نفقه اولاد اقارب
نفقه اولاد اقارب از دیدگاه امام خمینی (س)
اقارب انسان بر دو دسته ی عمودین و غیر آن تقسیم می شود. مراد از عمودین (دو ستون) پدر و مادر و پدران و مادران آن ها هرچه بالا رود است صعوداً؛ و فرزندان و اولاد آن ها هرچه پایین رود. اقارب غیر عمودین هم مثل برادر و خواهر و فرزندان آن ها و عمو و عمه و ... است نزولاً.
از دیدگاه امام خمینی (س) انفاق بر پدر و مادر و پدران و مادران آن ها اگرچه بالا روند واجب است. همچنین نفقه اولاد و فرزندان آن ها اگرچه پایین روند، مرد باشند یا زن، صغیر باشند یا کبیر، مسلمان باشند یا کافر، واجب است؛ و انفاق بر غیر عمودین (این دو ستون) از نزدیکان، نفقه دادن واجب نیست؛ اگرچه مستحب است، خصوصاً خویشاوندی که وارث او هست. (۱)
پس انفاق بر اقارب غیر عمودین مستحب است نه واجب؛ وجوب انفاق بر عمودین (والدین و اجداد پدری و مادری و اولاد و اولاد آنان) نیز مشروط به فقر و احتیاج آن ها است که در کتاب تحریرالوسیله (۲) تفصیل مطلب ذکر شده است.
علاوه بر شرط مذکور قدرت انفاق کننده بر انفاق نیز شرط دانسته شده است به همین جهت در تحریرالوسیله آمده است:
در وجوب نفقه بر قریب، قدرت انفاق کننده بر نفقه او بعد از نفقه خودش و نفقه زوجه اش اگر زوجه اش دائمی باشد شرط است؛ پس اگر به مقدار کفایت تنها خودش نزد او حاصل شود باید به خودش اکتفا کند و اگر چیزی از آن زیاد بیاید و زوجه داشته باشد مال زوجه اش هست و اگر چیزی زیاد بیاید برای پدر و مادر و اولاد است. (۳)
(۱) موسوعة الإمام الخمینی، تحریرالوسیلة، ج ۲، ص: ۳۴۴، کتاب النکاح، القول فی نفقة الأقارب، مسألة ۱.
(۲) موسوعة الإمام الخمینی، تحریرالوسیلة، ج ۲، ص: ۳۴۴، کتاب النکاح، القول فی نفقة الأقارب، مسألة ۲.
(۳) موسوعة الإمام الخمینی، تحریرالوسیلة، ج ۲، ص: ۳۴۵، کتاب النکاح، القول فی نفقة الأقارب، مسألة ۴.
.
انتهای پیام /*