حکم امام و بن بست فرهنگ غرب

حکم امام و بن بست فرهنگ غرب

پدیدآورنده: امید مسعودی

اشاره

آنچه در پی می آید نگرشی است بر بن بست فرهنگی غرب و اهمیت حکم تاریخی حضرت امام خمینی ـ سلام الله علیه ـ مبنی بر اعدام سلمان رشدی مرتد که پیش از رحلت جانگداز امام و چند هفته پس از صدور حکم، یعنی چهارشنبه دهم اسفند ۱۳۶۷ در یکی از روزنامه های عصر کشور منتشر شد. این نگرش یادآور همان روزهاست با همان حال و هوا، و تأکیدی دوباره بر ضرورت اجرای حکم تاریخ ساز امام راحل که اینک پیش روی شماست.

۱ـ بحران فرهنگی غرب

پیام مهم امام خمینی به روحانیان حوزه های علمیه، مردم و مسئولان که شامل تحلیل انقلاب و تعیین مشی آینده حکومت اسلامی در برخورد با دشمنان خارجی و داخلی بود، غربیها را در سردرگمی و آشفتگی خاطر فرو برده است. مرزبندی بود میان اسلام و هر آنچه که علیه نظام توحیدی تدارک می بینند. این پیام مشت محکمی بود که بر دهان یاوه گویان و تحلیلگران بیمار وقایع اخیر، فرود آمد تا شاید از خواب و خیال آشفته لحظه ای به در آیند و پیروزی اسلام را باور کنند.

این کلام امام که فرمودند: «مسأله سلمان رشدی یک مسأله فردی نیست بلکه مقابله استکبار با اسلام است.» پاسخ صریح و روشنی بود به توطئۀ گسترده اروپا و غرب علیه انقلاب اسلامی و رد تحلیلهایی که به جای برخورد ایدئولوژیکی در برابر این تهاجم، برخورد دیپلماتیک و ساده اندیشانه را تجویز می کردند. حکم امام در مورد سَب پیامبر اکرم (ص)، تجاوز وقیحانه غرب به مقدسات مسلمانان و موضعگیری سران بازار مشترک اروپا در برابر ایران متأسفانه هنوز هم برخی تحلیلگران ساده اندیش داخلی و خارجی را به علت عدم فهم مسائل بیدار نکرده و سکوت فاجعه بار سران کشورهای مسلمان عرب را نشکسته است. هجوم فرهنگی غرب به کشورهای تحت سلطه حادثه تازه ای نیست، حتی هجوم فرهنگی آنان به فرهنگ و مقدسات مسلمانان نیز چندان تازگی ندارد.

اما وقتی که می بینیم در شرایط زمانی حال، حلقه توطئه هجوم فرهنگی به مقدسات مسلمانان هر روز تنگتر می شود، آنگاه هر فرد مسلمان و آزاداندیشی پیرامون این محاصرۀ حساب شده می تواند در تاریکی تحلیلهای مغرضان با نیم نگاهی به حوادث، فرا راه خود چراغی روشن کند و راه را از چاه تشخیص دهد.

هجوم فرهنگی غرب، پس از گذشت ده سال از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران در شرایطی آغاز شده است که:

اولاً، انقلاب در برابر تهاجمهای سیاسی، اقتصادی و نظامی دشمنان در طول جنگ ایستاده و چشم انداز پیروزی را به مسلمانان دنیا ارائه کرده است. اکنون در دل مسلمانان جهان بارقه امید درخشیدن گرفته است و دیگر پیروزی بر ظلم و کفر را دور از دسترس نمی دانند، خروج نظامیان شوروی از افغانستان ادامه همین پیروزی است. ثانیاً، بحران فرهنگی در اروپا و غرب یعنی «مادر تمدن» بالا گرفته و سیطره فرهنگی غرب متزلزل شده است از این رو سرمایه سالاران که روزی به واسطه استعمار فرهنگی حاکمیت جهانی خود را برقرار ساختند، اکنون به تکاپو افتاده اند تا راه چاره ای بیابند و از آفات فرهنگ حاکم بر جامعه و حکومت «سرمایه» بگریزند.

