***
پسر مرتضی، امیر حسین
که چنویی نبود، در کونین
اصل و فرعش، همه وفا و صفا
عفو و خشمش، همه سکون و رضا
حبَّذا کربلا و آن تعظیم
کز بهشت آورد به خلق، نسیم
و آن تنِ سر بریده در گل و خاک
و آن عزیزان به تیغ، دل ها چاک
و آن چنان ظالمان بد کردار
کرده بر ظلم خویشتن، اصرار
غزنوی
***
.
انتهای پیام /*