قیام عاشورا موجب رشد و بالندگی درخت نوپای اسلام و دمیدن روح ایثار و شهادت در میان مسلمانان گردید. ضمن پاسداشت و تسلیت ایام شهادت سرور آزادگان جهان حضرت ابا عبدالله الحسین (ع)، خاطره ای از زیارت حرم مطهر آنحضرت، توسط امام خمینی (س) ، تقدیم خوانندگان محترم می گردد:
امام همیشه تا هفتم محرم را در نجف بودند و پس از آن به کربلا مشرف می شدند. قبل از ظهر یا عصر روز هفتم، همیشه از نجف به کربلا می رفتند و زیارت عاشورا را در این روزها ترک نمی کردند. در ایام دهۀ محرم در نجف، امام دو مرتبه به حرم مشرف می شدند. روزها برای خواندن زیارت عاشورا به حرم می آمدند و شبها هم جزء برنامه همیشگی شان بود که به حرم مشرف شوند. بعد به کربلا می رفتند که تا سیزدهم محرم در کربلا مشرف بودند و بعد دوباره به نجف باز می گشتند. این سیره مستمر ایشان در طول چهارده سال اقامتشان در نجف بود.
امام در کربلا هم هر روز دو مرتبه حرم می رفتند. قبل از ظهر و بعد از ظهر، که می دانید حرم امام حسین(ع) در این روزها چقدر شلوغ است ولی امام [علیرغم] شلوغی بیش از حد، با آن وضع جسمانی که داشتند، زیارت ایشان ترک نمی شد و با وجود آن جمعیت که دیوانه وار به سر و سینه می زدند، به حرم می رفتند. آقای فرقانی می گفت: یکبار امام چنان در میان جمعیت گیر کردند که من برای نجات جان ایشان به امام حسین(ع) متوسل شدم که از بین نروند بعد که بیرون آمدیم دیدم امام چنان عرق کرده که گفتنی نیست و عبایشان هم نیست! من هم وضع بهتری نداشتم. به هر حال نمی شد به ایشان گفت که آقا جمعیت خیلی زیاد آمده و نمی شود به حرم رفت، چون اعتنا نمی کردند.
منبع: کتاب برداشت هایی از سیره امام خمینی، ، ج3، ص 24 و 25 (خاطره ای از آیت الله خاتم یزدی)