تصویر حاکم بر جامعه غرب اکنون بیش از هر زمان دیگر تیره و مکدر است به گونه ای که در سایه روشنی های این تصویر، ابتذال، دروغ، ریا، بیماری روحی و جسمی بیداد می کند و روزهای خوش تسلط «فرهنگی» را به فراموشی می سپارد. انگلیسی ها که روزگاری به طمع تسخیر سرتاسر قاره سیاه و برای اجرای سیاست استعماری خود به بررسی و شناخت فرهنگ قبایل بَدَوی در قارۀ سیاه پرداخته بودند، اکنون می باید به بررسی بحران فرهنگی جامعه «انگلوفیل» و یافتن راه علاجی برای گریز از بیماریهایی چون «ایدز» بپردازند. آفتی که اکنون از اقشار محروم انگلیس گذشته و حتی کابینه «ماسونها» را آلوده کرده است. سیطره فرهنگی غرب متزلزل شده است و ماسونهای انگلیس و کابوهای امریکایی اینک از عدم کارآیی اش رویگردان شده اند.

بحران فرهنگی غرب که ناشی از بحران در بینش حاکم بر غرب است به دلیل اصالت دادن به دنیا و محو شدن در زیبایی «سود مادی» جهان سالاران غرب را به سوی تشتت آرا و اقوال کشانده است. آنان وحدت ایدئولوژیکی ندارند و آنچه که تنها نمایی از وحدت را برمی تاباند آن را باید نوعی هماهنگی تاکتیکی دانست. در برابر این بحران و تشتت، جهان اسلام با تکیه بر ایدئولوژی جهان شمول و نجات بخش انسانها شاهد شکوفایی و بالندگی فرهنگ اسلام در اقصی نقاط گیتی است.

می توان برخی جلوه های از هم گسیختگی و بحران در فرهنگ غرب را اینگونه برشمرد:

۱ـ عدم تطابق حرف و عمل: جامعه «سود و سرمایه» و تمدن غرب اکنون با کلیساهای مختلف رو به رو است، پروتستانها با کاتولیکها اختلاف دارند و پاپ در برابر اندیشه جدایی دین از سیاست خاضع و فروتنانه تسلیم شده است و آنجا که منافع استکبار جهانی به خطر می افتد. این اندیشه را ترویج می کند. اما آنجا که استکبار جهانی به قلع و قمع و کشتار مردم بیگناه مسیحی و غیرمسیحی می پردازد سکوت را برمی گزیند.

پاپ در لهستان اهداف امریکا را در برابر جنبش همبستگی پی می گیرد، در نیکاراگوئه نارضایتیهای مذهبی را دامن می زند و اسقفهای ضد دولت را به شورش دعوت می کند تا حکومت انقلابی ساقط شود، در شیلی در برابر کودتای خونین پی نوشته علیه «آلنده» سکوت می کند، در السالوادر از مردم انقلابی می خواهد که تفنگها را به زمین بگذارند، در برابر توهین «سلمان رشدی» به ساحت مقدس حضرت مسیح (ع) و دیگر انبیای الهی ساکت می نشیند چرا که دین را از سیاست جدا می داند اما برای آزادی گروگانهای فرانسوی در لبنان وارد عمل می شود زیرا این عمل به تمامی در خدمت منافع استکبار است!

۲ـ سرگشتگی و سردرگمی فرهنگ انسان در غرب، دولتمردان اروپائی و امریکایی را در بحران فرهنگی کنونی غرق کرده است. مذهب که روزگاری می توانست نجات دهنده غرب باشد اکنون گرفتار کسانی مانند پاپ شده است. دستگاه پاپ  (واتیکان) را «ماسونها» قبضه کرده اند و حتی بر روی «دلار امریکایی» چشم شیطان نقش می بندد تا مسیحیت به فراموشی سپرده شود. از طریق انگلیسیها روح پرستی، جن پرستی و شیطان پرستی شیوع پیدا کرده است تا بدانجا که حتی در دانشگاههای امریکا برای احضار روح، کُرسی گذاشته اند. ۳ـ مسیحیت در غرب ناتو ان ترین دوران خود را سپری می کند و جوانان غرب به پوچی و ابتذال رسیده اند. گرایش جوانان به پانکیسم و آلودگی به بیماری ویرانگر «ایدز» غرب را به بن بست کشانده است.

در برابر چنین بحران وسیع و گسترده ای رویش جوانه های مبارزه با شرک و کفر و بازگشت انسان به اصالت خویش در شرق، رهایی انسانهای بحران زده را بشارت می دهد. اکنون غرب و کشورهای مرتجع در مقابل اوج اسلامخواهی این سوی جهان قرار گرفته و گریزی برای خروج از بن بستهای سیاسی و فرهنگی خود نمی بینند.

