بسمه تعالی
سخن را با فرازهایی از کلام علی گونۀ امام در آن روز پر حادثه آغاز کنیم:
«انا لله و انا الیه راجعون»
«قلب من در فشار است.» «ایران دیگر عید ندارد، عید ایران را عزا کردند» «ما را فروختند، استقلال ما را فروختند» «ای ارتش ایران! من اعلام خطر می کنم. ای سیاسیون ایران! من اعلام خطر می کنم. ای بازرگان ایران! من اعلام خطر می کنم. ای علمای ایران! ای مراجع اسلام! من اعلام خطر می کنم.» «والله گناهکار است کسی که داد نزند، والله مرتکب کبیره است کسی که فریاد نزند» «ای سران اسلام به داد اسلام برسید. ای علمای نجف به داد اسلام برسید...»
این فریاد کوبنده و سخنان هشدار دهنده از آن بزرگمردی است که اندیشه و آرمانش بر تاریخ معاصر و آینده جهان تأثیری شگرف بر جای گذاشته و می گذارد. طنین دردآلود کلام امام یادآور غربت اسلام و آزادی در آن سالهای تیرۀ حکومت ستمشاهی است.
***
بامداد بیستم جمادی الثانی ۱۳۸۴ (چهارم آبان ۱۳۴۳) سالروز میلاد شکوهمند مظهر عفت و شهامت، فاطمه زهرا، سلام الله علیها، و زادروز ولادت امام امت است. هزاران نفر از شاهدان ۱۵ خرداد سال گذشته دوباره خطر کرده اند و علیرغم احتمال تکرار آن فاجعه عظیم، منزل و کوچه های منتهی به خانۀ رهبر محبوب خود را آکنده از حضور انقلابی خویش ساخته اند. از آزادی امام چند ماهی بیش نمی گذرد. امریکا در پی سرکوب قیام ۱۵ خرداد و دستگیری رهبر و عناصر مؤثر نهضت، از رژیم شاه خواسته است تا لایحه ننگینی را به تصویب برساند که تنها در دوران استعمار رسمی، در کشورهای مستعمره اجرا می شده است.
سند فروش استقلال قضایی و سیاسی ایران با شتاب فراوان توسط دولت منصور به مجلس سنا و شورا احاله و از تصویب می گذرد. حاکمیت ساواک و جو اختناق، نفسها را در سینه ها حبس کرده است. این خیانت ننگین اتفاق می افتد و کسی دم برنمی آورد. روشنفکران و ملی گرایان که پس از کودتای ۲۸ مرداد خود را با سیاستهای رژیم وفق داده اند و در داخل و خارج کشور روزگار امن می گذرانند، خاموش اند. حزب توده و چپ گرایان به تبعیت از مواضع مسکو، قیام ۱۵ خرداد را قیامی ارتجاعی و ضد اقدامات ترقیخواهانۀ شاه! معرفی می کنند. یاران امام بعد از ۱۵ خرداد اکثراً گرفتار حبس و تبعید شده اند. در چنین شرایطی امام خمینی، سلام الله علیه، به محض اطلاع از ذلتی که مجلسین و دولت به آن تن داده اند، پیکهایی به سراسر کشور گسیل و اعلام می دارند که در روز چهارم آبان در این رابطه با مردم سخن خواهند گفت.
امام در بیانات افشاگرانه خود آمریکا را به عنوان منشأ همۀ مفاسد رژیم و گرفتاریهای ایران و جهان اسلام معرفی می کنند و با صراحت می فرمایند: «رئیس جمهور امریکا بداند، این معنا را بداند که امروز در پیش ملت ما از منفورترین افراد بشر است.... امروز تمام گرفتاری ما از اسرائیل است و اسرائیل هم از امریکا ست.»سخنان پرشور امام در شرایطی ایراد می شود که قبلاً فرستادۀ ویژۀ شاه نسبت به هرگونه اعتراضی علیه امریکا هشدار داده بود.
