لوسین ژرژ خبرنگار روزنامه لوموند اولین خبرنگاری است که در روز ۴/۲/۵۷ موفق به مصاحبه با حضرت امام خمینی می شود که متن این گفتگو در روزنامه لوموند ۶ مه ۱۹۷۸ م. (۱۶/۲/۵۷) به چاپ می رسد.
کوشش امام برای استقرار نظامی اسلامی و بهتر ساختن شرایط مادی و معنوی در جامعه ما مبین جامعیت شخصیت امام است. امام نه تنها در بعد معنوی که حقاً در آن زمینه، از شخصیتهای برجسته محسوب می شود بلکه در زمینه های اجتماعی، سیاسی، نظامی، اقتصادی نیز حساسیت خاص داشته اند. اقدامات ایشان در تأسیس نهادهای مختلف اجتماعی، انتظامی، رفاهی و توصیه ایشان در مورد تأمین نیازهای اساسی مستضعفان نمونه های بارز شخصیت همه جانبه امام است.
امام خمینی (س) در تلگرافی به رئیس جمهور وقت عراق در تاریخ 4 تیر 1354 نوشتند: فکر وحدت مسلمین و دولتهای اسلامی در رأس برنامه زندگی این جانب است. من از اختلافات دولت های اسلامی نگران هستم، من از واقعه هایی که به شکاف بین مسلمین و دولت های آنها منتهی شود خائف هستم و نظر شما را به مفاسد حاصله از این عمل جلب می کنم و مقتضی می دانم دستور دهید متعرض حوزه مبارکه نشوند و اقامه آنها را چنانچه وعده کرده اند بدهند.
ما موظفیم ابهامی را که نسبت به اسلام به وجود آورده اند برطرف سازیم. تا این ابهام را از اذهان نزداییم، هیچ کاری نمی توانیم انجام بدهیم. ما باید خود و نسل آینده را وادار کنیم؛ و به آنها سفارش کنیم که نسل آتیه خویش را نیز مأمور کنند این ابهامی را که بر اثر تبلیغات سوء چند صدساله نسبت به اسلام در اذهان حتی بسیاری از تحصیلکرده های ما، پیدا شده رفع کنند؛ جهان بینی و نظامات اجتماعی اسلام را معرفی کنند. حکومت اسلامی را معرفی نمایند تا مردم بدانند اسلام چیست و قوانین آن چگونه است. امروز حوزه قم، حوزه مشهد، و حوزه های دیگر موظفند که اسلام را ارائه بدهند و این مکتب را عرضه کنند. مردم اسلام را نمی شناسند. شما باید خودتان را، اسلامتان را، نمونه های رهبری و حکومت اسلامی را، به مردم دنیا معرفی کنید. مخصوصاً به گروه دانشگاهی و طبقه تحصیل کرده. دانشجویان چشمشان باز است. شما مطمئن باشید اگر این مکتب را عرضه نمایید و حکومت اسلامی را چنانکه هست به دانشگاهها معرفی کنید، دانشجویان از آن استقبال خواهند کرد.
نسل جوان در آن روزهای کوتاه و زودگذر که امام در ایران به سر می برد، بارها به حضورش شتافتند، با او به گفتگو نشستند، راز دل گفتند و رهنمودها گرفتند.
آری، رسول اکرم (ص) آن مقام شامخ را حایز است، مقامی که در آن اسمی بر اسمی دیگر غلبه ندارد و هیچ اسمی بر دیگری ترجیحی ندارد، به خلاف انبیای دیگر که مقام آنها، مقام غلبه اسمی بر اسم دیگر بوده و آن حضرات اسما و صفات را تعدیل نکرده بوده اند.
اگر امام تنها یک فقیه بودند، می توانست مرجعی باشد که مشکلات شرعی مردم -که مهم هم هست- را حل و فصل کند. اگر امام، تنها یک عارف نظری بود؛ می توانست ابعاد رسیدن به خدا را خیلی خوب تحلیل کند، اما از آن جمهوری اسلامی در نمی آمد. اینجاست که وقتی امام در جای یک هدایتگر می نشیند، باید جامع این علوم باشد و البته هست.
خانمی از ایتالیا برای امام گردن بندی فرستاد و در آن نامه نوشته بود من شما را ندیده ام، اما حرف های شما را شنیده ام و گاهی هم چهرۀ شما را می بینم. من تقاضا دارم این گردن بند را از من قبول کنید. امام این گردن بند را گرفتند و نگه داشتند تا یک روز که خانوادۀ یک شهید به این جا آمد و فرزندش هم همراه او بود، امام فوراً این گردن بند را به گردن آن فرزند شهید انداختند.
اگر إنّما المؤمنون اخوه است، این ندای وحدت ملی است. اگر یا اهل الکتاب، تعالوا إلی کلمه سواء بیننا و بینکم است، این صلای وحدت ادیان الهی است. اگر لا ینها کم الله عن الذین لم یقاتلو کم فی الدین سوره ممتحنه است که متن این پیام در قانون اساسی آمده است، این ندای وحدت انسانی است. انسان با انسان متحد است، موحّد با موحّد متحد است، مسلمان با مسلمان متحد است؛ اینها زیر مجموعة «کرامت انسانی» است. و کرامت انسانی آن است که در «قلمرو دین» می گنجد.
