‏نجف، ۱۳۵۵_ نامه به خانم فریده مصطفوی (خانوادگی)

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۳، ص۱۴۸

***



قم، ۱۳۵۸_  پیام به کشاورزان گرّوس و بیجار (منع تجاوز کشاورزان به اراضی مالکان)

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۸، ص۱۱۶

***


قم، ۱۳۵۸_  بیانات در جمع گروهی از زنان (نقش زنان ـ تربیت فرزندان)

اهم بیانات:

خواهران من، کوشش کنید که فرزندان خودتان را خوب تربیت کنید؛ کوشش کنید که‏‎ ‎‏فرزندان خودتان را با ایمان و با اراده تربیت کنید؛ کوشش کنید که فرزندانی تحویل‏‎ ‎‏جامعه بدهید که برای اسلام مفید باشند. فرزندان، از مادران بیشتر حرف را قبول می کنند؛‏‎ ‎‏دلبستگی فرزندان به مادران از هر کس دیگر بیشتر است؛ شما بهتر می توانید بچه ها را‏‎ ‎‏تربیت کنید. بچه هایی که الآن در دامن شما هستند فردا در جامعه هستند؛ مقررات‏‎ ‎‏مملکت ممکن است به دست آنها باشد؛ اگر شما آنها را اسلامی، مؤمن، متقی بار بیاورید‏‎ ‎‏ممکن است کشور شما را نجات بدهند.

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۸، ص ۱۱۷

***



قم، ۱۳۵۸_  سخنرانی در جمع پاسداران و بازاریان تهران (آزادی در حکومت اسلامی)

اهم بیانات:

جمهوری اسلامی همه چیزش باید اسلامی باشد؛ اداراتش باید اسلامی باشد؛ تحول‏‎ ‎‏لازم دارد؛ حالا باز نیست. دادگستری باید اسلامی باشد، قضات باید قضاتی که اسلام‏‎ ‎‏تعیین کرده است باشند؛ تا حالا نشده است این. فرهنگ باید یک فرهنگ اسلامی باشد؛‏‎ ‎‏و از این فرهنگ وابسته و استعماری بیرون بیاید

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۸، ص ۱۱۸ - ۱۲۲

***



قم، ۱۳۵۸_ سخنرانی در جمع درجه داران پادگان های تبریز (اجرای اسلام ـ ارتش و ملت)

اهم بیانات:

رئیس اول اسلام هم اینطور بود که با مردم معاشرت می کرد؛ مثل معاشرت یک نفر‏‎ ‎‏آدم با یک نفر دیگر. مثل دو نفر برادر که اینجا نشسته بودند. پیغمبر اکرم که رئیس اسلام‏‎ ‎‏بود در مسجد می آمدند می نشستند، و رفقایشان هم، اصحابشان هم دورشان می نشستند‏‎ ‎‏با هم. جوری بود جلسه که وقتی یک کسی می آمد از خارج نمی شناخت که اینها کدام‏‎ ‎‏یکی پیغمبرند کدام یکی غیر پیغمبر. می پرسید که کدام یکی تان ‏‏[‏‏هستید‏‏]‏‏؟ وضع‏‎ ‎‏اینطوری بود. اینطور با جامعه رفتار، اینطور با مردم رفتار می کردند. اینطور نبود که وقتی‏‎ ‎‏که وارد می شود، هزار تا پرده جلو باشد، و بعد هم باید دید کجا بنشیند و سان بدهند و‏‎ ‎‏چه. این حرفها نبود در کار

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۸، ص ۱۲۳ -۱۲۹

***

قم، ۱۳۵۸_ سخنرانی در جمع نمایندگان عشایر خوزستان و ترکمن صحرا (وحدت شیعه و سنی)

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۸، ص ۱۳۰ - ۱۳۳

***

قم، ۱۳۵۸_ سخنرانی در جمع دانشجویان دانشگاه تهران (خطر نفاق و التقاط)

اهم بیانات:

آیا به نفع دانشگاه هست که جوانهای ما تحصیل نکنند؟ هر‏‎ ‎‏روز توی دانشگاه بیایند یک بساطی درست کنند، یک میتینگی درست کنند، یک‏‎ ‎‏ـ عرض کنم ـ اغتشاشی ایجاد کنند که جوانهای ما درس نخوانند؟ این به نفع کیست؟ به‏‎ ‎‏نفع مملکت ماست این؟ ما اگر دانشگاهمان خوب باشد، دانشگاهمان صحیح عمل‏‎ ‎‏بکند، به نفع ملت است، یا به ضرر ملت؟ خوب، شما نمی گذارید که دانشگاه راه بیفتد،‏‎ ‎‏این به نفع کی تمام می شود؟ این هم به نفع خارج. برای اینکه همان طوری که آن دستها‏‎ ‎‏نمی گذاشت که دانشگاه جریان صحیحش را پیدا بکند که ما در این مطالب هم محتاج‏‎ ‎‏بشویم به خارج، دستمان را پیش غیر دراز کنیم، اینها هم دارند همین کار را انجام‏‎ ‎‏می دهند که ما در همه چیزمان محتاج به خارج باشیم.

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۸، ص ۱۳۴ - ۱۴۵

***



قم، ۱۳۵۸_ سخنرانی در جمع معلولان و بانوان جهادگر (جامعه در حال تکامل)

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۸، ص ۱۴۶ - ۱۴۹

***



جماران، ۱۳۵۹_ حکم تشکیل ستاد انقلاب فرهنگی به اعضای منتخب ستاد

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۲، ص ۴۳۱ - ۴۳۲

***



جماران، ۱۳۶۰_ حکم عفو جمعی از محکومین به مناسبت نیمه شعبان

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۴، ص ۴۲۵

***



جماران، ۱۳۶۰_ سخنرانی در جمع مسئولان دانشگاه ها (نقش دانشگاه در استقلال کشور)

اهم بیانات:

در سالهای طولانی، بنای آنها این بود که این دو قشر را، که سعادت یک ملت و‏‎ ‎‏عظمت یک ملت و استقلال یک ملت بسته به این دو قشر است ـ قشر روحانی و قشر‏‎ ‎‏دانشگاهی اینها مغز متفکر یک ملت هستند ـ کوشش کردند که این دو قشر را از هم جدا‏‎ ‎‏کنند، که با هم دشمن کنند. و ما دیدیم و شما دیدید که این دو قشر باهم دشمن بودند. تا‏‎ ‎‏این انقلاب اسلامی پیدا شد و اسلام دعوت خودش را شروع کرد. و دعوت اسلام پیوند‏‎ ‎‏همۀ قشرها و خصوصاً پیوند دانشگاه و فیضیه است. و تا این دو قشر باهم پیوند داشته‏‎ ‎‏باشند، استقلال کشور شما محفوظ می ماند. ‏

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۴، ص ۴۲۶ - ۴۳۳

***



جماران، ۱۳۶۱_ سخنرانی در جمع فرمانده و پرسنل نیروی دریایی ارتش (لزوم نابودی اسرائیل)

اهم بیانات:

تا کشورهای اسلامی، ملتهای اسلامی، آن معنایی که در ایران پیدا شد، الگوی‏‎ ‎‏خودشان قرار ندهند و تا خودشان به خیابانها نریزند و بخواهند از دولتهای خودشان که با‏‎ ‎‏اسرائیل باید روبرو بشوید، گمان نکنید که این کر و کورها به تعقل برسند. ملتها باید‏‎ ‎‏بایستند و بخواهند از ارتشهای منطقۀ خودشان و از دولتهای منطقۀ خودشان که بیایند و با‏‎ ‎‏این فلسطینی ها و با این سوری ها که مورد ظلم واقع شده اند کمک کنند تا این غدۀ‏‎ ‎‏سرطانی از بین برود.

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۶، ص ۳۲۴ - ۳۳۱

***

 

. انتهای پیام /*