مجله کودک 471 صفحه 10

قسمت دوم بدل و یک دل شیر امیرمحمد لاجورد پریدن از طبقه هشتم یک ساختمان هرچند هم که آن پایین یک تشک هوا منتظر ما باشد اما دل پرجرأتی میخواهد. وقتی لباس مخصوصی به تن کردهایم و افرادی هم با کپسولهای آتشنشانی در نزدیکی ما ایستادهاند اما باز هم شهامت زیادی میخواهد تا حاضر شویم سراپای ما را آتش بزنند. وقتی قرار است از یک ماشین در حال حرکت به بیرون بپریم و یا وقتی قرار است سوار بر یک اتومبیل چندین معلق بزنیم، حتی اگر این کار با برنامهریزیهای دقیق و با رعایت کلی از موارد ایمنی درحال انجام باشد اما باید باز هم یک دل شیر درون خود داشته باشیم. بدلکار، سپر بلاست، زنجیر چرخ است، او لحظههای سخت و دشواری یک بازی را بازی میکند. ادامه گفتوگو با علیرضا قرهخانی، بدلکار و سرپرست یک گروه بدلکاری را میخوانید. Õ بدلکاری در سینمای ایران تا چقدر با بدلکاری در سینمای حرفهای جهان قابل قیاس است؟ خب باید گفت که سینمای ایران در چند سال اخیر در این زمینه پیشرفتهای بسیار خوبی کرده است. کمی که به عقب برگردیم خواهیم دید که در ساختن صحنههای اکشن فیلمها چندان موفق نبودهایم اما امروزه به شکل بسیار بهتری کار میشود. به عنوان مثال میتوانید به یکی از صحنههای تصادف، مثلاً تصادف عابری با یک ماشین در فیلمهای چند سال پیش ایران نگاه کنید. اتومبیلی که ترمزی میگرفت، و بعد بازیگری که خودش را روی زمین میانداخت. همانطور که خودتان هم میتوانید متوجه شده باشید امروزه ساختن چنین صحنههایی با ظرافتهای بسیار بالاتری صورت میگیرد و وقتی به عنوان یک تماشاگر به آن صحنهها نگاه میکنید برایتان خیلی باورپذیر به نظر میآید. همه به خاطر این است که بدلکاری در سینمای ما حالا خیلی حرفهایتر عمل میکند. Õ این حرفهای بودن، باز هم سؤال کنم که تا چقدر با سینمای اکشن امروز دنیا میتواند برابری کند؟ وقتی از پیشرفتهای بدلکاری در سینمای امروزمان صحبت میکنم نه اینکه فقط بخواهم نظر موتورهای الکتریکی با دشواریهای زیادی روبرو بودند. بنابراین به صورت بسیار محدود مورد استفاده دانشمندان آن زمان قرار میگرفتند. استفاده از این نوع موتورها بیشتر جنبه تحقیقی داشت. هرچند در اوایل قرن بیستم میلادی تعدادی تاکسی برقی در خیابانهای نیویورک به کار پرداختند اما گرانی الکتریسته و مشکلات دیگر، هیچگاه این خودروها را با اقبال روبرو نکرد.