بسم اللَّه الرحمن الرحیم

کتاب «آداب الصلاة» را که خود از آن بهره اى نبردم جز تأسف بر قصور و تقصیر بر ایام گذشته که توانایى بر خودسازى داشتم، و حسرت و ندامت در روزگار پیرى که دستم تهى و بارم سنگین و راهم بس دراز و پایم لنگ و آواى رحیل در گوش است، هدیه کردم به فرزند عزیزم «احمد» که از قدرت جوانى کامیاب است؛ شاید او- ان شاء اللَّه تعالى- از محتویات آن که از کتاب کریم و سنّت شریف و افادات بزرگان فراهم شده است، بهره مند شود و به معراج حقیقى از رهنمایى اهل معرفت راه یابد، و دل از این ظلمتکده برکَند، و به مقصد اصلى انسانیت که انبیاى عظام و اولیاى کرام- علیهم صلوات اللَّه و سلامه- و اهل اللَّه بر آن راه یافتند و دیگران را دعوت فرمودند، توفیق یابد.

پسرم! خود را- که به فطرت اللَّه تخمیر شده اى- دریاب و از گرداب ضلالت امواج سهمگین خودبینى و خودخواهى نجات ده و به سفینه نوح که پرتو ولایت اللَّه است رکوب کن که مَنْ رَکِبَها نَجى  وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْها هَلَکَ.

فرزندم، کوشش کن که در صراط مستقیم که صراط اللَّه است، و لو لنگان لنگان حرکت کنى و حرکات و سکنات قلبى و قالبى را رنگ معنویت و الوهیت دهى و خدمت به خلق را براى آن که خلق خدا هستند بنمایى. انبیاى عظام و اولیاى خاصّ خدا در عین حال که مشابه دیگران اشتغال به کارها داشته اند، هیچ گاه در دنیا وارد نبوده اند؛ چون اشتغالشان  بالحق و للحق بوده، در عین حال از رسول ختمى- صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم- روایت شده که فرموده است: لَیُغانُ عَلى  قَلبى  و انّى  لَأسْتَغْفِرُ اللَّهَ فى  کُلِّ یَوْمٍ سَبْعینَ مَرَّة شاید رؤیت حق در کثرت را، کدورت حساب مى فرمود.

پسرم! خود را مهیا کن که پس از من بر تو جفاها رود و نگرانى ها که از من دارند به حساب تو گذارند. اگر حساب خود را با خداى خود صاف کنى و پناه به ذکر اللَّه برى، هراسى از خلق به خود راه مده که حساب خلق زودگذر است و آنچه ازلى است، حساب در پیشگاه حق است.

فرزندم! پس از من ممکن است پیشنهاد خدمتى بر تو شود، در صورتى که قصدت خدمت به جمهورى اسلامى و اسلام عزیز است رد مکن؛ و اگر خداى نخواسته براى هواهاى نفسانى و ارضاى شهوات است، از آن اجتناب کن که مقامات دنیوى ارزش آن ندارد که خود را در راه آنها تباه کنى.

بارالها! احمد و تبارش و متعلّقانش که از بندگان تو و تبار رسول اکرمند، اینان را در دنیا و آخرت سعادتمند فرما و دست شیطان رجیم را از آسیب به آنها کوتاه فرما.

خداوندا! ما ضعیف و ناتوانیم و عقب افتاده از قافله سالکان، تو خود از ما دستگیرى فرما. رَبَّنا عامِلْنا بِفَضْلِکَ وَ لا تُعامِلْنا بِعَدْلِکَ. و السلام على عباد اللَّه الصالحین.

23 ربیع الاول 1405 / 25 آذر 1363

روح اللَّه الموسوی الخمینى

(صحیفه امام، ج 19، ص: 119 و 120)

. انتهای پیام /*