سپیده کاشانی

***

(تقدیم به امام راحل)

جان ما از قفس تنگ برون آوردند

صد مصلا همه گل های جنون آوردند

آسمان خیره بر آن شور قیامت، که ز راه

عاشقان پیکر فریاد قرون آوردند

تا که آن سرو روان سایه زگلشن برچید

اشک را بدرقه ی صبر و سکون آوردند

سرو آزاده که سرحلقه و مستان بودی

از چه بالای تو امروز نگون آوردند

لب خاموش تو صد سوره برائت می خواند

خبر عزم رحیلت به فسون آوردند

چشم دریایی ما بسته به راه تو دخیل

بادها یاد تو را غالیه گون آوردند

الفتی داشت دل خسته ی ما با سخنت

جای دل خیز و نگر چشمه ی خون آوردند

سپیده کاشانی

***

مأخذ: روزنامه اطلاعات