من از همان ابتدا آدم سیاسی نبوده ام ولی به واسطه ارتباط با امام در متن جریانات قرار داشتم. اولین نامه ای که برای علمای تهران و شخصیت های درجه اول نوشته شد من آنجا بودم. ناظر بوده ام که امام چه می کردند و چه تصرفی در دل ها داشتند که اشک ها جاری می شد. من همه اینها را اعجاز می دانم و آثار آن نیز اعجاز است. البته در زمان غیبت امام زمان(عج) قبل از ظهور حضرت نباید آنطور که مثل زمان خود حضرت است باشد، اما مرحله پیشرفت در حد اعجاز است و زمانی که امام زمان(عج) می آید تکامل عقول صورت می گیرد و باب علوم باز می شود.

همانطور که عیسی بن مریم مرده ها را با امر الهی زنده می کرد و حضرت موسی چوب خشک را به اسم اعظم الله به اژدها تبدیل می کرد. حال وقتی امام زمان (عج) بیاید با تکامل عقول و نفوس و علوم و ارتباطات همه حجیات خداوند را به مردم جهان نشان می دهد. باران آمدن و پایان خشکسالی و در افتادن قحطی برای وقتی است که خدا بخواهد حجت بودن کامل خودش در زمان امام زمان(عج) را تحقق ببخشد. هیچ کدام از ما و هیچ عالمی انتظار ندارد که این اتفاقات در زمان مرحوم امام اتفاق بیفتد. اما همین با دست خالی و با تکیه بر شعار «لا اله الا الله» پیروز شدن و زیر و رو کردن دنیا، همین معنا را می رساند. این پیروز شدن انقلاب با دست خالی مهم است، ولی مهم تر از آن حفظ انقلاب و صادر کردن آن است. صادر کردن یعنی انقلاب دارد با دنیا صحبت می کند! و می خواهد به دنیا بگوید قرآن چیست و چه چیزی می خواهد بگوید؟

. انتهای پیام /*