در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، فرزندان این سرزمین عاشقانه ملکوتی شدند و بزرگترین حماسه ها را در 8 سال جنگ آفریدند.
در این میان آنهایی که سالها در اسارت دشمن بودند، دیوارهای آهنین زندان های دژخیم نتوانست ذره ای در استواریشان خلل ایجاد کند. با مقاومت و صبرشان، میراث دار شهدا شدند و جاودانگی راهشان را در در سالهای اسارت و پس از آن فریاد زدند.
26 مرداد 1369، میهن اسلامی شاهد حضور عزیزانی بود که پس از سال ها اسارت در زندان های مخوف رژیم بعثی صدام، قدم به خاک پاک میهن اسلامی خود گذاشتند. این روز یکی از خاطره انگیز ترین روزهای تاریخ انقلاب اسلامی است که شاهد حضور و آزادی مردانی بود که در راه عهد و پیمان با خدا مجاهدت و استقامت ورزیدند و توانستند در سال های زجر و شکنجه، با وجود درد و بیماری جسمی، روح و روان خود را حفظ کنند و تقوا و مردانگی خود را مضاعف کنند تا در بازگشت به ایران اسلامی در صحنه های مختلف اجتماعی، سرمشق و نمونه ای از صلابت و استقامت مردان و زنان ایران اسلامی باشند.
در ۲۷ تیرماه سال ۱۳۶۷ پذیرش قطعنامه ۵۹۸ طی پیامی از طرف امام خمینی اعلام شد. عراق پذیرش قطعنامه را به منزله ضعف ایران تلقی کرد و با همراهی سازمان مجاهدین خلق(منافقین) بار دیگر مرزهای ایران را مورد تجاوز قرار داد. مرصاد عملیاتی بود که در پاسخ به تجاوزگری منافقین در عملیات فروغ جاویدان آنان طراحی شده و متجاوزان را به شکست کشاند.
مهاجمین مزدور با به جا گذاشتن بیش از هزار کشته به داخل خاک عراق فرار کردند. آنچه که در جهان به وسیله سازمانهای وابسته به امریکا تحت نام نقض حقوق بشر علیه جمهوری اسلامی تبلیغ میشود عمدتاً بازگویی ادعاهای همین گروهک و توجیهی برای پوشش حمایتهای دول غربی از آنهاست.
عراق بعد از این شکست که بازتاب گسترده ای در رسانه های جهانی و منطقه ای داشت، دریافت که در تحلیل دلایل پذیرش قطعنامه از سوی ایران دچار خطا شده است و ناگزیر در ۱۷ مرداد ۶۷ آتش بس را پذیرفت و اعلام آمادگی کرد که وارد مذاکره شود.
اینچنین بود که در تاریخ ۲۶ مردادماه اولین گروه اسرای جنگی آزاد شدند و به آغوش ملت بازگشتند. مردم ایران این پیروزی را جشن گرفتند و با شادی به استقبال آنان رفتند.
اینک یکی از پیام های امام (س) خطاب به رزمندگان که در آن شأن و مقام و منزلت اسرا را ستوده اند، مرور می شود:
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
ما را چه رسد که با این قلمهای شکسته و بیانهای نارسا در وصف شهیدان و جانبازان و مفقودان و اسیرانی که در جهاد فی سبیل اللَّه جان خود را فدا کرده و یا سلامت خویش را از دست داده اند یا به دست دشمنان اسلام اسیر شده اند مطلبی نوشته یا سخنی بگوییم.
زبان و بیان ما عاجز از ترسیم مقام بلندپایه عزیزانی است که برای اعلای کلمه حق و دفاع از اسلام و کشور اسلامی جانبازی نموده اند.
الفاظ و عباراتْ توان توصیف آنانی را که از بیت مُظلم طبیعت به سوی حق تعالی و رسول اعظمش هجرت نموده، و به درگاه مقدسش بار یافته اند، ندارد. از مجاهدینی که سنگرهای نبرد را تبدیل به مساجد و میدان های جهاد را با بانگ تکبیر مهبط ملائکة اللَّه نموده اند، چگونه سخن توان گفت؟ در اقدام شریف مادران بزرگواری که در دامن های مطهر خود چنین فرزندانی را برای اسلام تربیت کرده اند، چه می توان نثار کرد؟
و برای اسیرانی که در زندانهای مخوف دشمن شجاعانه بر سر دشمنان بشریت فریاد می کشند چگونه توان تعظّم نمود؟
پس با اعتراف به عجز، برای شهیدان آرزوی رحمت خاص الهی و برای جانبازان، این شهیدان زنده، سلامت و برای اسرا و مفقودین عزیز و دلیر، آرزوی بازگشت به میهن و برای مادران و پدران و همسران و فرزندانشان، این نمونه های صبر و مقاومت، صبر و سعادت داریْن، و برای رزمندگان در جبهه های حق علیه باطل، پیروزی درخواست می نماییم.
سلام و درود خداوند بر همگان و دعای خیر بقیة اللَّه الأعظم- ارواحنا فداه شامل تمامی آنان باد. و السلام علیهم و رحمة اللَّه.
روح اللَّه الموسوی الخمینی(صحیفه امام، ج19، ص: 40 و 41)
.
انتهای پیام /*