افضاء
احکام افضاء از دیدگاه امام خمینی (س)
۱ - تعریف واژه افضاء
افضا به یکی کردن مجرای بول و حیض یا بنا بر احوط یکی کردن حیض و غائط تعریف شده است. (۱)
۲ - افضای کبیره
از موارد افضاء تنها یک مورد از احکام افضاء زن نابالغ مستثنا است و آن موردی است که مقاربت شوهر با همسر بالغ منجر به افضاء وی شود. در این فرض، زن بر شوهرش حرام نمی شود و دیه افضاء بر مرد واجب نمی گردد، البته احتیاط مستحب آن است که مرد تا زمانی که زن زنده است به او نفقه دهد؛ بالطبع عدم وجوب دیه بر فرض آن است که شوهر به عمد با همسر خویش چنین نکرده باشد و الا اگر از روی عمد و وحشیگری باشد علی القاعدة قابل پیگرد قضایی و موجب دیه ی جنایت وارد شده بر زن است.
به هرحال چنانچه زن بالغ توسط مرد اجنبی افضاء شود یعنی مجرای بول و حیض او یکی شود، موجب دیه کامل یعنی نصف دیه مرد است اگر نزدیکی آنان بدون اجبار و با همکاری زن بوده باشد. همچنین است بنا بر احوط اگر افضاء به معنای یکی شدن مجرای حیض و غائط اتفاق بیفتد (۲)؛ و اگر مرد اجنبی زن غیر باکره را به زور و اجبار افضاء کند باید به زن، هم مهرالمثل پرداخت کند و هم دیه کامل (۳) و در زن باکره بنا بر احوط باید ارش بکارت نیز پرداخت کند. (۴)
۳ - افضای صغیره
آمیزش با زوجه نابالغ حرام است.(۵)
۳.۱ - ثبوت دیه در افضای صغیره
افضای صغیره موجب ثبوت دیه - علاوه بر مهر ـ بر شوهر می گردد، چنانچه سبب یکی شدن مجرای بول و حیض گردد و بنا بر احوط اگر موجب یکی شدن مجرای حیض و غائط شده باشد. (۶)
۳.۲- وجوب انفاق در افضای صغیره
افضای صغیره همچنین سبب ثبوت نفقه ی زن بر مرد می شود اگر آمیزش منجر به یکی شدن مجرای بول و حیض شود و همین طور است بنا بر احوط در صورت یکی شدن مجرای حیض و غائط؛ پس تا زمانی که زن زنده است نفقه او بر عهده مرد است حتی اگر او را بعد از افضاء طلاق دهد و حتی اگر زن بعد از طلاق، ازدواج نماید. (۷)
۳.۳- حرمت ابدی آمیزش با زن بر شوهر
افضای صغیره باعث حرمت ابدی آمیزش با زن بر شوهر بنابر فتوای مشهور می گردد.(۸)
۴ - افضاء و خیار فسخ در ازدواج
افضا از عیبهایی است که موجب ثبوت خیار فسخ نکاح برای مرد می شود .(۹)
(۱) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیلة، ج ۲، ص: ۲۵۹، کتاب النکاح، آداب العقد و النکاح، مسأله ۱۲.
(۲) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیلة، ج ۲، ص: ۶۲۳، کتاب الدیات، دیات الأعضاء، السابع عشر: الفرج، مسأله ۴.
(۳) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیلة، ج ۲، ص: ۶۲۳، کتاب الدیات، دیات الأعضاء، السابع عشر: الفرج، مسأله ۵.
(۴) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیلة، ج ۲، ص: ۶۲۳، کتاب الدیات، دیات الأعضاء، السابع عشر: الفرج، مسأله ۵.
(۵) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیلة، ج ۲، ص: ۲۵۹، کتاب النکاح، آداب العقد و النکاح، مسأله۱۲
(۶) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیلة، ج ۲، ص: ۲۵۹، کتاب النکاح، آداب العقد و النکاح، مسأله۱۲
(۷) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیلة، ج ۲، ص: ۲۵۹، کتاب النکاح، آداب العقد و النکاح، مسأله۱۲
(۸) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیلة، ج ۲، ص: ۲۵۹، کتاب النکاح، آداب العقد و النکاح، مسأله۱۲
(۹) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیلة، ج ۲، ص: ۳۱۵، کتاب النکاح، القول: فی العیوب الموجبة لخیار الفسخ و التدلیس،
.
انتهای پیام /*