هاشم رضازاده

***

(تقدیم به امام راحل)

ای چشم تو سر سلسله ی سلک خماران

ای روی تو دیوانه کن آینه داران

آموختم از چشم تو بیمار شدن را

ای خال لبت مردمک لاله عذاران

دستان تو سر منشأ خیرات و مبرات

لبخند تو نجوای سر انگشت بهاران

جمع است در اوصاف تو از سیرت و صورت

هر نکته که گفتند در اوصاف نگاران

کانون وجود تو تداعی گر نور است

یا مرکز ثقلی است در ابعاد جماران

از بارقه ی فقه تو کورند شیاطین

از فلسفه ی لحن تو مستند هزاران

چون کوه که آتش به جگر داشته باشد

چشمم شده با رفتنت آبستن باران

صد شکر که بعد از تو گلی هست که با او

روشن شود از ماه رخش دیده ی یاران

هاشم رضازاده

***