قم، ۱۳۵۸_ سخنرانی در جمع خانواده های شهدا (وابستگی به غرب ـ تباهی جوانان)

اهم بیانات:

وقتی یک جامعه متحول شد از آن صورتی که در زمان طاغوت بود به یک صورت‏‎ ‎‏اسلامی، به یک صورت انسانی، این کارهایی که شما انجام می دهید انسانی است؛‏‎ ‎‏اسلامی است. و از روی رضا و رغبت عمل می کنید؛ با اشتیاق عمل کنید این یک تحول‏‎ ‎‏روحی است، یک تحقق روحانی است، که باید ما امیدوار به او باشیم،

رضاخان اوّلی که وارد شد،‏‎ ‎‏البته با صورت اسلامی وارد شد و در مجالس تعزیه داری و در مجالس روضه و در‏‎ ‎‏تکیه ها در ماه محرّم راه می افتاد دور و تکیه ها هم می رفت! ابتدا اینطوری، با این اسلحه،‏‎ ‎‏پیش آمد. بعد از اینکه قدرتش محکم شد و توانا شد، شروع کرد به کارهایی که مأمور‏‎ ‎‏بود. در رأس مأموریتش؛ کوبیدن روحانیون بود.

‏‏آن چیزی که در ایران لازم بود باشد و اقتصاد ایران به او بستگی داشت، که عبارت از‏‎ ‎‏کشاورزی بود، از بین رفت. کشاورزی را به صورت اینکه ما می خواهیم، به اسم اینکه ما‏‎ ‎‏می خواهیم، صنعتی کنیم مملکت را، اول کشاورزی اش را از بین بردند. کشاورزی که از‏‎ ‎‏بین رفت، اشکالاتی پیدا شد: یکی اینکه ما شدیم برای امریکا یک بازاری برای خرید‏‎ ‎‏کالاهای امریکا؛ یعنی گندمها و سایر حبوباتی را که آنها زیادی داشتند و باید بریزند به‏‎ ‎‏دریا یا بسوزانند، به ما به قیمت اعلا می فروختند و پول ما را می گرفتند.

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۰، ص ۱ - ۸

***

قم، ۱۳۵۸_ سخنرانی در جمع خانواده شهدا وپرسنل کمیته (معجزه الهی ـ روحیه شهادت طلبی)

اهم بیانات:

‎‏ ‏‏من نمی دانم با چه بیانی از این جوانهایی که در طول این مدت فداکاری کردند تشکر‏‎ ‎‏کنم. آنقدری که می توانم عرض کنم این است که این مطلب برای خداست و ما هم از‏‎ ‎‏خدا هستیم؛ ‏‏إنّالله ِ‏‏، و به سوی او هم می رویم؛ دیر و زود خواهیم رفت؛ و چه بهتر که در‏‎ ‎‏این راهی که داریم قهراً به آن طرف می رویم با یک توشه باشد. و آن توشه توشۀ توحید‏‎ ‎‏است؛ توشۀ خدمت به اسلام است.‏

خودتان را متصل کنید به آن دریای بی پایان اُلوهیّت. قلبهایتان را متصل کنید به مبدأ‏‎ ‎‏خیر. همه چیز از اوست. او کس همه کس است. همۀ پیروزیها با ارادۀ او حاصل می شود.‏‎ ‎‏همۀ خوبیها با ارادۀ او تحقق پیدا می کند. هرچه بدی هست از ماست، و هرچه خوبی‏‎ ‎‏است از اوست. خودتان را به او متصل کنید. آن قطره های ضعیفی که ما هستیم؛ بلکه‏‎ ‎‏لاشیءایم، هیچیم؛ اما اگر متصل بشویم به آن دریای رحمت الهی همه چیز می شویم؛‏‎ ‎‏قدرت پیدا می کنیم.‏

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۰، ص ۹ - ۱۳

***

قم، ۱۳۵۸_ سخنرانی در جمع بانوان لنگرود (جدایی دین از سیاست ـ جامعیت اسلام)

اهم بیانات:

‎‏ نه روحانی تنها، همۀ قشرها باید در سیاست دخالت بکنند.‏‎ ‎‏سیاست یک ارثی نیست که مال دولت باشد، یا مال مجلس باشد، یا مال افراد خاصی‏‎ ‎‏باشد. سیاست معنایش همین وضع آن چیزهایی ‏‏[‏‏است‏‏]‏‏ که در یک کشوری می گذرد از‏‎ ‎‏حیث ادارۀ آن کشور. همۀ اهالی این کشور در این معنا حق دارند. خانمها حق دارند در‏‎ ‎‏سیاست دخالت بکنند؛ تکلیفشان است. روحانیون هم حق دارند در سیاست دخالت‏‎ ‎‏بکنند، تکلیف آنهاست.

نماز جمعه یک اجتماع سیاسی است، در‏‎ ‎‏عین حالی که عبادت است. در خطبۀ نماز جمعه باید مسائل سیاسی روز طرح بشود؛‏‎ ‎‏گرفتاری مسلمانها طرح بشود. در نماز جماعت هم اینطور است. نماز جماعت هم‏‎ ‎‏اجتماع مردم در یک محلی، این برای این است که اینها مطلع بشوند از حال مملکت‏‎ ‎‏خودشان؛ مطلع بشوند از حال برادرهای خودشان؛ گرفتاریهاشان را اطلاع پیدا کنند، و‏‎ ‎‏رفع بکنند.

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۰، ص ۱۴ – ۲۰

***

قم، ۱۳۵۸_ سخنرانی در جمع طلاب حوزه علمیه (حل مشکلات ـ فساد رسانه های پهلوی)

اهم بیانات:

‎‏ رژیم شاهنشاهی که فساد آورده بود در‏‎ ‎‏این مملکت، و فاسد کرده بود این مملکت را به اسم «تمدن بزرگ» و به اسم اصلاحات،‏‎ ‎‏به اسم صنعتی کردن مملکت و این حرفهای مزخرفی که هی گفتند و تبلیغ کردند و ما را‏‎ ‎‏خواب کردند. این دیوار شکست، آن طرف این دیوار را وقتی که نگاه کردیم دیدیم هیچ‏‎ ‎‏نداریم، هرچه داریم فاسد است. شما یک چیزش را دیدید؛ هر جا بروید همین است،‏‎ ‎‏فاسد است، لکن عذر نمی شود این. ما باید همه مان، همه باید دست به دست هم بدهیم و‏‎ ‎‏یک همچو مملکت فاسدی را دسته جمعی درستش بکنیم.

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۰، ص ۲۱ - ۲۵

***

جماران، ۱۳۵۹_ حکم انتصاب آقای محمد علی رجایی به سمت سرپرستی بنیاد مستضعفان

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۳، ص ۲۲۰

***

جماران، ۱۳۶۳_ حکم انتصاب آقای محمد رضا مهدوی کنی به سمت تولیت مدرسه مروی تهران

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۹، ص ۷۱

***

جماران، 1365_ یادبود و دعا برای رزمندگان در ذیل آرم سپاه پاسداران

‏‏بسمه تعالی ‏

‏‏از خداوند تعالی سلامت و پیروزی نیروهای اسلامی را خواستارم.

 

‏‏۲۶ شهریور ۶۵

‏‏روح الله الموسوی الخمینی‏

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۲۰، ص ۱۳۴

***

. انتهای پیام /*