‏‏‏در دیدگاه امام حجاب یکی از واجبات شرعی است، و اسلام برای آن حد و حدودی قرار داده است، و از نظر امام نیز همان حد و حدود وجود دارد، و زن و مرد مسلمان، باید آن را رعایت کنند، و زن مسلمان باید خود را از نامحرم بپوشاند و نکاتی را در رابطه با نامحرمان رعایت کند همچنین بر مردان نیز واجب است شئون و اخلاق در قالب احکام اسلامی را در رابطه نامحرمان رعایت کنند.‏

‏امام در سال های نخست پیروزی انقلاب اسلامی خواستار شدند در اداره‌ها و ... زن های مسلمان که می ‌روند کار کنند، رعایت حدود حجاب اسلامی را بنمایند و .... .‏

رویداد:

دستور امام به عدم تعرض به بانوان بد حجاب


‏خوب، پس از روشن شدن این مطلب، پرسشگر ما می ‌پرسد آیا اندیشه امام در مسأله حجاب، امروزه پیاده می ‌شود یا نه؟‏

‏البته پرسش نکته ای را در بردارد، و آن کلمه «اندیشه» است، چرا که نمی‌ پرسد، فتوای امام، پیاده می‌ شود یا نه؟‏

‏پس بنا بر پرسش می‌خواهند بگویند، اندیشه امام در مورد حجاب و در جامعه اسلامی، در محیط کار و خیابان و دانشگاه و .... ما که باید محیط تلاش و کوشش و فعالیت باشد، و زن و مرد در کنار هم فعالیت کنند، آن طور که باید و شاید پیاده می شود؟‏

‏بدیهی است که در محیط های عمومی که احتمالاً مورد نظر سؤال است، نظرها و فکرها باید به فعالیت اجتماعی و اصل و هدفی باشد که قصد جمع شدن از آن بوده است، و صد البته که باید این امر در محیطی سالم و به دور از نگاه های آلوده اتفاق بیافتد. چرا که جایگاه شهوت در کلاس درس و دانشگاه و محل کار و خیابان نیست، جامعه و محیط آن نباید جایگاهی برای چنین کارهایی باشد.‏


بخوانید:

حد متعارف حجاب اسلامی


‏حال با این توضیح باید پرسید آیا جامعه کنونی ما چنین است؟‏

‏آیا ما توانسته ‌ایم محیط های مختلف جامعه ‌‌مان را به محیط های سالمی تبدیل کنیم که رفت و آمد و برخورد و گفت و گو و نگاه و... مردم ما در آن همراه با نگاه غیر آلوده نباشد؟‏


و این مهم فراهم نمی‌ شود، مگر اینکه دیدگاه فرهنگی ما تغییر کند. تقطه عطف این تغییر به تعبیر قرآن «غضّ بصر» یا همان فروهشتن است، و معنای آن چنین است که چشم نوع انسان، فارغ از جنسیت آن به دنبال شهوترانی نباشد، و همان طور که در آیه «حفظ فُرج» آمده است، ذهن ما به دنبال بهره ‌وری از جنس مخالف نباشد، ‏به گونه ای که مرد به زن و زن به مرد برای لذت بردن نگاه نکنند و خود را برای فریفتن و جذب یکدیگر نیارایند.‏

‏ هر چند مسأله جنسی یک نیاز است و نوعاً یک نیاز طبیعی است، کما اینکه خوردن و آشامیدن هم یک نیاز است، اما آیا برای خوردن و آشامیدن، باید هر جور خورد و نان هر کسی را از دست او گرفت و شکمبارگی کرد؟ و یا راهکاری دارد؟ در این موضوع نیز باید ذکر و فکر ما بر این باشد که این نیاز باید در چارچوب خودش برآورده شود، و نباید محیط های مختلف جامعه برای این کار باشد. شاید پرسشگر ما می‌ خواهد این را بگوید.‏

‏ خلاصه باید بگوییم: اگر مراد پرسشگر این است که آیا حد و حدود حجاب اسلامی مطابق فتوای امام در جامعه رعایت می ‌شود باید بگوییم نه، و اگر مراد این است که رشد فکری و فرهنگی در جامعه به وجود آمده که به این مسأله و اساساً به زن به عنوان کالا نگاه نشود، باز هم جواب منفی است، و در این زمینه کار نکرده زیاد داریم.‏


. انتهای پیام /*