بدین سان در پی قیام دوبارۀ امام، در سحرگاه سیزدهم آبان ماه ۱۳۴۳ منزل امام خمینی (س) در حالی که حضرتش به نیایش همیشگی شبانه با خدای خود ایستاده است، توسط صدها کماندوی مسلح به محاصره درمی آید و منادی بزرگ آزادی و اسلامخواهی ـ در عصر مظلومیت اسلام و غربت آزادی ـ به جرم دفاع از اسلام و استقلال کشور دستگیر و مستقیماً به فرودگاه و از آنجا بر اساس هماهنگیهای قبلی بین امریکا، ایران و ترکیه، به استانبول اعزام می شوند. امریکا در ظاهر به اهداف خود رسیده است. رهبر قیام را از ملت جدا کرده اند. فصل طولانی و سخت و طاقت فرسای مبارزه فراروی امام و یارانش گشوده شده است، اما امام شخصیتی نیست که حوادث و بحرانها، هرچند سهمگین، اندک تأثیری بر انجام رسالتش بگذارد.
فدائیان اسلام با اعدام انقلابی حسنعلی منصور به ندای امامشان پاسخ می دهند. خون سرخ فدائیان و شهیدان بزرگی همچون سعیدی و غفاری و ... و حبسها و شکنجه ها و تبعیدها بهایی بود که یاران مخلص امام باید پرداخت می کردند تا قیام ۱۵ خرداد زنده بماند و پرچم مبارزه سالها بعد به دست نسلی سپرده شود که می بایست قیام را در ۲۲ بهمن ۵۷ به پیروزی برساند.
آنان که حوادث تاریخ نهضت اسلامی را برای نسلهای بعد می نگارند، باید کوشش کنند رنجهایی که امام در فاصله زمان تبعید تا ۱۹ دی ۵۶ و اوجگیری نهضت متحمل شدند تا قیام به فراموشی سپرده نشود، را به رشته تحریر در آورند تا آیندگان گمان نبرند که ۲۲ بهمن حادثه ای مجرد و اتفاقی بود. امام و ملت ایران بهای سنگینی در خور عظمت انقلاب اسلامی پرداختند تا نظام دیکتاتوری سلطنتی مورد حمایت همه جانبه و بزرگترین قدرتهای جهانی را فرو ریزند و برای نخستین بار پس از هزار و چند صد سال دین خدا را بر پهنه ای از جهان حاکم سازند.
بیدارگری های امام و حوادثی که قبل از ۱۹ دی ماه ۵۶ اتفاق افتاد فرصت مناسبی برای گسترش قیام اسلامی به وجود آورد. قم در ۱۹ دی شاهد قیام دوبارۀ فرزندان روحانی امام بود و در پی آن تبریز و یزد و تهران و شیراز و سراسر کشور به پا خاست. چهلمها برگزار می گردد و کشتارهای رژیم ادامه می یابد. مواضع قاطع و پیامهای توفانی امام همۀ راههای سازش و عقب نشینی را مسدود می کند و تمامی طرحهای امریکا برای حفظ رژیم سلطنتی به شکست می انجامد. سیزده آبان ۵۷ فرا می رسد. قیام دانش آموزان و دانشجویان در سال ۵۷ به مناسبت سالروز تبعید امام نشانگر آن است که نسل جدید انقلاب اکنون پیام چهارم آبان ۴۳ امام را بهتر از هر زمانی دریافته است که: «امروز تمام گرفتاری ما از امریکاست»
نکته های فراوانی در اتصال حوادث تاریخی و تلاقی رخدادهای معنی دار آن نهفته است. آن شب امام به جرم فریاد علیه امریکا به گاه نیایش از وطن خویش تبعید می شود و در این روز پس از پانزده سال به هنگامۀ صلوة ظهر دهها تن از رهروانش در دانشگاه تهران و خیابانهای اطراف به خون می غلطند. طنین شعار مرگ بر امریکا در ۱۳ آبان ۵۷ در سراسر ایران پیچید و مرگ نظام سرمایه داری شیطان بزرگ قرن، آرمان مقدس انقلاب اسلامی شد. در دوازدهم بهمن حضور قامت افراشته رهبر محبوب ملت در یکی از بی نظیر ترین مراسم استقبال تاریخ، در جمع میلیونها انسان منتظر، پایانی شکوهمند بر دوران سخت جدایی و فراق بود. بساط نظام دو هزار و پانصد ساله ستمشاهی در هم پیچیده شد و قیام ۱۵ خرداد به ثمر نشست و انقلاب در یکی از سخت ترین مراحل خود به پیروزی رسید.
