جنایات علیه کودک از دیدگاه امام خمینی (س)

جنایت علیه کودک، در ابواب مختلف فقه از جمله: سرقت، قتل، قصاص، دیه و ... بحث می شود. جنایت بر کودک به معنای آسیب رساندن، صدمه زدن، سوء استفاده و بهره کشی علیه کودک است. در فقه که بر گرفته از کتاب، سنّت و عقل است، این اصل مورد تاکید قرار گرفته است که باید از اطفال مظلوم و بی دفاع حمایت کرد. فقها در مباحث فقه جزایی جنایات علیه کودک را مطرح نموده و کیفر آن را بیان نموده اند. افزون بر این حمایت از نیازمندان، مظلومان، و به ویژه اطفال بزه دیده که مصداق بارز نیازمندان می باشند، جزء ارزش های جوامع به حساب می آید.

جنایات علیه کودک

جنایات علیه کودک از دیدگاه امام خمینی (س)

قتل کودک

امام خمینی (س) در تحریرالوسیله می نویسد: «اگر بالغ، بچه را بکشد، بنا بر اشبه به واسطه آن کشته می شود؛ اگرچه احتیاط (استحبابی) آن است که ولیّ مقتول قتل او را اختیار ننماید، بلکه به دیه با او مصالحه نماید.» (۱)

و «اگر بر بچه یا مریض یا ترسو یا غافل صیحه بکشد پس بمیرد ظاهراً دیه ثابت است- مگر اینکه ثابت شود که مستند به آن نمی باشد- پس درصورتی که با فعلش قصد قتل داشته باشد، این قتل عمد|عمد است وگرنه درصورتی که نوعاً مرگ بر آن مترتب نمی شود یا از آن (ترتب قتل) غافل باشد قتل شبه عمد|شبه عمد است. و از این باب است هر فعلی که قتل مستند به آن شود، که در آن تفصیل گذشته است، مانند کسی که شمشیرش را به روی انسانی بکشد یا سگش را به سوی او بفرستد، پس او را بترساند و غیر این ها از اسباب ترساندن.» (۲) و «اگر به عنوان تأدیب بزند، پس قتل اتفاق بیفتد او ضامن است؛ خواه ضارب، زوج باشد یا ولیّ بچه یا وصی ولیّ یا معلّم بچه ها. و ضمان در اینجا در مالش می باشد.» (۳)

جنایت بر دندان

امام خمینی (س) در تحریرالوسیله می نویسد: «اگر دندان بچه را بکند مدتی که عادت جاری است که در آن مدت روییده شود انتظار می کشد پس اگر عود کند در آن ارش است- بنا بر قول معروف- و بعید نیست که در هر دندانی از او، یک شتر باشد. و اگر عود نکند، در آن قصاص است.» (۴) و «اگر دندان بچه را که غیر اصلی (شیری) است بکند، تا گذشتن زمانی که به طور عادی در آن زمان روییده می شد، انتظار می کشد، پس اگر رویید بنا بر قولی ارش است، ولی بعید نیست که دیه هر دندانی یک شتر باشد. و اگر نرویید پس دیه آن مانند دندان بالغ است .» (۵)

(۱) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیله، ج ۲، ص: ۵۵۸، کتاب القصاص، القول: فی الشرائط المعتبرة فی القصاص، الشرط الثالث، مسألة ۵. الصبی

(۲) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیله، ج ۲، ص: ۶۰۰، کتاب الدیات، القول: فی موجبات الضمان، المباشر، مسألة ۱۰. صاح بطفل

(۳) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیله، ج ۲، ص: ۵۹۸، کتاب الدیات، القول: فی موجبات الضمان، المباشر، مسألة ۳. القتل

(۴) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیله، ج ۲، ص: ۵۸۵، کتاب القصاص، القسم الثانی: فی قصاص ما دون النفس، مسألة ۳۷. سنّ الصبی

(۵) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیله، ج ۲، ص: ۶۱۶، کتاب الدیات، القول: فی الجنایة علی الاطراف، المقصد الاول: فی دیات الاعضاء، السابع الاسنان، مسألة ۶. الصغیر

. انتهای پیام /*