امام خمینی (س) عموم روحانیون را به همکاری و همگامی دعوت کردند و از هرگونه تک روی و تفرقه افکنی بر حذر داشتند؛ بدین منظور صریحاً اعلام داشتند: شما گمان کردید که با صحنه سازیها می توانید که بین روحانیون اختلاف بیندازید؟ نمی شود؛ این خواب باید در مرگ برای شما حاصل بشود! نمی توانید همچو کاری را انجام بدهید. روحانیون با هم هستند. من باز تمام روحانیین را تعظیم می کنم؛ دست تمام روحانیین را می بوسم. آن روز اگر دست مراجع را بوسیدم، امروز دست طلاب را هم می بوسم[2] و این، نخستین بار در تاریخ شیعه بود که مرجعی با تمام مقبولیت و محبوبیتش، به خاطر اسلام، نهضت و جامعه اسلامی این گونه خاضعانه عمل می کرد.
کشوری که ادعای استقلال دارد به خصوص شاه که ادعا می کرد اینجا یک رژیم رو به تمدن و دروازه های تمدن بزرگ و یک رژیم مستقل هست آنقدر وابسته به امریکا بود که حاضر شده بود این لایحه ننگین را در مجلسین تصویب کند.
با یک جستجو در بیانات و کلام امام خواهید دید که جز بیشترین و پرکاربردترین کلماتی که امام استفاده کرده اند، دو چیز است: یکی خدا و دیگری مردم. من تحقیق انجام دادم و دیدم بیشترین واژه ای که امام در 10 سال بعد از پیروزی انقلاب به کار برده اند یکی خدا و دیگری مردم است. این مساله مردم و حقوق مردم و مراعات حقوق مردم را امام حساسیت خاصی داشتند.
مملکت ما همان طوری که به علما و دانشمندان احتیاج دارد، به این قدرت شما هم احتیاج دارد. این قدرت وقتی با ایمان باشد، وقتی که زورخانه با قرآن باشد، با ایمان باشد، پشتوانۀ یک ملت است. وقتی قهرمانها، قهرمانهای اسلامی باشند، پشتوانۀ یک ملت هستند؛ بازوی یک ملت هستند.
در طول تاریخ نهضتها و انقلابهای بسیاری به دست انسانها صورت گرفته است که بر اساس سنت تنها آثار بعضی از آنها بر جای مانده است که از میان آن نهضت عاشورای حسینی نمود ویژه ای دارد.
در پی دستور امام (س) یکی از 4 عملیات بزرگ و برجسته تاریخ دفاع مقدس رقم خورد که به عنوان یک نقطه عطف در انتقال راهبرد جنگ از آن یاد می شود.
وقتی یک ملت در ماه محرم، سرتاسر یک مملکت، یک مطلب را می گویند، شما انگیزه این گریه و این اجتماع در مجالس روضه را خیال نکنید که فقط این است که ما گریه کنیم برای سید الشهدا. نه سید الشهدا احتیاج به این گریه ها دارد و نه این گریه ها خودش- فی نفسه - کاری از آن می آید، لکن این مجلسها مردم را همچو مجتمع می کنند و یک وجهه می دهند.
سید بزرگوار و عالم عادل عالیقدر و معلم اخلاق و معنویات، حجت الاسلام و المسلمین، شهید عظیم الشأن، مرحوم حاج سید اسدالله مدنی - رضوان الله علیه - همچون جد بزرگوارش در محراب عبادت به دست منافقی شقی به شهادت رسید.
در روز ۱۹ شهریور ۱۳۵۸ آیت الله سید محمود علایی طالقانی، از چهره های شاخص انقلاب، دومین رئیس شورای انقلاب، نخستین امام جمعه تهران پس از انقلاب و عضو مجلس خبرگان قانون اساسی درگذشت.
ملت ما بلکه ملتهای اسلامی و مستضعفان جهان مفتخرند به اینکه دشمنان آنان که دشمنان خدای بزرگ و قرآن کریم و اسلام عزیزند، درندگانی هستند که از هیچ جنایت و خیانتی برای مقاصد شوم جنایتکارانۀ خود دست نمی کشند و برای رسیدن به ریاست و مطامع پست خود دوست و دشمن را نمی شناسند. و در رأس آنان امریکا این تروریست بالذات دولتی است که سرتاسر جهان را به آتش کشیده و هم پیمان او صهیونیست جهانی است که برای رسیدن به مطامع خود جنایاتی مرتکب می شود که قلمها از نوشتن و زبانها از گفتن آن شرم دارند؛ و خیال ابلهانۀ «اسرائیل بزرگ»! آنان را به هر جنایتی می کشاند.
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.