آنچه که غرب را به انتشار کتاب «آیه های شیطانی» و یا تهیه سریال تلویزیونی «شالوم سلام» سوق داده است در واقع حاصل مطالعات گسترده سیستمهای اطلاعاتی و مراکز تحقیقاتی آنان برای نجات از غرقاب خود ساختۀشان می باشد، زیرا درک کرده اند که گسترش روزافزون ایدئولوژی و فرهنگ توحیدی «تمدن غرب» را به ورشکستگی و افلاس می اندازد بنابراین باید چاره ای اندیشید. اینجاست که امام خمینی (س) با تأکید بر اینکه مسأله سلمان رشدی یک مسأله فردی نیست، بلکه مقابله استکبار با اسلام است، می فرمایند: «ترس من این است که خبر کوتاه بود، روزنامه ها نوشتند:

در پی انتشار کتابی در اروپا و امریکا که در آن به ساحت مقدس پیامبر اکرم (ص) اسائۀ ادب شده است امام خمینی طی پیامی خطاب به مسلمانان جهان تأکید فرمودند: مؤلف کتاب «آیه های شیطانی» که علیه اسلام و پیامبر و قرآن تهیه و تنظیم و منتشر شده است و همچنین ناشران مطلع از محتوای آن محکوم به اعدام می باشند.

بسمه تعالی

انالله و اناالیه راجعون

به اطلاع مسلمانان غیور سراسر جهان می رسانم مؤلف کتاب آیات شیطانی که علیه اسلام و پیامبر و قرآن تنظیم و چاپ و منتشر شده است، همچنین ناشرین مطلع از محتوای آن محکوم به اعدام می باشند. از مسلمانان غیور می خواهم تا در هر نقطه که آنان را یافتند سریعاً آنها را اعدام نمایند تا دیگر کسی جرأت نکند به مقدسات مسلمین توهین نماید و هر کسی در این راه کشته شود شهید است. ان شاءالله. ضمناً اگر کسی دسترسی به مؤلف کتاب دارد ولی خود قدرت اعدام آن را ندارد، او را به مردم معرفی نماید تا به جزای اعمالش برسد. و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته

روح الله الموسوی الخمینی

۲۵ / ۱۱ / ۶۷)

تحلیلگران امروز ده سال دیگر بنشینند و بگویند که باید دید فتوای اسلامی و حکم اعدام سلمان رشدی مطابق اصول و قوانین دیپلماسی بوده است یا خیر و نتیجه گیری کنند که چون بیان حکم خدا آثار و تبعاتی داشته است و بازار مشترک و کشورهای غربی علیه ما موضع گرفته اند پس باید خامی بکنیم و از کنار اهانت کنندگان بگذریم.» این سخن نشان از درایت و تفکر عمیق امام از توطئه های دشمنان دارد.

حال آیا تحلیلگرائی که حتی در چارچوب تحلیلهای سیاسی خود منکر دلایل تهاجم فرهنگی اخیر غرب به جهان اسلام شده اند، باز هم در برابر این هجوم خطرناک، دیپلماسی سازش و گذشت از اصول را مطرح می کنند؟!

در این رابطه البته فرقی میان خطر روحانیان دولتهای مرتجع و سازشکار و یا علمای آگاه و ناآگاه در داخل مشاهده نخواهد شد.

۲ـ سکوت ارتجاع

این بار هم سران کشورهای مرتجع و سازشکار عرب در برابر تهاجم اخیر غرب به فرهنگ اسلام و مقدسات مسلمانان، تحقیر شدند. سکوت ناشی از توافق و همراهی ارتجاع عرب و بویژه وهابیت حاکم بر عربستان آنهم در زمانی که مسلمانان محروم و پابرهنه هند، پاکستان و... در اعتراض به اهانت انگلیس و امریکا در برابر آتش سلاحهای آنان به خاک و خون غلتیدند بیانگر آن است که عربستان در مقابل توطئه اخیر غرب با بازگشت مسلمانان به اصالتهای اسلامی، شجاعت ابراز وجود نداشته است.

