قم، ۱۳۴۱_ نامه به آقای محمد تقی فلسفی (تجمع در مسجد سید عزیز الله)
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۲، ص ۸۵ - ۸۶
***
نجف اشرف، ۱۳۴۸_ نامه تبریک به فاطمه طباطبائی (تبریک ازدواج)
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۲، ص ۲۴۹
***
نوفل لوشاتو ، ۱۳۵۷_ نامه به آقای حسین نوری همدانی (تصمیم به ادامه اقامت موقت در فرانسه)
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۴، ص ۲۲۹
***
نوفل لوشاتو، ۱۳۵۷_ سخنرانی در جمع ایرانیان مقیم خارج درباره حفظ وحدت و اجتناب از اختلاف
اهم بیانات:
ایران با آنهایی که مجاورش هستند ممالک مجاورش خوب نیستند. ممالک اسلامی به این صورت درآمده و این همین طوری نیست. اینطور نیست که این ممالک اسلامی که با هم اختلافات دارند، و اختلافات سرسختانه با هم دارند و گاهی هم به جنگ هم برمی خیزند، این مِنْ بابِ اتفاق شده باشد؛ خیر، این نقشه های آن ابرقدرتهاست که اینها را وادار می کند که به هم بپرند و اجتماع نداشته باشند. آن قدرت یک میلیاردی نیاید روی کار که حوصله را بر آنها [تنگ] کند و به همه غلبه بکند.
باید بیدار بشوند نسل جوان. توجه پیدا کند نسل جوان به این نقشه های شیطانی که می ریزند. الآن در اروپا شما چندین هزار جمعیت دارید؛ این چندین هزار جمعیت اگر چنانچه با یک مقصد راه بروند؛ یعنی شما در فرانسه هستید، یک دستۀ دیگر در آلمان هستند، یک دستۀ دیگر امریکا هستند، اینها همه با یک مقصد حرکت بکنند، کارهایشان منسجم باشد، یک نظام داشته باشد، و اینها با هم یک نقشه را بخواهند پیاده بکنند، خیلی کار از آنها می آید. مع الأسف نیست یک همچو چیزی.
در داخلۀ هر مملکتی، مثل حالا [ی] مملکت ایران، کوشش کردند به اینکه در داخلۀ ایران از راههای مختلف یک کارهایی بکنند که قوا با هم مجتمع نشوند. آخوند را پیش مردمْ زمان رضا شاه همچو مبتذل کرده بودند که آخوند نمی توانست از خانه [بیرون بیاید]، نه از دست دولت، از دست مردم! مردم را این جور کرده بودند «این آخوندها همه درباری اند»! آن دربار داشت آخوندها را می کوبید، از آن طرف، اینها می گفتند اینها درباری اند! دربارْ آخوندهای ما را، ملاّهای ما را داشت می کشت، در حبس می برد می کشت، از آن طرف هم ملت می گفت: اینها همه درباری اند. تزریق کرده بودند آنها که این ملاّ که ممکن است در مقابل قدرتها بایستد، باید بشکنند او را در بین ملت خودش، ملت را از او جدا بکنند؛ وقتی که جدا کردند از خودش، قوه نیست دیگر در کار. یک کسی که جلو بیفتد و کار بکند و ملت هم با او همراه باشد نیست. آخوند است؛ آخوند باید شکسته بشود.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۴، ص ۲۳۰ - ۲۴۱
***
قم، ۱۳۵۸_ سخنرانی در جمع خانواده های شهدای ۱۵ خرداد (منشأ مخالفت گروهک ها)
اهم بیانات:
پانزدۀ خرداد ـ که ما مردان با اراده ای را از دست دادیم و جوانانی از دست ملت ما رفت ـ نقطۀ عطفی است در تاریخ، و مبدأ این نهضت است. آنها که در پانزدۀ خرداد قیام کردند، قیام مردانه کردند، و در مقابل دژخیمان «نه» گفتند و به شهادت رسیدند، آنها مبدأ این نهضت عظیم شدند.
ولایت فقیه برای مسلمین یک هدیه ای است که خدای تبارک و تعالی داده است.
دنیاتان هم در مسیر این ملت است، اگر شما دنیاتان هم بخواهید اداره بشود. یک سیلی راه افتاده، برخلاف مسیر این سیل هلاکت می آورد. شما بخواهید برخلاف مسیر این ملت ـ که مسیر اسلام است ـ برخلاف مسیر این سیل خروشانی که این سلسلۀ خبیثه را و آن رژیم فاسد شاهنشاهی را در هم کوبید، شما چهار نفر بخواهید مقاومت کنید و مقابلش بایستید، شما را این سیل می برد! برای دنیای خودتان، اگر اهل دنیا هستید، برای دنیای خودتان فکر بکنید. این قدر مخالفت نکنید با ملتی که جوانهایش را و همه چیزش را در راه این نهضت داده و در راه اسلام داده، و شماها هیچ کاره بودید.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۰، ص ۴۰۵ - ۴۱۱
***
جماران، ۱۳۶۱_ پاسخ استفتاء رئیس کل بانک مرکزی در مورد ارز حاصل از فروش نفت
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۷، ص ۷۱
***
جماران، ۱۳۶۱_ نامه به محمد کاظم سیفیان، قائم مقام شهردار تهران (تعیین تکلیف مشکلات قانونی)
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۷، ص ۷۲
***
جماران، ۱۳۶۱_ پیام تشکر به رئیس جمهور الجزایر (تبریک حلول سال جدید قمری)
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۷، ص ۷۳
***
جماران، ۱۳۶۱_ نامه به آقای جعفر صبوری (تأیید آقای محمد صادق تهرانی)
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۷، ص ۷۴
***
جماران، ۱۳۶۴_ سخنرانی در جمع اعضای هیأت دولت (عبور از شعار و ورود به جرگه عمل)
اهم بیانات:
باید ما از مرحله لفظ و شعار بیرون برویم و به مرحلۀ عمل برسیم؛ یعنی هر وزیری در وزارتخانۀ خودش واقعاً بین خودش و خدا، خودش را موظف بداند به اینکه آن پرسنل آنجا را، هرکس در تحت نظر او هست، آنها را بسیج کند به اینکه با مردم رفتار خوب بکنند و با مردم رفتار سالم داشته باشند. وهمین طور شرکت دادن مردم را در امور، این را کراراً گفتم، شما هم خودتان گفتید که یک کشوری را که بخواهید اداره بکنید، یک دولت تا شرکت مردم نباشد نمی شود ادارۀ صحیح بشود.
ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۹، ص ۴۰۷ - ۴۱۱
***
.
انتهای پیام /*