قم، ۱۳۴۱_ بیانات در جمع اصناف و طلاب قم (لغو لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی)
«خوب است کسانی که این بیانات را می نویسند، به مقامات دولتی اطلاع دهند که بیش از این با احساسات مردم بازی نکنند. علمای اسلام دست بردار نیستند؛ اگر آنها خیال می کنند با امروز و فردا کردن، می توانند موضوع را مسکوت بگذارند؛ اشتباه است، ابداً اینطور نیست؛ کار، خیلی مهم است. صحبت خطر برای اسلام است. علمای اسلام نمی توانند ساکت بمانند.»
«این قضیه منحصر به علمای ایران نیست؛ علمای عراق، علمای مصر، علمای یمن و علمای سایر نقاط اسلامی هم در این موضوع با ما هستند. اگر روزی بنا شود که با کمک شما بخواهیم عملاً به دولت نشان بدهیم، جمعیت اینقدر نخواهد بود؛ آن روز، جمعیتی جمع شود که اینجا جا نگیرند و باید در بیرون قم اجتماع کنند. ولی ما انتظار داریم، دولت عاقبت کار را ملاحظه کند و بیش از این، جواب به طول نیانجامد. شما هم چند روز دیگر صبر کنید.»
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱، ص ۹۱
***
نجف اشرف، ۱۳۵۵_ نامه به آقای سید مرتضی پسندیده درباره وجوه شرعیه
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۳، ص ۱۷۸
***
نوفل لوشاتو، ۱۳۵۷_ مصاحبه با تلویزیون «ان.بی.سی» امریکا (ردّ سازش با رژیم شاه و آینده انقلاب)
اهم بیانات:
اینها تبلیغات طرفداران شاه است که می خواهند مملکت در این هرج و مرجی که هست باقی باشد و شاه یک حکومت استبدادی غیر قانونی بر مردم بکند. ایران رجال برجسته و کارشناسهای متعهد و مسئول دارد که ادارۀ مملکت را به عهده می گیرند، ولی این اداره ای که شاه می کند که تمامش مبنی بر خیانت و خسارت ملت است، هیچ دردی را دوا نمی کند. اصولاً شاه در این سی و چند سال چه دردی را دوا کرده است؟
ملت ایران به واسطۀ اِعمال نفوذ امریکاست که از حکومت و دولت آن تنفر دارد. دخالت امریکا دیگر تقریباً بیواسطه است. من می ترسم که این دخالتها منتهی به نگرانی ملت ایران از ملت امریکا نیز بشود. باید ملت امریکا دولت را وادار کند که در امور داخلی کشور ما دخالت نکند که موجب این همه نگرانی و ناآرامی شده است.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۴، ص ۴۳۷ - ۴۳۹
***
نوفل لوشاتو، ۱۳۵۷_ مصاحبه با مجله القومی العربی درباره زنان و سیاست خارجی آینده ایران
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۴، ص ۴۴۰ - ۴۴۱
***
نوفل لوشاتو، ۱۳۵۷_ مصاحبه با روزنامه انگلیسی آبزرور درباره موضع ارتش و رژیم شاه
اهم بیانات:
اگر چه ارتش با شدت هرچه تمامتر وارد میدان شده است، لکن احتمال این هست که همین شدت عمل موجب نزدیکی پیروزی ملت باشد. و با این شدتها نمی شود یک ملت را که همۀ افرادش به پا خاسته اند ساکت کرد. و امید فتح الآن بیشتر است.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۴، ص ۴۴۲
***
نوفل لوشاتو، ۱۳۵۷_ مصاحبه با روزنامه لبنانی النهار درباره فلسطین و دستگیری هویدا
اهم بیانات:
ماهیت جمهوری اسلامی این است که با شرایطی که اسلام برای حکومت قرار داده است، با اتکا به آرای عمومی ملت، حکومت تشکیل شده و مجری احکام اسلام باشد.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۴، ص ۴۴۳ - ۴۴۵
***
نوفل لوشاتو، ۱۳۵۷_ سخنرانی در جمع ایرانیان مقیم خارج درباره ابعاد سیاسی و عبادیِ اسلام
اهم بیانات:
در خطبۀ نماز جمعه مقدرات مملکت باید بیان بشود؛ مسائل سیاسی که در مملکت جریان باید پیدا کند، مسائل اجتماعی که در مملکت باید جریان پیدا کند، گرفتاریهای مسلمانها، اختلافات مسلمانها، در آن خطبه ها باید طرح بشود و رفع بشود.
در هر صورت اسلام مثل مذاهب دیگر، یعنی مذاهبی که حالا ظاهرش به ما رسیده، آنطور نیست. همۀ چیزهای انسان را می سازد. هم انسان را از حیث عقل می سازد، هم انسان را از حیث اخلاق و تهذیب اخلاق می سازد، هم انسان را از حیث ظاهر و آداب ظاهری می سازد، هم در همۀ اموری که انسان به آن احتیاج دارد، اسلام دخالت دارد. مثل حکومتها نیست که فقط در امور ـ مثلاً ـ اجتماعی شان، سیاسی شان، دخالت داشته باشند اما کاری به این نداشته باشند که خودش توی خانه چه می کند، به اینها ربطی ندارد؛ هرکس توی خانۀ خودش هر کاری می کند، حکومتها به او کاری ندارند. اگر در خانۀ خودش هم قماربازی بکند، حکومت چه کار دارد. اگر بله بیاید خلافِ ـ مثلاً ـ نظم به جا بیاورد آن وقت حکومتها می آیند سراغش. اسلام تو[ی] همان ـ در منزل خودتان که [در] خلوت هستید آنجا با شما کار دارد؛ در توی عائله تان که چند نفر هستید باز کار دارد به شما. می آیید توی همسایه تان با خودتان، با شما نسبت به همسایه هایتان کار دارد؛ با همشهریهایتان باز کار دارد؛ با هم مذهبیهایتان کار دارد؛ با خلافِ مذهبیهایتان هم ـ همه، همۀ اینها را آداب دارد.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۴، ص ۴۴۶ - ۴۵۳
***
نوفل لوشاتو، ۱۳۵۷_ نامه به آقای سید محمد علی قاضی طباطبایی (تکذیب تلگراف جعلی)
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۴، ص ۴۵۴
***
قم، ۱۳۵۸_ حکم انتصاب آقای احمد جنتی به سمت امامت جمعه اهواز
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۱، ص ۴۰
***
قم، ۱۳۵۸_ حکم انتصاب آقای سید عبدالعلی لاری به سمت امامت جمعه لار
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۱، ص ۴۱
***
.
انتهای پیام /*