اما امریکا هنوز عبرت نگرفته است. طراحان سازمان سیا به اجرای طرحهایی که در کشورهای مختلف جهان تجربه کرده اند، چشم امید دارند. دیکتاتور سرنگون شده را پناه می دهند و در سطح جهان تمام توان خود را برای زیر فشار گذاردن نظام تازه تأسیس اسلامی به کار می گیرند. در داخل کشور از طریق شبکۀ ارتباطی جاسوسی دست به کار می شوند. سفارت امریکا مرکز طراحی توطئه های براندازی نظام نوپا می شود. غائلۀ گنبد، کردستان و درگیریهای داخلی با هماهنگی عوامل ساواک و نیروهای چپ و راست ضد انقلاب به عنوان نخستین واکنشهای انتقامجویانه این کشور در پی از دست دادن محکمترین پایگاه خود در ایران ایجاد و تشدید می شود. مذاکرات و ارتباط مخفی با چهره ها و شخصیتهای گوناگون برای کنار زدن روحانیت و خط امام صحنه انقلاب و انتقال قدرت به لیبرالها در سطح گسترده ای در سفارت امریکا در حال انجام است. خط ترور شخصیتهای برجسته ای همچون استاد مطهری با تحریک گروهکهای منحرف در دستور کار سفارت قرار می گیرد. عناصر فراری ساواک و افسران اخراجی ارتش و وابستگان رژیم در کشورهای غربی به وسیلۀ امریکاییان سازماندهی می شوند.
امام خمینی، سلام الله علیه، با آگاهی دقیقی که از عمق دشمنی امریکا با اسلام و انقلاب دارد از همان سپیده دم پیروزی همواره به مردم هشدار داده است که انقلاب هنوز در آغاز راه است و باید مواظب دشمن اصلی باشند. لیبرالها تا سطح دولت موقت انقلاب نفوذ کرده اند، چشم انتظار نتایج مذاکرات با برژینسکی و دیدارهای مکرر سخنگوی خود با مقامات اطلاعاتی سفارت امریکا نشسته اند.
سیزده آبان ۵۸ فرا می رسد. نخستین سالی است که خاطرۀ قیام امام علیه کاپیتولاسیون با حضور آن عزیز برگزار می شود. فرزندان ملت انقلابی بر آن شده اند تا خاطرۀ سیزده آبان را با کاری بزرگ به عظمت حوادث تاریخی آن روز گرامی دارند. آنها پیامهای امام را به خوبی گرفته اند و مرکز فساد و طراحی و تهاجم علیه انقلابشان را به درستی تشخیص داده اند. مردان و زنان دانشجویی که دریادلی و جسارت در انجام تکلیف را از امامشان آموخته اند، دست به خلق حماسه ای دیگر می زنند تا برای همیشه روز سیزدۀ آبان را روز تجلی خشم و کینۀ آشتی ناپذیر اسلام، رهبری و امت با بزرگترین قدرت استعماری قرن حاضر در تاریخ بشریت ثبت کنند. و چه شایسته اقدامی کردند نمایندگان متعهد مجلس شورای اسلامی که این روز را روز مبارزۀ ملی با استکبار جهانی نام نهادند. آری، سیزده آبان ۵۸ روز تجسم خشم مقدس ملت ایران در برابر جنایتهای بی شمار امریکا در این سرزمین بود. مرکز فساد و جاسوسی امریکا اشغال شد، چشمهای نامحرم و دستهای خون آلود جاسوسان و نظامیان مغرور امریکایی به علامت تسلیم در مقابل ملتی که به خدا تکیه دارد، بسته شد و ابهت دیرینۀ امریکا که بزرگترین سرمایه این کشور برای سلطه و جنایت است درهم شکسته شد.
***
اینک در آستانۀ فرا رسیدن سیزده آبان یاد آن روز فراموش نشدنی و حماسه بزرگی را که دانشجویان مسلمان پیرو خط امام آفریدند، گرامی می داریم. حماسه ای که امام آن را «انقلابی بزرگتر از انقلاب اول» نامیدند، چرا که در انقلاب اول بساط مزدوران امریکا از ایران بر چیده شد و در سیزده آبان دست امریکا از دخالتهای مستقیم در ایران قطع شد. به ملت ایران به داشتن چنین فرزندان آگاه و دلاوری تبریک می گوییم و حضور در جمع چنین ملتی را افتخاری بزرگ می دانیم.
