باد نوروز وزیده است به کوه و صحرا      

جامه عید بپوشند، چه شاه و چه گدا

بلبل باغ جنان را نبود راه به دوست      

نازم آن مطرب مجلس که بود قبله نما

صوفى و عارف ازین بادیه دور افتادند      

جام مى گیر ز مطرب، که رَوى سوى صفا

همه در عید به صحرا و گلستان بروند      

من سرمست، ز میخانه کنم رو به خدا

عید نوروز مبارک به غنى و درویش      

یار دلدار، ز بتخانه درى را بگشا

گر مرا ره به در پیر خرابات دهى      

به سر و جان به سویش راه نوردم نه به پا

سالها در صف ارباب عمائم بودم      

تا به دلدار رسیدم نکنم باز خطا

. انتهای پیام /*