با حرکت گسترده روز عید فطر ‏‏[‏‏1357] راهپیماییها و تظاهرات مردمی، شکل دیگری‏ ‎‏گرفت. از یک سو مردم، یکپارچه و متحدتر شده و هر روز اعتراضات خیابانی را‏‎ ‎‏‎‏گسترش می دادند و از سوی دیگر، رژیم برای جلوگیری از شعله ور شدن بیشتر‏‎ ‎‏اعتراضات مردمی، گاهی حرکتهای سیاسی و گاهی سرکوب نظامی مردم را در دستور‏‎ ‎‏کار خود قرار می داد.‏ ‏‏در این شرایط، روز 17 شهریور، فرا رسید. در این روز، تظاهرات عظیمی به صورت‏‎ ‎‏خودجوش،از طرف مردم در میدان ژاله شهدای تهران، انجام شد. اما رژیم دیگر قدرت‏‎ ‎‏تحمل چنین حرکت گسترده ای را نداشت، بنابراین با اعلام حکومت نظامی به مقابله با‏‎ ‎‏آن پرداخت. صدها نیروی نظامی و کماندو با پیشرفته ترین سلاحها، تظاهرکنندگان را به‏‎ ‎‏رگبار گلوله بستند.‏ ‏‏با این قساوت رژیم، فضای ایران عوض شد و انقلاب با حادثه 17 شهریور که جمعه‏‎ ‎‏خونین نام گرفت، شکل جدیدی پیدا کرد.‏ ‏‏قساوت جلاّدان به حدّی بود که مردم باور نداشتند که مأموران ایرانی با هموطنان و‏‎ ‎‏هم کیشان خود چنین رفتاری داشته باشند. به همین جهت، خبر حضور جلادان اسرائیلی‏‎ ‎‏که به کمک رژیم شاه آمده بودند، در بین مردم پذیرفته شده بود. پخش جزئیات این‏‎ ‎‏جنایت رژیم در بین زندانیان سیاسی همه را بهت زده کرد و تحلیلها را تغییر داد و سمت‏‎ ‎‏نگاهها به این حرکت عظیم، عوض شد.‏

‏‏در این روزها، وقوع زلزله ناگوار طبس (در 25 شهریور 1357)، هزاران نفر کشته و‏‎ ‎‏زخمی بر جای گذارد و بهانه ای شد در دست رژیم شاه که با استفاده از آن، افکار‏‎ ‎‏عمومی مردم را از مبارزه علیه رژیم شاه، منحرف سازد، که هشدار به موقع امام مبنی بر‏‎ ‎‏اینکه: «ملت مسلمان ایران، بیدار باشید و زلزله و سیل و سایر عوامل، شما را از مسیر‏‎ ‎‏خود منحرف نکند و به تبلیغات اغفال کننده دستگاه شاه، گوش ندهید و نهضت اسلامی‏‎ ‎‏را ادامه دهید و تا برچیده شدن دستگاه قلدری و استبداد، از قیام خود دست نکشید. و‏‎ ‎‏تأکید ایشان برای کمک و یاری رسانی مردم به زلزله زدگان بدون توجه به دولت، این‏‎ ‎‏امکان را از دولت گرفت بویژه، وقتی مردم با سهل انگاری، کم کاری و بی توجهی‏‎ ‎‏مسئولان رژیم، نسبت به مصیبت دیدگان این حادثه روبه رو شدند و اقدامات محدود آنها‏‎ ‎‎‏را هم تبلیغاتی و نمایشی دیدند، بر خشم و انزجارشان از رژیم شاه افزوده شد.‏

 

(به نقل از آیت الله هاشمی رفسنجانی)

منبع: امام خمینی به روایت آیت الله هاشمی رفسنجانی، ص53 - 54

. انتهای پیام /*