حال این سؤال مطرح است که خادمین حرم الشریفین هنوز هم تصور می کنند که حفظ قداست اسلام یعنی حفظ پرده داری و داشتن کلید خانه خدا است یا باید برای دفاع از نوامیس و حقوق مسلمانان که خادمان واقعی حرمین هستند، به پا خاست و از تمدن و فرهنگ اسلامی دفاع کرد؟ و چرا مؤسسۀ به اصطلاح اسلامی «رابطه العالم الاسلامی» با جهان اسلام قطع رابطه می کند و به امریکا می پیوندد؟ چرا «جامعه الازهر» در مصر سکوت می کند؟ چرا علما و روحانیان مسلمان و رهبران سیاسی در کویت، عمّان و امارات متحده بر سر شیطان بزرگ فریاد نکشیدند و چرا باز هم اجازه دادند انگلیسیها و صهیونیستها شخصیت آنان را لگدکوب کنند؟

اگر دولتهای عرب سازشکاری با صهیونیزم را رد می کنند چرا در برابر حرکت اخیر غرب علیه مسلمانان، آرام نشستند؟

سال گذشته که امام خمینی فریاد برائت از مشرکان را در مراسم حج سر دادند به نتایج «برائت» در آینده امیدوار بودند و امروز می بینیم خونهایی که در مراسم حج در مکه معظمه در راه حق به زمین ریخته شد فریادهای برخاسته از گلوی اسلام در سراسر جهان شد تا توطئه های استکبار درهم کوبیده شود و کاخهای شیشه ای کفر فرو ریزد. امام فرمودند: «مگر دیانت جز اعلام محبت و وفاداری نسبت به حق و اظهار خشم و برائت نسبت به باطل است؟ حاشا که خلوص عشق موحدین جز به ظهور کامل نفرت از مشرکین و منافقین میسر شود» و آنجا که تأکید نمودند: «سنت پیامبر (ص) و اعلان برائت، کهنه شدنی نیست و نه تنها اعلان برائت به ایام و مراسم حج منحصر نمی شود که باید مسلمانان، فضای سراسر عالم را از محبت و عشق نسبت به ذات حق و نفرت و بغض عملی نسبت به دشمنان خدا لبریز کنند و به وسوسه خناسان و شبهات تردیدآفرینان و متحجرین و منحرفین گوش فرا ندهند و لحظه ای از این آهنگ مقدس توحیدی و جهان شمولی اسلام غفلت نکنند.» و دیدیم که انعکاس وسیع خشم و نفرت مسلمانان عالم نسبت به حرکت وقیحانه دشمنان خدا تا چه اندازه وسیع و با عظمت بود. خشم و توفان سهمگین مسلمانان به دلیل آن بود که سبوعیت و درندگی حیوانی به اسم کفر، وقتی حادث شد می باید در برابرش ایستاد وگرنه حملات وحشیانه تر ادامه می یابد.

در چنین حادثه ای «سلمان رشدی» که تا دیروز نویسنده برگزیده و برنده انگلیس بود امروز قربانی مطامع انگلیس و غرب شده است. حوادث دیگری از این دست چون تهیه سریال تلویزیونی «شلوم سلام» توسط بی. بی. سی. در لندن قطعاً سرنوشتی جز مرگ برای سازندگان آن نخواهد داشت. فرمان امام برای مجازات «سلمان رشدی» حکم و فرمانی است که برای روندگان راه تاریک سلمان رشدی به اعتبار خود باقی خواهد بود. زیرا هرگونه مسامحه در اجرای احکام رهبر انقلاب نوعی پشت پا زدن به فداکاریها، ایثارها، جانبازیها و شهادتهای مظلومانه مسلمانان از صدر اسلام تا به امروز به حساب می آید. اگر در اجرای این حکم کوتاهی شود آن وقت تهاجم دشمن به ارزشهای اسلامی و انقلابی ابعاد دیگری گرفته و جایی برای دفاع از حیثیت و شرف مسلمانان باقی نمی ماند.

