***
(تقدیم به امام راحل)
سپیده روشنی پشت پلک هایت بود
بهار عطر گلی خفته در صدایت بود
ستاره پلک نمی‌زد مگر پس از چشمت
که ماه مُهر تو، شب فرش زیر پایت بود
بهارهای پیاپی نسیم نا آرام
به جست و جوی تو در متن این روایت بود
تو آمدی به بهار و نسیم محو تو شد
تو آمدی و نگاهت پر از محبت بود
شبیه معجزه ای آمدی و از آن روز
به هر کجا که رسیدیم از تو صحبت بود
تو را به معجزه تشبیه می‌کنم؟ هیهات!
که روز رفتن تو شهرمان قیامت بود
میان آینه هایی که صیقلی دادی
هنوز سایه تصویر آشنایت بود
که هر چه گفتم از آن روشنایی جاوید
به قدر یک الف از آیه اشارت بود
که هر چه از قلم افتاد بگذر و بگذار
بگویم از دل اگر قسمتم زیارت بود
نغمه مستشار نظامی
***
.
انتهای پیام /*