تلبیه
تلبیه از دیدگاه امام خمینی (س)
تلبیه یکی از واجبات احرام است و به معنای لبیک گفتن است. و بعد از محرم شدن تکرار آن تا یک جایی مستحب و بعد از آن حرام است.
تلبیه و انعقاد احرام
امام خمینی (س) در تحریرالوسیله ، تلبیه (۱) را از واجبات وقت احرام (۲) برشمرده و می فرمایند: «لا ینعقد إحرام عمرة التمتّع و حجّه، و لا إحرام حجّ الإفراد، و لا إحرام العمرة المفردة، إلا بالتلبیة. و أمّا فی حجّ القِران فیتخیّر بینها و بین الإشعار أو التقلید.» (۳) پس احرام عمره تمتع و حج تمتع ، حج افراد و عمره مفرده فقط با گفتن تلبیه منعقد می گردد.
تلبیه واجب
امام خمینی (س) در این باره می نویسند: و «صورت آن (تلبیه ای که وقت احرام واجب است) بنا بر اصح آن است که بگوید: لَبَّیْکَ أَللَّهُمَّ لَبَّیْکَ لَبَّیْکَ لَاشَرِیکَ لَکَ لَبَّیْکَ. و به این مقدار اگر اکتفا کند مُحرم شده و احرامش صحیح است، و احتیاط مستحب آن است که پس از آن که چهار «لبیک» را به صورتی که گفته شده گفت، بگوید: إِنَّ الْحَمْدَ وَالنِّعْمَةَ لَکَ وَالْمُلْکَ، لَاشَرِیکَ لَکَ لَبَّیْکَ. و اگر بخواهد احتیاط بیشتر کند پس از گفتن آنچه ذکر شد، بگوید: لَبَّیْکَ، أَللَّهُمَّ لَبَّیْکَ، لَبَّیْکَ، إِنَّ الْحَمْدَ وَالنِّعْمَةَ لَکَ وَالْمُلْکَ، لَاشَرِیکَ لَکَ لَبَّیْکَ.» (۴)
زمان تلبیه
امام خمینی (س)، تحقق احرام با قصد احرام را معقول نمی دانند به همین جهت معتقدند در وقت احرام باید یکی از مناسک یعنی عمره یا حج را باید قصد نمود و مثلاً به نیت عمره تلبیه گفت. (۵) و از آنجا که تلبیه از واجبات وقت احرام است و تأخیر احرام از میقات را جایز ندانسته و حتی بنا بر احوط عبور از محاذات میقات حتی اگر میقات دیگری در پیش روی باشد را هم جایز نمی دانند (۶) بنا بر این فرض جواز تأخیر تلبیه از میقات یا محاذات میقات مطابق نظر حضرت امام (س) نیست.
(۱) موسوعة الإمام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۴۳۷، القول فی کیفیة الاحرام. الثانی من واجبات الاحرام
(۲) موسوعة الإمام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۴۳۵، القول فی کیفیة الاحرام. الواجبات وقت الاحرام
(۳) موسوعة الإمام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۴۳۷، القول فی کیفیة الاحرام، مسألة ۹. لاینعقد
(۴) موسوعة الإمام الخمینی، ج۳۱، مناسک حج، ص۶۷. دوم تلبیه
(۵) موسوعة الإمام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۴۳۵، القول فی کیفیة الاحرام. القصد لا بمعنی قصد
(۶) موسوعة الإمام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۴۳۴، القول فی احکام المواقیت،مسألة ۳. لایجوز
.
انتهای پیام /*