پس از جریان انجمنهاى ایالتى و ولایتى که حاکمیت وقت فیضیه را درهم کوبید و طلبه ها را شهید کرد، براى مدتى از سوى امام اطلاعیه اى منتشر نشد. ایشان حتى در جلسه هاى دیگر عالمان شرکت نمی کردند. سر و صدا به راه افتاد و عده اى حتى از دوستان و علاقه مندان امام این سؤال را مطرح کردند که چرا امامی که مبارزه را آغاز کرده است، آن را ادامه نمی دهد. پس از مدتى معلوم شد که امام می خواستند که با آقایان علما اتمام حجت کنند که اگر تا حالا مبارزه با دولت بود، از این پس مبارزه با شاه است. و مبارزه با شاه خطرناک است. آیا حاضرید که جانتان را به خطر بیندازید؟ راه من، مبارزه با شاه است.
بعضى از آقایان می گفتند: «چگونه می شود با شاه مبارزه کرد؟» به همین دلیل در چهلم شهداى فیضیه اطلاعیۀ مهمی انتشار ندادند. اما در همان زمان اطلاعیه معروف منتشر شد مبنى بر اینکه شاه دوستى یعنى آدمکشى و کشتن طلبه ها، شاه دوستى یعنى غارت اموال ناچیز طلبه ها، شاهدوستى یعنى کتابسوزى. لبۀ تیز این مبارزه با هدف اصلى اطلاعیه، متوجه سلطنت و شخص شاه بود.
منبع: پا به پاى آفتاب، ج 3، ص 290.
.
انتهای پیام /*