به مناسبت فرارسید عید قربان گزیده ای از کلام امام راحل، پیرامون شأن این عید و وظایف حاجیان گردآوری شده که در ادامه می خوانید:
فرا رسیدن عید بزرگ اسلامی قربان را به همۀ مسلمین تبریک عرض می کنم. عیدی که انسانهای آگاه را به یاد قربانگاه ابراهیمی می اندازد؛ قربانگاهی که درس فداکاری و جهاد را در راه خدای بزرگ به فرزندان آدم و اصفیا و اولیای خدا می دهد. عمق جنبه های توحیدی و سیاسی این عمل را جز انبیای عظام و اولیای کرام ـ علیهم الصلوة و السلام و خاصّۀ عبادالله کس دیگری نمی تواند ادراک کند. این پدرِ توحید و بت شکنِ جهان به ما و همۀ انسانها آموخت که قربانی در راه خدا، پیش از آنکه جنبۀ توحیدی و عبادی داشته باشد، جنبه های سیاسی و ارزشهای اجتماعی دارد. به ما و همه آموخت که عزیزترین ثمرۀ حیات خود را در راه خدا بدهید و عید بگیرید. خود و عزیزان خود را فدا کنید، و دین خدا را و عدل الهی را برپا نمایید. به همۀ ما، ذریّۀ آدم، فهماند که «مکه» و «منی» قربانگاه عاشقان است. و اینجا محل نشر توحید و نفی شرک؛ که دلبستگی به جان و عزیزان نیز شرک است. به فرزندان آدم درس آموزندۀ جهاد در راه حق را داد که از این مکان عظیم نیز فداکاری و از خودگذشتن را به جهانیان ابلاغ کنید. به جهانیان بگویید در راه حق و اقامۀ عدل الهی و کوتاه کردن دست مشرکان زمان باید سر از پا نشناخت، و از هر چیزی حتی مثل اسماعیل ذبیح الله ، گذشت. که حق جاودانه شود. این بت شکن و فرزند عزیزش، بت شکن دیگر، سید انبیا، محمد مصطفی ـ صلی الله علیه و آله و سلم به بشریت آموختند که بتها هرچه هست باید شکسته شود؛ و کعبه، که اُمّ القُری است، و آنچه از آن بسط پیدا کرده تا آخرین نقطۀ زمین، تا آخرین روز جهان، باید از لوث بتها تطهیر شود: بت هرچه باشد، چه هیاکل، چه خورشید، چه ماه، و چه حیوان، و انسان. و چه بتی بدتر و خطرناکتر از طاغوتهای در طول تاریخ از زمان آدم صفی الله ، تا ابراهیم خلیل الله ، تا محمد حبیب الله ـ صلی الله علیهم و آلهم اجمعین - تا آخرالزمان که بت شکن آخر از کعبه ندای توحید سر دهد. مگر ابرقدرتهای زمان ما بتهای بزرگی نیستند که جهانیان را به اطاعت و کرنش و پرستش خود می خوانند، و با زور و زر و تزویر خود را به آنان تحمیل می نمایند؟ کعبۀ معظمه یکتا مرکز شکستن این بتهاست. ابراهیم خلیل، در اول زمان، و حبیب خدا و فرزند عزیزش مهدی موعود ـ روحی فداه در آخر زمان، از کعبه ندای توحید سر دادند و می دهند.
