت خدای نخواسته یک کاری از ماها صادر بشود که وقتی نوشته برود، نوشته‏ هایی که ملائکة‏ الله‏ که مراقب ما هستند، «رقیب»[1] هستند ـ‏ هر انسانی رقیب دارد و مراقبت می شود. ذره ‏هایی که بر قلبهای شما می گذرد رقیب دارد. چشم ما رقیب دارد. گوش ما رقیب دارد. زبان ما رقیب دارد. قلب ما رقیب دارد. کسانی که مراقبت می کنند اینها را ـ نکند که خدای نخواسته از من و شما و سایر دوستان ما و سایر دوستان امام‏ زمان ـ سلام ‏الله علیه ـ یک وقت چیزی صادر بشود که موجب افسردگی امام زمان ـ سلام ‏اللّه‏ علیه ـ بشود. مراقبت کنید از خودتان. پاسداری کنید از خودتان. اگر بخواهید این پاسداری شما در دفتری که پاسداران صدر اسلام در او ثبت است در آن دفاتر ثبت بشود، همان طور که آنها پاسداری می کردند از خودشان، شما هم از خودتان پاسداری کنید، تا ثبت بشود آنجا.

صحیفه امام؛ ج 8، ص 391