قم، ۱۳۴۳_ نامه به آقای حسین ساعت پور (اعلام وصول نامه)

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱، ص ۳۵۲

***

نجف اشرف، ۱۳۴۶_ نامه به آقای ولی الله رهنما (اجازه صرف سهم سادات)

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۲، ص ۱۴۵

***

نجف اشرف، ۱۳۴۹_ نامه به آقای اشرفی اصفهانی (اجازه شرعیه)

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۲، ص ۲۸۱

***

قم، ۱۳۵۸_ سخنرانی در جمع فرمانداران درباره ویژگی های سران حکومت اسلامی

اهم بیانات:

جدایی دولتها از ملتها منشأ همۀ گرفتاریهایی است که در یک کشوری تحقق پیدا‏‎ ‎‏می کند. اگر آنطوری که اسلام طرح دارد راجع به حکومت و راجع به ملت، حقوق ملت‏‎ ‎‏بر حکومت، حقوق حکومت بر ملت، اگر آن ملاحظه بشود و مردم به آن عمل بکنند،‏‎ ‎‏همه در رفاه هستند؛ نه مردم از حکومت می ترسند، برای اینکه حکومت ظالم نیست که‏ ‎‏از آن بترسند، همه پشتیبانش هستند؛ و نه حکومتْ فرمانفرمایی می خواهد بکند؛‏‎

ملت یک کسی را می آید‏‎ ‎‏انتخاب می کند، آن هم انتخاب آزاد می کند، و یک کسی را رئیس جمهور قرار‏‎ ‎‏می دهد، ملت اختیار دارد که یک کسی را برای خودش رئیس جمهور قرار بدهد، بعد‏‎ ‎‏که چهار سال گذشت، باز همین ملت است و همین بساط، باز یکی دیگر را قرار می دهند،‏‎ ‎‏یا اگر این آدم خوبی بود، همین را قرار می دهند.

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۹، ص ۱۱۶ - ۱۲۴

***

قم، ۱۳۵۸_ سخنرانی در جمع پاسداران مهدیۀ تهران (عنایت الهی در پیروزی نهضت)

اهم بیانات:

روی حساب طبیعیِ کسی که‏‎ ‎‏جز طبیعت را نبیند معلوم بود که روی طبیعت، ما باید نتوانیم یک قدم برداریم؛ شکست‏‎ ‎‏بخوریم. آنها حساب معنویات را نمی کردند. آنها غافل بودند از آن قدرتی که با ارادۀ‏‎ ‎‏خودش یک ملت را متبدل می کند. یک ملتی که از یک پاسبان می ترسید متبدل می کند‏‎ ‎‏به یک ملتی که از تانک و توپ نترسد.

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۹، ص ۱۲۵ - ۱۲۸

***

قم، ۱۳۵۸_ بیاناتی خطاب به سفیر یمن شمالی (مشکلات عمده مسلمانان)

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۹، ص ۱۲۹ - ۱۳۰

***

قم، ۱۳۵۸_ سخنرانی در جمع بانوان دانشجوی اصفهان (رمز پیروزی، وحدت و اسلام خواهی)

اهم بیانات:

وَاعتَصِمُوا بِحَبلِ الله ِ‏‎ ‎‏جَمِیعاً ولاَ تَفَرَّقُوا. در آیه فقط امر به اجتماع نیست، تمام دستورهای مردم عادی و‏‎ ‎‏رژیمهای غیر الهی این است که همه با هم باشید فقط دستور به اجتماع است. لکن دستور‏‎ ‎‏خدا دستور ‏‏وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ الله ِ‏‏ است. اینکه مهم است این است که تنها این نباشد که همه با‏‎ ‎‏هم در یک امری مجتمع باشید و متفرق نباشید؛ امر این است که همه با هم اعتصام به‏‎ ‎‏«حبل الله » بکنید. راه، راه حق باشد و توجه به حق باشد و اعتصام به راه حق باشد. انبیا‏‎ ‎‏نیامده اند که مردم را در امور با هم مجتمع کنند، انبیا آمده اند که همه را در راه حق‏‎ ‎‏مجتمع کنند؛ یعنی ـ این راهی که ـ راهی است که از طبیعت شروع می شود تا ماورا‏‏ء‏‎ ‎‏الطبیعة، و تا آنجا که ماها نمی توانیم الآن بفهمیم. اگر همه با هم مجتمع بشوند و این راه‏‎ ‎‏را بروند، دسته جمعی این راه را بروند، این ادارۀ امور دنیا را می کند و ادارۀ امور‏‎ ‎‏آخرت را، هردو.‏

