با وجود بیماری حضرت امام، از دست دادن ایشان برای همه باور نکردنی بود، فریاد ناله و فغان از همه جا بلند بود گویی عاشورا یا محشر کبری برپا شده بود، پزشکان که خستگی عمیق بر تن و جانشان مانده بود با اشک و ناله و صدای بلند گریه می کردند و به سر و روی خود می زدند. نگهبانان، پاسداران و کارمندان دفتری در راهروها سینه می زدند و فریاد ای عزیز، ای خمینی، ای امام، یا علی و یا حسین به آسمان می رفت.
اهل بیت بی تابی شان قابل وصف نیست. خدمتگزاران حضرت امام غش می کردند و بالاخره من در تمام عمرم گریه ای به سوزناکی گریه ای که آقای بروجردی داماد امام آنشب داشت ندیده ام. علمای اعلام و دوستداران امام همگی در گریه و زاری، طاقت از دست داده بودند که من از وصف آنها عاجزم.
از پرسنل و پزشکان و اهل بیت خواسته شد قدری آرام بگیرند تا سران مملکت و نزدیکان امام بتوانند راجع به اعلام رحلت ایشان تصمیم بگیرند و فعلاً پزشکان و پرسنل بیت را ترک نکنند. مسئولین کشور جلسه مهمّی را با حضور آقای حاج سید احمد خمینی تشکیل دادند، وقتی ایشان از جلسه خارج شدند فرمودند: پزشکان می توانند بیت را ترک کنند و رحلت امام به زودی اعلام خواهد شد. پزشکان با دلی پر درد و بدنی کوفته و روحی که گویی خستگی سالها و قرنها را تحمّل می کند بیت حضرت امام را ترک کردند.
مردمِ نگران و دوستدار امام تا نزدیکی بیت امام آمده و تجمع کرده و جویای حال امام بودند، گویی خواب برای آنها معنی ندارد، و از هر کس جویای اوضاع بودند.
من آنشب بسیار سخت را، با خواندن نماز و قرآن و گریه گذراندم و مرتب به رادیو گوش می کردم که دیدم صبح ردایو برنامه اش را قطع کرد و صوت قرآن را پخش کرد و از پیوستن امام عزیز به ملکوت اعلی خبر داد، و این همزمان با پخش خبر از رادیو صدای آمریکا بود که من از جهت کنجکاوی با گیرنده دیگر آن را گرفته بودم و آنها هیچگونه اطلاعی از قضیه نداشتند. درست 6 - 5 دقیقه بعد از اعلام خبر رحلت از رادیو ایران، صدای آمریکا برنامه خود را قطع و این خبر را از قول رادیو ایران اعلام کرد و شرح حال مختصری از حضرت امام را پخش کرد. جالب توجه اینکه با وجود اعلام بیماری حضرت امام به مدت بیش از چند هفته و رفت و آمد بیش از شصت تا صد پزشک و پرسنل در این مدت خبرگزاریها و رادیوهای بیگانه به کوچکترین اطلاعاتی در این زمینه غیر از آنچه از رسانه های ایرانی پخش شده بود دسترسی پیدا نکرده بودند و آنچه از اطلاعات و اخبار پخش می کردند، حدسها و بافته های غلطی بیش نبود.
اعلام خبر رحلت آن حضرت واکنشی را در ایران و دنیا ایجاد کرد که به اقرار دوست و دشمن در تاریخ دنیا، بی نظیر بود و ابراز علاقه و محبت مردم مسلمان و انقلابی ایران در روز وفات ایشان حتی بیشتر از روز ورود ایشان به ایران و پیروزی انقلاب بود. سلام بر او، روزی که متولد شد، و سلام بر او، روزی که رحلت کرد و سلام بر او روزی که به دستور خدا برانگیخته شود.
وَ سَلامٌ علیهِ یوم وُلِد و یوم یموت و یوم یُبعثُ حیّاً
منبع: طبیب دلها؛ ص۵۳۸.
.
انتهای پیام /*