خداوند تعالی به ابراهیم فرمود: وَ أَذِّنْ فِی النَّاسِ بِالْحَجِّ یَأتُوکَ رِجَالاً وَ عَلیٰ کُلِّ ضَامِرٍ یَأتِینَ مِنْ کُلِّ فَجٍّ عَمِیقٍ[1]. و فرمود: وطَهِّرْ بَیْتِیَ لِلطَّائِفِینَ وَ الْقَائِمِینَ وَ الرُّکَّعِ السُّجُودِ[2] و این تطهیر از همۀ ارجاس است، که بالاترین آنها شرک است که در صدر آیۀ کریمه است. و در سورۀ توبه می خوانیم: وَ أَذَانٌ مِنَ الله وَ رَسُولِهِ إلَی النّاسِ یَومَ الحَجِّ الأَکبَرِ أَنَّ الله بَرئٌ مِنَ المُشرِکینَ وَ رَسُولُهُ.[3] و مهدی منتظر، در لسان ادیان و به اتفاق مسلمین، از کعبه ندا سر می دهد و بشریت را به توحید می خواند. همۀ فریادها را از کعبه و مکه سر می دهند؛ و ما باید از آنها تبعیت کنیم و ندای توحید کلمه و کلمۀ توحید را از آن مکان مقدس سردهیم؛ و با فریادها و دعوتها و تظلمها و افشاگریها و اجتماعات زنده و کوبنده در مجمع مسلمین در مکۀ مکرمه بتها را بشکنیم؛ و شیاطین را، که در رأس آنها شیطان بزرگ است، در عَقَبات «رَمی» کنیم و طرد نماییم؛ تا حج خلیل الله و حبیب الله و ولی الله ، مهدی عزیز، را به جا آورده باشیم؛ و الاّ در حق ما گفته می شود: مَا أَکثَرَ الضَجِیجَ وَ أَقَلَّ الحَجِیجَ. [4] (صحیفه امام؛ 18، ص 86 ـ 88)
***
در لبیک لبیک، «نه» بر همۀ بتها گویید و فریاد «لا» بر همۀ طاغوتها و طاغوتچه ها کشید و در طواف حرم خدا که نشانۀ عشق به حق است، دل را از دیگران تهی کنید و جان را از خوف غیر حق پاک سازید و به موازات عشق به حق از بتهای بزرگ و کوچک و طاغوتها و وابستگانشان برائت جویید که خدای تعالی و دوستان او از آنان برائت جستند و همه آزادگان جهان از آنان بری هستند.
و در لمس «حَجَرالاسود» بیعت با خدا بندید، که با دشمنان او و رسولانش و صالحان و آزادگان دشمن باشید و به اطاعت و بندگی آنان، هر که باشد و هر جا باشد، سر ننهید و خوف و زبونی را از دل بزدایید که دشمنان خدا و در رأس آنان شیطان بزرگ زبونند، هر چند در ابزار آدمکشی و سرکوبی و جنایتشان برتری داشته باشند.
و در سعی بین صفا و مروه، با صدق و صفا سعی دریافتن محبوب کنید که با یافتن او همۀ یافتهای دنیاوی گسسته شود و همۀ شکها و تردیدها فرو ریزد و همۀ خوف و رجاهای حیوانی زایل شود و همۀ دلبستگیهای مادی گسسته شود و آزادگیها شکفته گردد و قید و بند شیطان و طاغوت که بندگان خدا را به اسارت و اطاعت کشند، در هم ریزد.
و با حال شعور و عرفان به مشعرالحرام و عرفات روید و در هر موقف به اطمینان قلب بر وعده های حق و حکومت مستضعفان بیفزایید و با سکوت و سکون تفکر در آیات حق کنید و به فکر نجات محرومان و مستضعفان از چنگال استکبار جهانی باشید و راههای نجات را از حق، در آن مواقف کریمه طلب کنید.
