تا انسان به خود مشغول است نمی تواند کاری بکند. برای اینکه خودها هستند. افراد هستند تا شما به خود مشغولید و برادرتان هم همین طور و من هم همین طور. و برادرم همین طور. هر کدام یک آمال خاصی دارید. تا توجه به خود است اقبال به خود است و پشت به خدا، همه نکبتها هست. در پیروزی شما عکس بود مطلب. از آمال خودتان دست برداشته بودید. آن وقت اگر یک کسی به شما می گفت که شغل شما آیا خوب است، آیا دکانتان مثلاً چطور است، شاید مسخره اش می کردید، که حالا وقت این حرف نیست. پشت کردید به آمال خودتان و رو کردید به خدا. این توجه به خدا و هجرت از خود به خدا بزرگترین هجرتهاست.
صحیفه امام، ج ۱۱، ص:۱۶۹
.
انتهای پیام /*