در عصر جدید، یکی از معیارها و شاخص های توسعه یافتگی ملتها، میزان اجرای دموکراسی در آن جوامع است. وجود دموکراسی و مردم سالاری، از معیارها و شاخصهایی است که همواره مورد توجه دولتمردان، کارشناسان و محافل سیاسی در سطح داخلی، منطقه ای و بین المللی است.
پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری بی بدیل و حکیمانۀ حضرت امام خمینی(س) در سال 1357ه.ش. یکی از بزرگترین وقایع قرن بیستم است که با ارزش های مبتنی بر آموزه های متعالی اسلام، توانست تعریف جدیدی را از مردم سالاری دینی به دنیا عرضه نماید و در دورانی از تاریخ که دموکراسی و میزان مشارکت مردمی در برنامه های خرد و کلان سیاسی جوامع، خود یک ارزش قلمداد می گردید توانست خط بطلانی بر تمامی تصورات و ذهنیات غلط ناشی از برداشتی ناصحیح از اسلام کشیده و تئوری جمهوری اسلامی را با تعریف سازوکارهای دموکراتیک مبتنی بر نظام مردم سالاری دینی و حضور حداکثر مشارکت مردمی در بهره گیری از اصل حاکمیت بر سرنوشت خویش ارائه نماید. آموزه های جدیدی از رفتار سیاسی فردی و اجتماعی که حاوی جمهوریت و اسلامیت بود.
امام مبارزه علیه رژیم سلطنتی و پهلوی را با توکل به خدا، بهره گیری از الگوهای اسلامی و قدرت ملت ایران آغاز کرد تا به پیروزی رسید و پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در تمامی وقایع پیش رو؛ مقابله با گروه ها و سازمانهای ضدانقلاب و برانداز، 8 سال دفاع مقدس در مقابل رژیم متجاوز بعث عراق، تحریم های اقتصادی و سایر موارد، بدون چشمداشت به حمایت قدرتهای خارجی و با امید به خدا و استفاده از پایگاه مردمی و بسترسازی برای حداکثر مشارکت آنان، این نظام را مدیریت کرد. ایشان حق حاکمیت بر سرنوشت خویش را در قالب برخورداری از حق انتخاب شدن و انتخاب نمودن به عنوان منتخَب و منتخِب نهادینه کرد و با برگزاری انتخاب خبرگان قانون اساسی در اولین انتخابات پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و یا رفراندم قانون اساسی و سایر انتخابات از جمله انتخاب خبرگان رهبری، ریاست جمهوری، انتخاب نمایندگان مجلس شورای اسلامی و یا شوراهای شهر، ساز و کار سیاسی جامعه را به مردم سپرد.
این اوج هنر بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران است که این نظام مفتخر است در تمامی عرصه ها حمایت مردمی و مشارکت ملت را در جریان تصمیم سازی و اعمال حق حاکمیت بر سرنوشت خویش در برداشته باشد.
شناخت صحیح و دقیق افکار و تئوری های امام، پاسخی است به شبهات جمهوریت یا اسلامیتِ نظام جمهوری اسلامی. مقام معظم رهبری در دوازدهمین سالگرد بزرگداشت امام راحل فرمودند:
" در تعالیم و راهنماییه ای امام، همیشه بر این نکته تأکید شده است که نظام بدون حمایت و رأی و خواست مردم، در حقیقت هیچ است. باید با اتّکاء به رأی مردم، کسی بر سر کار بیاید. باید با اتّکاء به اراده مردم، نظام حرکت کند. انتخابات ریاست جمهوری، انتخابات خبرگان، انتخابات مجلس شورای اسلامی و انتخابات دیگر، مظاهر حضور رأی و اراده و خواست مردم است. این یکی از عرصه هاست. لذا امام بزرگوار، هم در دوران حیات خود به شدّت به این عنصر در این عرصه پایبند باقی ماند و هم در وصیّت نامه خود آن را منعکس و به مردم و مسؤولان توصیه کرد. در حقیقت انتخابات و حضور مردم در صحنه انتخابِ رئیس جمهور، نمایندگان مجلس و یا سایر انتخاب هایی که می کنند، هم حقّ مردم است، هم تکلیفی بر دوش آنهاست. در نظام اسلامی، مردم تعیین کننده اند. این هم از اسلام سرچشمه می گیرد.
مسأله اساسی ای که بنده بارها بر آن تأکید کرده ام، این است که اسلام گرایی در نظام اسلامی، از مردم گرایی جدا نیست. مردم گرایی در نظام اسلامی، ریشه اسلامی دارد. وقتی ما می گوییم «نظام اسلامی»، امکان ندارد که مردم نادیده گرفته شوند. پایه و اساسِ حقّ مردم در این انتخاب، خود اسلام است؛ لذا مردم سالاری ما - که مردم‌سالاری دینی است - دارای فلسفه و مبناست. چرا باید مردم رأی دهند؟ چرا باید رأی مردم دارای اعتبار باشد؟ این متّکی بر احساسات تو خالی و پوچ و مبتنی بر اعتبارات نیست؛ متّکی بر یک مبنای بسیار مستحکم اسلامی است. پس یکی از عرصه هایی که امام همواره بر آن تأکید می کرد و آن را در ساخت نظام اسلامی کار گذاشت و برای همیشه آن را ماندگار کرد، مسأله حضور مردم در انتخاب مسؤولان نظام و منتهی شدن مسؤولیتها به اراده و خواست مردم است." (منبع: http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=3068)
.
انتهای پیام /*