نسب ناشی از شبهه (فقه)
نسب ناشی از شبهه (فقه) از دیدگاه امام خمینی (س)
امام خمینی (س) در تحریرالوسیله می نویسد: «المراد بوطء الشبهة الوطء الذی لیس بمستحقّ مع عدم العلم بالتحریم، کما إذا وطئ أجنبیّة باعتقاد أنّها زوجته، أو مع عدم الطریق المعتبرعلیه، بل أو الأصل کذلک. ومع ذلک فالمسألة محلّ إشکال. ویلحق به وطء المجنون و النائم وشبههما، دون السکران إذا کان سکره بشرب المسکر عن عمد وعصیان» (۱)
یعنی: منظور از وطی شبهه وطیی است که استحقاق آن را ندارد و علم به حرمت وطی ندارد مانند اینکه با زن بیگانه به اعتقاد اینکه زن خودش است نزدیکی نماید، یا طریق معتبری بلکه اصل معتبری بر آن نداشته باشد؛ و مع ذلک مسأله مورد اشکال است. و وطی دیوانه و کسی که خواب است و کسی که مانند مجنون و خواب است ملحق به آن می شود. و شخص مست درصورتی که مستی اش به آشامیدن مسکر از روی عمد و عصیان باشد، به آن ملحق نمی شود
انتساب فرزند وطی به شبهه
امام خمینی (س) در تحریرالوسیله می نویسد: «النسب: إمّا شرعی، و هو ما کان بسبب وطء حلال ذاتاً بسبب شرعی؛ من نکاح أو ملک یمین أو تحلیل؛ و إن حرم لعارض من حیض أو صیام أو اعتکاف أو إحرام ونحوها. ویلحق به وطء الشبهة. و إمّا غیر شرعی، و هو ما حصل بالسفاح و الزنا» (۲)
یعنی: نسب یا شرع|شرعی است، و آن عبارت است از اینکه به سبب وطیی که ذاتاً با سببی شرعی- از نکاح یا ملک یمین یا تحلیل- حلال است، حاصل شود؛ اگرچه به خاطر عوارضی از قبیل حیض یا روزه یا اعتکاف یا احرام و مانند آن ها حرام شده باشد. و وطی شبهه به نکاح شرعی ملحق می شود. و یا غیرشرعی است و آن عبارت است از اینکه با سفاح و زنا حاصل شود
(۱) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیلة، ج ۲، ص۲۸۴، کتاب النکاح، فصل فی اسباب التحریم، القول فی النسب، مسألة ۳. المراد
(۲) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیلة، ج ۲، ص۲۸۴، کتاب النکاح، فصل فی اسباب التحریم، القول فی النسب، مسألة ۲. وطء الشبهة
.
انتهای پیام /*