***
(تقدیم به زنده یاد حجت الاسلام سیداحمد خمینی)
خنده بر لب داشت آمد، با همان لبخند رفت
آخر اسفند آمد، آخر اسفند رفت
هم زمستان فصل خوبی بود، هم بد بود که
آشنا، دیر آمد امّا زودتر دل کَند رفت
هم پدر مشتاق دیدارِ پسر، هر روز بود
هم پسر همواره از پیش پدر، خرسند رفت
از پدر این قدرها هم طاقت دوری نداشت
آسمانی ها همین که دعوتش کردند، رفت
مثل بغضی در گلوی زخمی تاریخ ماند
یادگار انقلاب از دیده ها هرچند رفت
گرچه مادر، داغدار اوّلین فرزند بود
داغش امّا تازه شد تا دومین فرزند رفت
تیتر اخبار شبانگاهی چه غمگین بود و مَرد
از همان راهی که دریازاده ها رفتند، رفت
مریم کرباسی نجف آباد
***
.
انتهای پیام /*