آسیب شناسی و ارزیابی دو دهه اول انقلاب اسلامی ایران با تاکید بر اندیشه های امام خمینی (س)

‏‏چکیده‏

‏‏بی‌شک انقلاب اسلامی ‌ایران در عصر حاضر به لحاظ مذهبی و دینی بودن منحصر به فرد می‌باشد. این انقلاب که توسط رهبری دینی و مجتهدی مذهبی هدایت می‌شد موجب منسوخ شدن ارزشها و اخلاقیات حاکم بر جامعه ‌ایران در عصر شاهنشاهی و جایگزینی ارزشها و آرمانهای جدیدی گردید که متعالی و سازنده بود. برای ‌اینکه انقلاب هر چه از زمان وقوع خود دورتر می‌گردد از ارزشها و آرمانهای به دست آورده فاصله نگیرد؛ بنیانگذار کبیر آن هشدارها و آسیب‌شناسی لازم را گوشزد کرده‌اند. این تحقیق بر آن است تا نشان دهد که از دیدگاه بنیانگذار جمهوری اسلامی‌ ایران چه آسیب‌ها و تهدیداتی متوجه نظام نوپای جمهوری اسلامی ‌ایران می‌باشد. و ‌آیا آسیبها توانسته‌اند خطری را متوجه آن سازند و اگر آری کدام‌ها و در چه برهه‌ای بیشتر؟ مهمترین فرضیه‌این رساله ‌این است که از دیدگاه امام خمینی (ره) آنچه که بیشتر نظام جمهوری اسلامی‌ ایران را تهدید می‌کند آسیب‌های درونی است و طبق فرمایشات صریح‌ ایشان اگر نظامی‌ از داخل خود دچار آسیب نشود خطرات و تهدیدات خارجی نمی‌توانند آن نظام را به راحتی تسلیم مطامع خود سازند. دیگر ‌اینکه به نظر می‌رسد در بعضی از زمینه‌ها، آسیب‌ها و آفاتی که امام (ره) در مناسبتهای مختلف خطر آن را به مردم و مسئولین گوشزد می‌کردند به ویژه در دهه دوم خودی نشان دهند. این تحقیق در پایان به ‌این نتیجه رسیده است که جمهوری اسلامی‌ ایران در طول دو دهه اول عمر خود توانسته است در زمینه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی پیشرفتها و دستاوردهای قابل توجه و غیرقابل انکاری را کسب کند و در مسیر حرکت به سوی آرمانها و ارزشهای والای امام (ره) گامهای خوبی بردارد. اما متأسفانه چنان‌که برخی آمار و ارقام، نظرسنجی‌ها و اظهارات صاحب‌نظران و کارشناسان آگاه از مسائل خبر می‌دهد به نظر می‌رسد با فاصله گرفتن از تاریخ وقوع انقلاب و بویژه بعد از رحلت امام (ره) و پایان دفاع مقدس برخی از ارزشها و اهداف انقلاب کمرنگ و دستخوش بی توجهی قرار گرفته‌اند و برخی از آسیبهایی که امام خمینی (ره) به آنها توجه داشته‌‌اند تا حدودی جلوه‌گر شده است.‏

‏‎

‎