امام بر اجرای حکم مجازات «سلمان رشدی» تأکیدی دوباره داشتند و حتی فرمودند مسلمانان به کسانی که توان اجرای حکم را دارند کمک کنند این تأکید امام دقیقاً به علت شناختی است که از دشمنان دارند. امام می داند که شیطان بزرگ و ایادی اش با همه توانهای اقتصادی و نظامی در برابر توان معنوی و الهی مسلمانان ضعیف و ناتوان است و دیدیم که با اعلام حکم رهبر، نویسنده مزدور انگلیس چگونه عذرخواهی کرد و ناشران کتاب در بسیاری از کشورها نسبت به جمع آوری آن اقدام کردند. با وجود این از آنجا که «سلمان رشدی» به عنوان یک جریان در صحنه رویارویی با اسلام اینگونه رذیلانه به گستاخی برخاسته است باید به عنوان مظهر اجرای حکم عدالت به دار آویخته شود و در این باره سکوت جایز نیست. به همین سبب امام در پیام بسیار مهم خود یادآور می شوند: «استکبار غرب شاید تصور کرده است از اینکه اسم بازار مشترک و حصر اقتصادی را به میان بیاورد ما درجا می زنیم و از اجرای حکم خداوند بزرگ صرف نظر می نماییم، ما کینۀ دنیای غرب را با جهان اسلام و فقاهت از همین نکته ها به دست می آوریم، قضیه، قضیۀ دفاع از یک فرد نیست، قضیه آنان حمایت از جریان ضد اسلامی و ضد ارزشی است»

۳ـ وظایف طلاب

امام به راستی شاهین ترازوی امت است که هرازگاه از موضع ثابت و مستحکم خود همه بحثها را از مسائل فرعی دور کرده و به سوی مسائل اصلی امت اسلام متوجه می کنند و همه کج اندیشی ها و سُست قدمیها را باطل اعلام می کنند. این نقش، بحق در نظام اسلامی ایران به ولایت فقیه سپرده شده است تا در امتداد این نظام الهی وقفه و لغزشی ایجاد نشود.

سب پیامبر اکرم (ص) توسط دشمنان اسلام که ناشی از تزلزل سیطره فرهنگی غرب و گسترش و قوام ایدئولوژی اسلام در جهان می باشد فرصتی دیگر برای شناخت دوست و دشمن بود که به نوبه خود باید آن را از الطاف و امدادهای الهی برای مسلمانان دانست.

موضعگیری امام و مسلمانان در برابر تروریسم فرهنگی غرب و هشدارهای رهبری انقلاب به روحانیان آگاه بر ما روشن کرد که در زمینه ترس استکبار از عملی شدن جنبه عینی فقه و اجتهاد باید تأمل بیشتری داشت و در این راه از بحثها و مجادلات فرعی که جز یأس و مَنیت چیزی به همراه ندارد، پرهیز کرد.

اکنون که انقلاب از مرزهای ایران فراتر رفته دیگر نباید مسئولان برای رفع اشتباهات خود مدعی شوند که انقلاب اشتباه کرده است در حالی که می دانیم هیچ انقلابی نمی تواند خود را محاکمه کند و نباید اختلاف سلیقه ها را تا سطح اختلافات فردی نزول دهیم. عیب دیگری که در میان اندیشمندان و علمای ما و شاید روحانیان نیز وجود دارد آن است که به حد لازم فرامین امام را پیگیری نمی کنند. طی یک سال گذشته با وجود آنکه حضرت امام احکام مهمی در ارتباط با مسائل حکومت اسلامی و ولایت فقیه صادر فرمودند متأسفانه در حوزه و دانشگاه که جای بحث و بررسی این احکام می باشد، کمتر عنایت شد و بهای لازم را ندادند. در دانشگاه سمینارهایی برگزار شد و در قم هم فقط در دارالشفا دو میز گرد داشتیم که نسبت به اهمیت احکام حکومتی بسیار قلیل و ناچیز است.

و در عوض در بین بعضی علما هنوز نسبت به حکم اعدام سلمان رشدی نوعی تعلل به چشم می خورد و استقبال عظیم جهان از حکم امام چندان ملحوظ نمی گردد و بیم آن می رود که ارزش پیام بسیار مهم امام امت برای برخی همچنان ناشناخته باقی بماند در حالی که این پیام در دل دشمنان هراس افکند و از غرب قربانیان تازه ای گرفت.

امام فرمودند: «در یک تحلیل منصفانه از حوادث انقلاب، خصوصاً از حوادث ده سال پس از پیروزی باید عرض کنم که انقلاب اسلامی ایران در اکثر اهداف و زمینه ها موفق بوده است و به یاری خداوند بزرگ در هیچ زمینه ای مغلوب و شکست خورده نیستیم حتی در جنگ پیروزی از آن ملت ما گردید و دشمنان در تحمیل آن همه خسارات چیزی را به دست نیاوردند.»

