***
(تقدیم به امام راحل)
مسجد و میخانه ها مست اند از جام شرابت
اِبن سیرین نیز وامانده ست در تعبیر خوابت
کاروان ها می رسند از هر طرف لبیک گویان
کعبه دل را که می شویند هر شب با گلابت
می رود بهمن به سمت قله های نور بالا
سوره «والفجر» می خوانند مردم از کتابت
ای بهشت کوچک تو گوشه دنج جماران
قصرها و تاج و تخت و شوکت شاهان خرابت
گاه درد هِجرو گاهی داغ فرزند است با تو
می شود آتشفشان ها جاری از قلب مذابت
رخ مپوشان در محاق ابرهای تیره ای عشق
تا جهان روشن شود از روشنای آفتابت
*«تشنه ی عشق تــــــو هستم، باده جانبخش خواهم»
ای همه ذرات جانم تا همیشه در رکابت
نور یعنی روی ماهت، انفجار نور یعنی
انقلابت... انقلابت... انقلابت... انقلابت
جز خم ابروی دلبــر، هیچ محرابی ندارم
جز غم هجران رویش، من تب و تابی ندارم
رضا نیکوکار
***
*غزلی از حضرت امام (س) با این مطلع
.
انتهای پیام /*