پس به منا روید و آرزوهای حقانی را در آنجا دریابید که آن قربانی نمودن محبوبترین چیز خویش در راه محبوب مطلق است. و بدانید تا از این محبوبها که بالاترینش حب نفس است و حب دنیا تابع آن است، نگذرید به محبوب مطلق نرسید و در این حال است که شیطان را رجم کنید و شیطان از شما بگریزد. و رجم شیطان را در موارد مختلف با دستورهای الهی تکرار کنید که شیطان و شیطان زادگان همه گریزان شوند. (صحیفه امام، ج 20، ص 89 - 90)
لازم است زائرین محترم بیت الله الحرام از هر ملت و مذهبی که هستند به فرامین قرآن کریم گردن نهند. و در مقابل سیل شیطانی بنیانکَن اسلام زدایی شرق و غرب و وابستگان بی ارادۀ آنان، دست اخوت اسلامی به هم دهند. و به آیات شریف الهی که آنان را به اعتصام به حبل الله فرا خوانده و از تفرقه و اختلاف تحذیر و نهی فرموده است، توجه کنند. از این فریضۀ عبادی سیاسی اسلام، در آن امکنۀ شریفه که بحق برای مصالح موحدین و مسلمین جهان بنا شده است، بیشترین استفادۀ معنوی و سیاسی را نموده و به سرّ قربانگاه ابراهیمی اسماعیلی توجه کنند، که برای خدای تبارک و تعالی و هدف مقدس اسلام تا سرحد فدای عزیزترین ثمرۀ وجود خود باید ایستاد و از هدف الهی دفاع نمود. باید شیطان بزرگ و میانه و کوچک، اولی، وسطی و عَقبه را از حریم مقدس اسلام و کعبه و حرم راند. و باید دست شیاطین را از کعبه و حرم کشورهای اسلامی که حریم آن است قطع کرد. و باید دعوت خداوند متعال را لبیک گفت. (صحیفه امام، ج 16، ص 513)
***
از زائران محترم کشور ایران تقاضا دارم که توجه کنند از چه کشوری می روند و به سوی کی رو آورده اند. از کشوری می روند که برای اسلام عزیز و اجرای احکام نورانی آن به جای احکام طاغوت بپاخاسته و زن و مرد و پیر و جوان هر چه داشته اند فدا کردند. جوانان عزیز متعهدی که هر یک از آنها ارزشهای الهی ای دارند که ما از درک آن عاجزیم، شهید شده اند و معلول گردیده اند و به اسارت درآمده اند و ملتی که مشتاقانه در راه خدا از جان و جوان و مال و منال خود گذشته اند و داغ عزیزان خود را به جان خریده اند. و به سوی کشوری می روند که خانۀ خداوند تعالی و کعبۀ آمال انبیای عظام و اولیای کرام و مَحطّ وحی و مَهبط جبرئیل امین و ملائکة الله است. به سوی خدا می روند تا هر حرکت و سکونشان الهی باشد و به سوی قربانگاه اسماعیل عزیز می روند که دستور گذشتن از هر چیز را در راه او به ما داد، و به سوی مدینۀ محمد ـ صلی الله علیه و آله می روند تا محمدی شوند و چگونه زیستن و چگونه مجاهدت کردن و چگونه رفتن به سوی معشوق را بیاموزند. رفته اند به سوی قبر رسول عظیم الشأن و قبور اولیای عظیم المنزله ای که لحظه ای به دنیا و زخارف آن توجه نکرده اند و بجز به خدا و اوامر او نیندیشیده اند و به جز رضای او قدم بر نداشته اند، پس آگاه باشید که از کجا به کجا می روید. پس تکلیف شما جداً زیاد است و حرکات و اعمال شما علاوه بر آنکه در محضر حق تعالی و حضور اوست و در مراقبت اولیاءالله و ملائکة الله است، در پیش چشمان هزاران زائری است که از کشورهای اسلامی و از سراسر جهان به آنجا آمده اند و چه بسا تحت تأثیر تبلیغات دامنه دار رسانه های گروهی دشمنان اسلام و ایران قرار گرفته اند که از هر صبح تا شام بسیاری از وقت خود را صرف دروغ پردازی دربارۀ اسلام و ملت ایران و دست اندرکاران خدمتگزار این کشور مظلوم کرده و می کنند و مردم بپاخاستۀ این مرز و بوم را به غیر از آنچه هستند معرفی می کنند، که شاید به واسطۀ این تبلیغات بسیاری از مردم مسلمان جهان یا باور نموده یا در ابهام به سر برند.
