تمامی ذات موجودات و خواستها و ارادهها و آثار و حرکات از شئون ذات حق و صفت او و سایه مشیّت و اراده او و همگی بروز نور و تجلی او و لشکریان او و درجات قدرتش هستند. در عین حال، حق حق است و خلق خلق و حق تعالی در آنها ظاهر و آنان مرتبه ظهور اویند:
ولسـت تظهـر لولای لم اکن لولاک
پس، هر کس افعال را به گمان تنزیه و تقدیس پروردگار به خلق نسبت دهد و خداوند را از آن برکنار بداند قاصر است و در حق خود و خدا ستم کرده از حق محجوب و از درگاه پروردگار رانده شده است.
ترجمه فارسی شرح دعای سحر، صفحه ۱۰۴
.
انتهای پیام /*