وهابیت
وهابیت از دیدگاه امام خمینی (س)
امام خمینی (س) نیز معتقد است اگر استمداد و کمک خواستن و توسل به شخصی، به این جهت باشد که انسان او را خدا یا شریک خداوند یا مستقل در تاثیر بداند، این عین شرک است و عقل و قرآن نیز گواه این مطلب است؛ اما اگر آن را مستقل نداند و تنها طلب نیاز از شخصی باشد، شرک نیست؛ چنانکه نظام جهان نیز بر پایه برآورده کردن حاجت یکدیگر استوار است و اگر مطلق حاجت خواستن شرک باشد، باید همه جهانیان مشرک باشند؛ زیرا بنیان عالم بر تعاون و استمداد از یکدیگر است. از این رو درخواست کمک از ارواح مقدسه، مانند انبیا الهی و ائمه (ع) به سبب احاطه و قدرتی است که خداوند متعال به آنان داده است و شرک نیست.(۱)
امام خمینی (س) شرک بودن شفا و استشفا از تربت و آثار اولیاء (ع) را رد کرده و معتقد است که پذیرش این قول، برابر این است که پذیرفته شود خداوند خود نیز دعوت به شرک کرده است؛ زیرا خود در قرآن، عسل را ماده ای شفا بخش معرفی کرده است؛ همچنین بعضی آیات بر خاصیت زنده کردن تربت اشاره می کند؛ مانند قبضه خاکی که سامری از زیر پای جبرئیل برداشت و بر گوساله پاشید و زنده شد؛ از این رو طلب شفا، چیزی جز متوسل شدن نیست؛ اما وهابیان در صدد خرافی جلوه دادن عقاید مسلمانان هستند.(۲) همچنین امام خمینی (س) سخن وهابیان در مورد شفاعت که دخالت دادن دیگری در کارهای خداوند می دانند، را رد کرده و معتقد است شفاعت یعنی همراهی نور شفیع و رهانیدن شخصی از عذاب جهنم است و شخص شفاعت شونده، پیامبر و امامان معصوم را واسطه قرار می دهد که خداوند گناهان او را ببخشد.(۳) همچنین حضرت امام در مورد حرمت بنای بر قبر از نگاه وهابیت را رد کرده، معتقد است اگر ساخت گنبد و بارگاه، عبادت امامان باشد، باید طواف به دور کعبه نیز نوعی پرستش سنگ باشد در حالی که خود وهابی ها این چنین اعتقادی ندارند.(۴) همچنین امام معتقد است نذر برای غیر خداوند شرک نیست و نذر برای امام و امام زادگان به قصد خیرات انجام دادن اشکالی ندارد.(۵)
(۱) خمینی، روح الله، کشف الاسرار، ص۳۶-۳۱، تهران، بی تا.
(۲) خمینی، روح الله، کشف الاسرار، ص۴۴-۴۱، تهران، بی تا.
(۳) خمینی، روح الله، تقریرات فلسفه امام خمینی (س)، ج۳، ص۲۶۸، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، ۱۳۸۵. شفع به معنای
(۴) خمینی، روح الله، کشف الاسرار، ص۶۷-۶۳، تهران، بی تا.
(۵) خمینی، روح الله، دانشنامه امام خمینی (س)، ج۱۰، ص۳۳۴، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، ۱۴۰۰.
.
انتهای پیام /*