نیز از ملت عزیزمان، معلولین و شهیدان زنده و بازماندگان و وابستگان به آنان که در کاروانها کم نیستند، مراقب اعمال شما هستند و اینک شمایید و این بار سنگین امانت الهی و تکلیف اسلامی و وجدان و فطرت خود، یا ان شاءالله تعالی به پاس خون شهیدان و به پاس آبروی اسلام و ملت مظلوم عزیزتان با سرافرازی منادی حق و مبلّغ عملی و قولی اسلام و جمهوری اسلامی می شوید و علاوه بر ثواب عظیم زیارت بیت الله و قبور اولیای خدا بویژه رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم مورد عنایات حق تعالی و دعای بقیة الله ـ ارواحنا لمقدمه الفداء و غریق رحمت باری تعالی و خیر و ثواب در دنیا و آخرت خواهید شد و یا خدای نخواسته منادی شیطان و مروّج تبلیغات دشمنان اسلام و موجب هتک حرمت اسلام و جمهوری اسلامی و شهیدان شاهد و رنجدیدگان امت خود می شوید و دست رد الهی بر سینۀ شما نامحرمان می زنند.
اکنون شما عزیزان بر سر دوراهی سعادت ابدی و تحصیل رضای حق و خاصان او و شقاوت و محرومیت ابدی هستید و امیدوارم به برکت مَواقیت [5] و مواقف متبرکه [6] و دعای ملت محروم که بدرقۀ راه شماست، از طبقۀ اول باشید و اسلام و شهدا و جانبازان و ملت و میهن خود را سرافراز کنید و دست رد به سینۀ دشمنان اسلام و مسلمانان زنید و دشمنان را مخذول و دل شکسته و دوستان را شاد نمایید. و شما گرچه می دانید باید چه بکنید و از چه پرهیز نمایید لکن اینجانب نیز برای ادای تکلیف و اتمام حجت به مهمات آنها اشاره می کنم:
اخلاق کریمۀ انسانی اسلامی را با همۀ زوار از هر طبقه و هر طایفه و هر رنگ و هر زبان و هر کشور باشند، با دقت مراعات نمایید و در برخوردها و رفت وآمدها در جمیع اوقات و احوال و پیشامدها صبور و بردبار باشید و کریمانه با همه رفتار نمایید و در مقابل درشتیها، نرمی و سلم و در مقابل بدرفتاریها، خوبی و محبت کنید و برای رضای خداوند تعالی تحمل هر پیشامد بدی از هر کس باشد، با روی گشاده و سعۀ صدر نمایید که آن مواقف کریمه و بقاع شریفه محل نزاع و جدال نیست. و آنچنان کنید که معلوم شود شما از کشور امام صادق ـ سلام الله علیه آمده اید و این خود یک خدمت شایان به اسلام و جمهوری اسلامی و هم میهنان عزیز است. و بدانید که پس از رجوع از سفر، لذت این امر را به طور شایسته خواهید برد، علاوه بر تحصیل رضای حق و پیامبر عظیم الشأن ـ صلی الله علیه و آله و حضرت بقیة الله ـ روحی لمقدمه الفداء که شاهد و حاضر است. (صحیفه امام؛ ج 20، ص 94 - 97)
[1] «و مردم را به حج فراخوان تا پیاده یا سوار بر شتران تکیده از راه های دور، نزد تو آیند»؛ (حج / 27). [2] بخشی از آیۀ 26 سورۀ حج: «و پاکیزه بدار خانۀ مرا برای طواف کنندگان و به نماز ایستادگان و رکوع کنندگان و سجده کنندگان». [3] بخشی از آیۀ 3 سورۀ توبه: «و اعلانی است از خدا و رسولش به مردم در روز "حج اکبر"، که خدا و رسولش از مشرکان بیزارند». [4] «ناله کنندگان چه بسیارند ولی حاجیان (واقعی) کم!»؛ بحارالانوار؛ ج 27، ص 181. [5] جمع میقات؛ محل های پنجگانه ای که حاجیان از آنجا احرام بسته و قصد زیارت خانۀ خدا کنند. [6] وقوف حاجیان در عرفات و مشعر و منا با شرایط و اعمالی خاص، بخشی از مناسک حج است.
.
انتهای پیام /*