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۹، ص ۱۳۱ - ۱۳۳

***

قم، ۱۳۵۸_ سخنرانی در جمع اعضای انجمن اسلامی بهداری و بهزیستی (رسالت مادران)

نکته مهم:

این قدرت ایمان‏‎ ‎‏و اعتقاد به اسلام بود که پیشرفتی را که کسی احتمال نمی داد، نصیب ما کرد. ملت ما با‏‎ ‎‏دست خالی ـ هیچ اسلحه نداشت ـ با همان قدرت ایمان، در مقابل اسلحه های مدرن و‏‎ ‎‏قدرت عظیم نظامی ایستادگی کرد و تمام قدرتها را درهم شکست.

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۹، ص ۱۳۴ - ۱۳۷

***

جماران، ۱۳۶۳_ نامه به آقای سید احمد خمینی (اندرزهای اخلاقی ـ عرفانی)

اهم بیانات:

نامه ای است از پدری پیر فرسوده، که عمر خود را به مشتی الفاظ و مفاهیم به پایان‏‎ ‎‏رسانده، و زندگی خویش را در لاک خویشتن تباه نموده، و اکنون نفس های آخرین را با‏‎ ‎‏تأسف از گذشتۀ خود می کشد، به فرزند جوانی که فرصت دارد تا چون عبادالله صالحین‏‎ ‎‏در فکر رهانیدن خود از تعلق به دنیا که دام ابلیس پلید است، باشد.‏

فرزندم! کرّ و فرّ دنیا‏‎ و نشیب و فراز آن به سرعت می گذرد و همه زیر چرخهای‏‎ ‎‏زمان خرد می شویم و من آنچه ملاحظه کردم و مطالعه در حال قشرهای مختلف، به این‏‎ ‎‏نتیجه رسیده ام که قشرهای قدرتمند و ثروتمند، رنجهای درونی و روانی و روحی شان از‏‎ ‎‏سایر اقشار، بیشتر و آمال و آرزوهای زیادی که به آن نرسیده اند، بسیار رنج آورتر و‏‎ ‎‏جگر خراشتر است.

‏‏پسرم! نه گوشه گیری صوفیانه دلیل پیوستن به حق است، و نه ورود در جامعه و تشکیل‏‎ ‎‏حکومت، شاهد گسستن از حق. میزان در اعمال، انگیزه های آنها است.

من و تو اگر این حقیقت را باور کنیم و حیله های شیطانی و نفسانی بگذارند واقعیات‏‎ ‎‏را آنطور که هستند ببینیم، آنگاه از مدح مداحان و ثنای ثناجویان آنطور پریشان‏‎ ‎‏می شویم که امروز از عیب جویی دشمنان و شایعه سازی بدخواهان. و عیب جویی را آن‏‎ ‎‏گونه استقبال می کنیم که امروز از مداحی ها و یاوه گویی های ثناخوانان.

پسرم! هیچ گاه دنبال تحصیل دنیا، اگرچه حلال او باشد، مباش که حبّ دنیا، گرچه‏‎ ‎‏حلالش باشد، رأس همه خطایا است؛‏

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۱۸، ص ۵۱۰ - ۵۲۱

***

جماران، ۱۳۶۵_ نامه به وزیر آموزش وپرورش (استفاده ازوجوه شرعی در مدرسه سازی)

ر.ک صحیفه امام؛ ج ۲۰، ص ۷۴ - ۷۵

***

. انتهای پیام /*