و امروز بیش از هر زمانی برای ادامۀ راه نورانی امام خمینی و تداوم انقلابمان نیازمند درک کامل این فرمودۀ امام هستیم که: «امریکا منشأ همۀ گرفتاریها ست». دست امریکا به برکت قیام امام و خون شهیدان و اقدام جوانان انقلابی از دخالت مستقیم در شئون کشورمان کوتاه شده است اما توطئه های شیطان بزرگ همچنان باقی است. تهاجم فرهنگی و فشارهای سیاسی و اقتصادی برای بازداشتن ملت از ادامه راه امامشان ادامه دارد. میلیاردها دلار اموال و داراییهای کشورمان را دزدانه بلوکه کرده اند. سربازان امریکایی در کنار خانۀ خدا و در قلب ممالک اسلامی بساط ده ساله پهن کرده اند. فریاد مظلومیت خانواده های عراقی در سوگ دهها هزار قربانی جنون صدام و جنایت امریکا هنوز گوش جان را می خراشد. امریکا در صدد است تا در همین روزها سند تسلیم فلسطین عزیز اسلامی را به وسیله دستهای خودفروخته و خائن به آرمان فلسطین پشت میز مذاکرۀ «مادرید» تحویل اسرائیل دهد. زمزمۀ نظم نوین جهانی امریکایی حدیث رنج طولانی و مصیبتهایی فراوان در انتظار جهان سوم است که امریکا برای تحقق آن به هر تلاشی دست می زند. امریکا دور از چشم رقیب به گسترش سلطۀ خود می اندیشد. مشکل عمدۀ جهان غرب و ایالات متحده اکنون بنیادگرایی اسلامی است. اگر این تفکر در جامعه یک و نیم میلیاردی اسلامی که بیشترین ذخایر سرمایه ای جهان را در اختیار دارند به صورت نهضتی فراگیر و متشکل در آید اقتدار غرب به شدت تهدید خواهد شد. خاموش کردن شعله های چنین گرایشی که کانون آن ایران اسلامی و آرمانها و اندیشه های امام خمینی (س) است عمده ترین هدف مشترک امریکا و غرب است. شرایط کنونی و آینده جهان به گونه ای است که ملت ایران تنها دو راه در پیش روی دارد: یا دست شستن از همه افتخاراتی که سنگر به سنگر با نثار خونهای بیشمار در میدانهای حوادث سهمگین گذشته به دست آورده اند و زمین گذاشتن پرچم مبارزۀ افتخارآمیزی که بر دوش گرفته اند و سکوی پیشتازان حقیقی حرکت رهایی بخش انسان معاصر از یوغ سلطه شرق و غرب را به بهای اندک دنیایی ـ که البته سرابی بیش نیست ـ ترک کردن و یا آنکه ایستادن، مقاومت کردن، در جهاد مبارزه و تولید و کار توأماً حضور یافتن و بهای لازم را پرداختن و آنگاه شاهد پیروزی و صلاح و فلاح دنیا و آخرت را در آغوش گرفتن. بدون تردید امتی که پروردۀ امام است راه دوم را انتخاب کرده و می کند. شرط توفیق، تکیه بر ایمان و آگاهی، حفظ وحدت و یکدلی حول محور ولایت و ایستادگی بر سر اصول و مواضع امام است. پیام رهبری معظم انقلاب و حضور مردم در صحنه ها پس از رحلت امام گواه انتخاب شایستۀ ملت است و برگزاری کنفرانس دفاع از انقلاب اسلامی فلسطین توسط مجلس شورای اسلامی در این ایام، نشانگر ادامه حیات انقلاب و استمرار خط امام در متن نظام و جامعه اسلامی است.
«آنچه در غیبتت ای دوست به من می گذارد»
«نتوانم که حکایت کنم الا به حضور»
منبع: حضور ج 2، ص 5 - 10
.
انتهای پیام /*