وقتی ساعت دو بعدازظهر روز 21 بهمن از اخبار شنیدیم که فرمانداری نظامی، ساعت حکومت نظامی را به ساعت 4 بعدازظهر جلو آورده است. امکان توطئه از سوی رژیم علیه انقلاب در ذهن همه ما تقویت شد. واکنش بختیار نسبت به موضعگیری های امام از آن رو بود که او از مراحل بعدی طرح نظامیان برای مقابله با انقلاب اطمینان داشت. هنگامی که امام اعلام کردند که اعلامیه حکومت نظامی خدعه و نیرنگ است، بعضی ها نگران بودند. من البته تعجب می کردم از آنها، چرا که صرفنظر از بمباران هوائی اگر همه نیروهای ارتش به خیابان ها می آمدند به اندازه نصف جمعیت در چهار پنج خیابان تهران هم نمی شدند. البته امام هم که این تصمیم سرنوشت ساز را گرفتند و احتمال هم دارد که در این زمینه مشورت هم کرده باشند؛ من یادم نمی آید یا نشنیده ام که کسی مخالفت کرده باشد. ممکن است برخی تصور کنند که این تصمیم امام اشراقی بوده، گذشته از ویژگی های ممتاز امام، به نظر من این تصمیم از روی تعقل و منطق سیاسی بود و شجاعت در تصمیم گیری، چرا که در آن مقطع احتمال توطئه به ذهن خیلی ها می رسید و اطلاعیه و دستور حکومت نظامی، مؤید و مقدمه این توطئه بود.
ظاهراً به شورای انقلاب، تصمیم ژنرال های ارتش برای اجرای کودتای موسوم به "عملیات کورتاژ" یا به روایتی دیگر "عملیات نجات" که توسط ژنرال هایزر[ در امریکا ] و فرماندهان نیروهای هوایی و زمینی ارتش تنظیم و تهیه گردیده بود، ابلاغ شده بود. گرچه اجرای این طرح، غیرعقلانی و غیر محتمل و مآلاً ناموفق به نظر می رسید ولی شرط عقل، اتخاذ تدابیر لازم را ضروری می ساخت.
فکر می کنم در روز 21 بهمن تا ساعت 4 - 3/5 خدمت امام بودیم. بعد من، آقای حبیبی را رساندم منزل برادرش در خیابان ادیب و رفتم منزل خاله ام در نظام آباد نزدیک میدان امام حسین (ع) فعلی. شب قبل هم همانجا بودم... در همین اثنا صدای گلوله و رگبار در کوچه شنیده شد...
بستگان من خیلی نگران و رنگ پریده بودند. اما من اطمینان خاطر عجیبی داشتم، صدای شلیک گلوله در شهر بیشتر و بیشتر می شد... ساعتهای 2-5/1 نیمه شب بود که روی پشت بام همسایه ها صدای الله اکبر بلند شد. همین طور این شعار که: برادر بپا خیز همافرت کشته شد. روز بعد گفته شد در زیرگذر میدان امام حسین (ع) فعلی، ظاهراً مردم ... مانع عبور خودروهای سنگین ارتش [ شده بودند ]، به طوری که یک تانک که آمده بود از آنجا عبور بکند ... [ در آنجا ]... گیر کرده و راه عبور به کلی مسدود شده بود و همان جا یکی از فرماندهان نیروی زمینی ارتش کشته شده بود.
به هر حال با فرمان لغو حکومت نظامی از سوی امام، مردم شب را تا صبح در خیابانهای بودند و روز بعد به پادگان ها هجوم بردند.
بعداً مشخص شد که در آن روز طرح کودتا علیه انقلاب سازماندهی شده بود. این که اطلاعاتی از چگونگی این طرح به امام رسیده بود یا نه، من تردید دارم، زیرا این طرح فوق العاده سری بود. گرچه احتمال آن داده می شد و امام با درایت و بینش صحیح خود این طرح را ناکام گذاشتند.
منبع: خاطرات سیاسی اجتماعی، صادق طباطبایی، نشرعروج، ج 3، ص 234-231
.
انتهای پیام /*