کلام امام مبنی بر پیروزی انقلاب پاسخی است به لیبرالها و افراد مغرض یا ناآگاهی که در تحلیلهایشان بخصوص بعد از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ همواره القا می کنند که ایران در جنگ شکست خورده و به اهدافش نرسیده است.

شاید به دلیل همین تحلیلهای نسنجیده است که طیف رنگارنگ اینگونه تحلیلگران از لیبرالها گرفته تا حجتیه ایها، کمونیستها، متحجران مقدس مآب، منافقان و... در میان اقشار جامعه بخصوص محرومان و پابرهنگان فاقد اعتبار و ارزشند و بی گمان با اجرای قانون احزاب و در بهترین وضع مطلوب برای آنان باز هم صندوقهای آرا فاقد رأی مردم در تأیید آنها خواهد بود، مردم می دانند که تمام حرفهای تازه و تحلیلهای فریبنده و توخالی لیبرالها در مدتی کمتر از یک ماه در برخورد با وقایع شکننده رنگ می بازد و خیالبافیهای آنان برای حکومتی دوباره، به انتها می رسند. از همین رو هیچ گونه تأسفی نداریم که آنان در کنار امت نیستند. البته آنها از اول هم با انقلاب نبودند و در واقع شعبه ای از نمایندگی غرب در ایران بودند. غربی که با توطئه ها تهاجم فرهنگی اینگونه به ارزشهای مقدس اسلامی می تازد. اما فراتر از دردسرهای لیبرالها برای انقلاب باید از خطرهایی که از ناحیه روحانیان ناآگاه و آگاه وابسته که به مراتب از خطر دشمنان خارجی هم بیشتر است یاد کنیم.

امام لب به شِکوه می گشاید و می فرمایند: «خون دلی که پدر پیرتان از این دسته متحجر خورده است هرگز از فشارها و سختیهای دیگران نخورده است» این کلام ولی فقیه بار سنگین وظیفه مقابله با تحجرگرایی و مقدس مآبی را بر دوش مدرسان محترم و طلاب جوان حوزه ها می گذارد زیرا پرونده تفکر مقدس مآبها هنوز بسته نشده و امام تأکید می فرمایند:

«شیوه مقدس مآبی و دین فروشی عوض شده است. شکست خوردگان دیروز سیاست بازان امروز شده اند. آنها که به خود اجازه ورود در امور سیاست را نمی دادند پشتیبان کسانی شدند که تا براندازی نظام و کودتا جلو رفته بودند. غائله قم و تبریز تنها یک نمونه است که می توانیم ابراز کنیم» حال که قرعه فال به نام طلاب انقلابی زده شده است، باید در حوزه ها به جای مباحثات فرعی، مسائل سیاسی به طور سیستماتیک بحث و بررسی شود و با افکار ایستاده در برابر تحولات سیاسی ـ اجتماعی جهان اسلام برخورد شود، زیرا هرگونه تصور جدایی دین از سیاست ورطه هولناکی است که حوزه ها را خدای نکرده به کام خویش می کشد.

در برابر سؤالات و مسائل نوین جهان اسلام روحانیان وظیفه دارند به عنوان علمای امین و مورد اعتماد در مباحث سیاسی زیرکی و دانایی خود را به نمایش گذاشته و پاسخ سؤالات مسلمانان را آماده کنند و یا حداقل اگر توانایی پاسخ یابی و رفع مشکلات دیگران را ندارند حداقل خود به درک صحیح و درستی از مسائل دست یابند، زیرا متحجران و مقدس مآبان در کمینند و بیم موج و گرداب در شب تاریک می رود. بحثهای سیاسی، میزگردها و سمینارهای مشترک طلاب و دانشجویان و استفاده بردن از فقهای متعهد در نشستهای آنان، گام مهمی برای قطع دست متحجران از کانونهای علم و انقلاب خواهد بود که نباید از آن دریغ داشت.

بدین ترتیب فیضیه و دانشگاه باز هم قلب تپنده انقلاب بوده و امام از دست مقدس مآبان خون دل نخواهند خورد و خطری که از درون نظام و انقلاب و حتی اسلام را تهدید می کند دیگر موردی نخواهد داشت و فرصت برای پرداختن به دشمنان خارجی بیشتر از پیش فراهم خواهد شد. انشاء الله

از کیهان چهارشنبه اسفند ۱۳۶۷

منبع: حضور، ش۱، ص۱۳۵.