من و على هر موقع با هم تنها مى‏شدیم، به قصد گرفتن شکلات پیش خانم مى‏رفتیم، و به ما شکلات مى‏دادند. خانم بیشتر اوقات شکلات ایرانى و گاهى اوقات هم کاکائوى خارجى داشتند، مى‏دادند. بعد پیش دایى احمد مى‏رفتیم. آنجا همیشه شکلات خارجى مى‏خوردیم، جاى شکلات را هم بلد بودیم. بعد از دایى احمد، پیش آقا مى‏رفتیم. آقا همیشه شکلات ایرانى مى‏دادند، چند بار هم من و على از آقا پرسیدیم: شما شکلات خارجى ندارید؟ مى‏گفتند نه، شما باید حتماً جنس ایرانى بخورید.

منبع: پدر مهربان، به کوشش سید احمد میریان، ص103

. انتهای پیام /*